Οι διπλές εκλογές του Μαΐου διεξήχθησαν σε μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τα διαρκή συστημικά αδιέξοδα διεθνώς και οι περιφερειακές, ακόμη, στρατιωτικές συγκρούσεις, η ανασφάλεια που προκαλούν οι υψηλότατες υποχρεώσεις του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης σε συνδυασμό με την εμμονή των αστικών δυνάμεων στην επιθετική νεοφιλελεύθερη πολιτική καθόρισαν τις δύο κυρίαρχες, αλληλεπιδρούσες στάσεις των ευρωπαϊκών λαών: αφενός το φόβο για τα χειρότερα και αφετέρου την ανιστόρητη, αυτοκαταστροφική υποστήριξη των φασιστικών κομμάτων.
Στην Ελλάδα, μια από τις σύγχρονες αποικίες χρέους της χρηματοπιστωτικής διεθνούς, η κοινωνική εξαθλίωση από τη μία και η αδυναμία της Αριστεράς από την άλλη να εκφράσει έναν πειστικά ρεαλιστικό λόγο και μια πραγματικά αντισυστημική πρόταση προοδευτικής διεξόδου επέτειναν τις δύο αυτές στάσεις: η κυβερνητική πολιτική μπορεί να αποδοκιμάσθηκε, όμως όχι στο βαθμό και / ή με τον τρόπο που θα προτιμούσαμε ως σοσιαλιστές και δημοκράτες. Η “ψήφος διαμαρτυρίας” έμεινε μετέωρη, χωρίς προοπτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πληρώνοντας την οργανωτική και πολιτική αδυναμία του, δεν κατέκτησε το δικαίωμα να απαιτήσει την πτώση της κυβέρνησης. Οι λοιπές εκφράσεις του ριζοσπαστικού σοσιαλιστικού, προοδευτικού χώρου απέτυχαν. Ενισχύθηκε περαιτέρω ο εκφασισμός της πολιτικής μας ζωής, συνεπικουρούμενος από την παράλληλη εξέλιξη του εκχυδαϊσμού – από τις επιτυχίες των άνομων συμφερόντων σε Πειραιά και Βόλο, έως την επιβράβευση των ανομολόγητων επιδιώξεων των απολίτικων, ετερόφωτων τηλεαστέρων.
Δυστυχώς η φωνή μας δεν ήταν ακόμη αρκετά ισχυρή για να τις αποτρέψει, παρά το ότι αναδείξαμε αυτά τα φαινόμενα νωρίς.
Τα αποτελέσματα των δύο Κυριακών επιτείνουν το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας και διευκολύνουν την κυβερνητική συμμαχία των ντόπιων εντολοδόχων να συνεχίσει τη νεοφιλελεύθερη επίθεση στον ελληνικό λαό και στις παραγωγικές δυνάμεις. Οι διασωθέντες σοσιαλφιλελεύθεροι της «Ελιάς» και του «Ποταμιού», αλλά και οι «πρόθυμοι» από τα παραπαίοντα πολιτικά σχήματα της ΔΗΜ.ΑΡ και των ΑΝ.ΕΛ. θα αποτελέσουν τις απαραίτητες εφεδρείες για να πάρει παράταση ο βιασμός του ελληνικού λαού και το ξεπούλημα του πλούτου του, τουλάχιστον μέχρι τις προεδρικές εκλογές της επόμενης άνοιξης. Μετά βλέπουμε…
Το πολιτικό σκηνικό που επιβεβαιώνεται μετά από τα εκλογικά αποτελέσματα καθορίζει τις ευθύνες μας και το ρόλο μας:
•Να αντισταθούμε στην “υπό προθεσμία” κυβέρνηση τοποτηρητών, η οποία δεν νομιμοποιείται να πάρει και άλλες αποφάσεις που δεσμεύουν τον ελληνικό λαό.
•Να καλύψουμε το πολιτικό κενό και να ανταποκριθούμε στο ξεκάθαρο μήνυμα του ελληνικού λαού: θέλει αλλαγή πολιτικής μα δεν βρίσκει το υποκείμενο που θα εκφράσει πειστικά την επιθυμία του.
•Να συγκροτήσουμε το σοσιαλιστικό, δημοκρατικό, πατριωτικό μέτωπο απέναντι στο φασισμό, στη μεγαλοαστική χυδαιότητα και στους νεοφιλελεύθερους απολογητές της ληστρικής επίθεσης.
Σε αυτόν το αγώνα σας καλούμε. Σε αυτόν τον αγώνα στρατευόμαστε.
