Οι ανθρώπινες ιστορίες που καθημερινά συναντούν στην πόλη τους τα μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Πρέβεζα πραγματικά προκαλούν συγκίνηση και οργή για το σημείο που έχει φτάσει ακόμη και η τοπική τους κοινωνία.
Ανεμβολίαστα παιδιά, βρέφη που υποσιτίζονται, έγκυες γυναίκες χωρίς τη στοιχειώδη ιατρική παρακολούθηση αλλά και χωρίς τη δυνατότητα τοκετού στα νοσοκομεία, αν δεν πληρώσουν.
Ασθενείς χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε γιατρούς, φάρμακα, διαγνωστικές εξετάσεις, με τις οφειλές τους προς τα νοσοκομεία, αν χρειαστούν νοσηλεία, να στέλνονται στην εφορία και να κινδυνεύουν με κατασχέσεις τα σπίτια τους.
Ασθενείς με χρόνια νοσήματα που μειώνουν από μόνοι τους τη δόση των φαρμάκων ή διακόπτουν την αγωγή τους γιατί δεν μπορούν να την πληρώσουν, με αρνητικές συνέπειες στην υγεία τους.
Καρκινοπαθείς που δεν μπορούν να πάρουν έγκαιρα θεραπεία, να κάνουν εξετάσεις και χειρουργικές επεμβάσεις με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος για τη ζωή τους.
Αυτές είναι οι καθημερινές ιστορίες των ασθενών του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας και όλων των κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα και στηρίζουν ανασφάλιστους συνανθρώπους μας».
Η Υπεύθυνη του Ιατρείου κα Καλλιόπη Μιχελάκου τόνισε χαρακτηριστικά: «… σε μια εποχή όπου αυξάνεται η αρρώστια, αυξάνεται και η ανάγκη των ανθρώπων για δημόσιες δομές υγείας, οι οποίες όμως βλέπουμε ότι συρρικνώνονται.
Ακόμη και άνθρωποι που έχουν ασφάλεια πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να ανταπεξέλθουν σε ζητήματα υγείας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για εμάς από τη στιγμή που λειτουργούμε, είναι ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανασφάλιστων, που αυτή τη στιγμή έχει αποκλειστεί από τα νοσοκομεία. Ο αποκλεισμός αυτός… σκοτώνει».
Η κα Μιχελάκου ανέφερε πως από τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το Κοινωνικό Ιατρείο Πρέβεζας, πάνω από 1.000 επισκέψεις έχουν γίνει στο Ιατρείο και το 60% τον τελευταίο χρόνο αφορά Έλληνες και το 40% μετανάστες. Ξεκαθάρισε πως τα Κοινωνικά Ιατρεία έχουν ιδρυθεί ως χώροι αλληλεγγύης αλλά και χώροι αυτοργάνωσης, δημοκρατίας, που χτυπούν τον ρατσισμό. Οι πράξεις που κάνουν δεν είναι κομματικές, αλλά πολιτικές πράξεις.
«Υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους, γιατί ήταν κλειστές οι πόρτες των νοσοκομείων. Οργανώσεις υγείας μιλούν για υγειονομική καταστροφή στη χώρα», συμπλήρωσε η κα Μιχελάκου και συμπλήρωσε: «Η ζωή γι αυτούς κοστίζει, αλλά για εμάς αξίζει… Να αντισταθούμε στον αποκλεισμό, να αντισταθούμε στο θάνατο».
Η κα Βιργινία Τσακανιά, επισήμανε πως σύμφωνα με τα στοιχεία του 2011 εμφανίστηκε μείωση του πληθυσμού, που οφείλεται σε τρεις λόγους: περιορισμός γεννήσεων, αύξηση θανάτων και μετανάστευση ανθρώπων. Αυτό σημαίνει πως θα έχουμε μείωση σημαντική τα επόμενα χρόνια, λόγω και της πολιτικής που ασκείται και στην κοινωνία.
«Τα Κοινωνικά ιατρεία δε δημιουργήθηκαν με φιλοδοξία να παραμείνουν, αλλά να μείνουν προσωρινά προσφέροντας βοήθεια και αλληλεγγύη και όταν οι συνθήκες διορθωθούν, θα αυτοδιαλυθούμε. Σκοπός μας είναι να μείνουμε όσο καιρό διαρκεί αυτή η κρίση.
Αλληλεγγύη δε σημαίνει μόνο προσφέρω, αλλά σου δίνω και μου δίνεις, δεν είμαστε φιλάνθρωποι, ούτε εθελοντές. Είμαστε αλληλέγγυοι. Σήμερα προσφέρω εγώ, αύριο μπορεί να είμαι σε θέση που να χρήζω προσφοράς», είπε χαρακτηριστικά η κα Τσακανιά και τόνισε πως τα μέλη του Κ.Ι.Π., έχουν γίνει δέκτες συγκινητικών προσπαθειών από συμπολίτες μας.
Η κα Μιχελάκου πήρε το λόγο και αναφέρθηκε στη βοήθεια της θεατρικής ομάδας «Αυλαία», αλλά και της Ποδοσφαιρικής Οργάνωσης Πρέβεζας «Η Αλληλεγγύη», ενώ τόνισε πως δεν έγινε κατορθωτό να υπάρξει ένας δημόσιος χώρος να στεγαστεί το Κοινωνικό Ιατρείο, παρ’ όλα αυτά δεν αποκλείουν τη συνεργασία με το Δήμο Πρέβεζας.
Η κα. Μιχελάκου αναφέρθηκε και σε εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας στις 8/11/2012, σύμφωνα με την οποία καλύπτεται δωρεάν ο εμβολιασμός παιδιών και εφήβων, ανεξάρτητα αν πρόκειται για νόμιμα ή μη νόμιμα διαμένοντες στη χώρα, εξαιτίας των ειδικών συνθηκών. Παρ’ όλα αυτά η εγκύκλιος αυτή δεν ακολουθείται με αποτέλεσμα οι γονείς των παιδιών να έχουν σοβαρότατο πρόβλημα.
Παναγιώτης Τσόγκας
από www.atpreveza.gr
