Η διάταξη που ψήφισε η Λίγκα για την απαγόρευση κρίσεων από ΠΑΕ και ΜΜΕ που συνδέονται ιδιοκτησιακά με αυτές, σε βάρος της διοργανώτριας και των συνεργατών-χορηγών της προκάλεσε ήδη μεγάλη συζήτηση και αντιδράσεις, ακόμα και όσον αφορά τη συνταγματικότητά της.
Τα πράγματα είναι απλά. Πρόκειται για μία κίνηση αντιπερισπασμού από τη μία πλευρά προς την άλλη. Ο Παναθηναϊκός και ο τηλεοπτικός σταθμός του Γιάννη Αλαφούζου είχαν προχωρήσει σε σειρά καταγγελιών σε βάρος ανθρώπων του ποδοσφαίρου (παραγόντων, διαιτητών κλπ). Ο Ολυμπιακός και η πλειονότητα των ομάδων που μετέχουν στο πρωτάθλημα, θεωρούν αυτή την πολιτική υπονομευτική για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός κάνει λόγο για ποδοσφαιρική χούντα. Και έτσι θα πάει λέγοντας…
Η νέα διάταξη έχει πράγματι νομικές αδυναμίες, αλλά και ουσιαστικά δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Μια μορφή απειλής είναι για τον Παναθηναίκό, ώστε να σταματήσει ή να περιορίσει τις επικοινωνιακές επιθέσεις του και τη στοχοποίηση προσώπων του ποδοσφαίρου.
Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αν ειπωθεί κάτι από συνεργαζόμενο media σε βάρος της Λίγκας ή αν τιτιβίσει παράγων του ΠΑΟ κάποια αντίδραση για δαιατητές ή αν βγει άλλο τηλεοπτικό σποτάκι για παράγκες, θα εφαρμοστεί το πρόστιμο των 300 χιλιάδων ευρώ και οι υπόλοιπες συνέπειες που προβλέπονται; Θα γίνει ακόμα μεγαλύτερος χαμός.
Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν άκρη συνεννόησης για τα πιο απλά. Κάθε φορά που παίζουν Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός ή Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, όλο και κάτι τριτοκοσμικό σκαρφίζονται για να τσακωθούν. Πρόεδροι κλείνονται σε ασανσέρ γηπέδων, σε αποδυτήρια αναδύονται αποπνικτικές μυρωδιές, οι πάγκοι των φιλοξενούμενων έχουν από πάνω τους κρεμασμένους χούλιγκανς, δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε καν στο πόσοι έχουν δικαίωμα να μετέχουν σε συσκέψεις για μέτρα ασφάλειας.
Θα μπορούσε να μη μας καίγεται καρφάκι για τις ανόητες αντιπαραθέσεις τους, μόνο που αυτές είναι επικίνδυνες όχι για το προϊόν της πλάκας που παράγουν, αλλά για τη σωματική ακεραιότητα ανθρώπων που λόγω της δουλειάς τους ή της αγάπης τους για τις ομάδες μετέχουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον θλιβερού ανταγωνισμού.
Αν υπήρχε κράτος ή σοβαρές ποδοσφαιρικές αρχές, τέτοια προβλήματα δε θα υπήρχαν. Εδώ υπήρχαν, υπάρχουν και δεν θα πάψουν ποτέ…
