Αλήθεια, θυμάσαι;
Τότε, το γλυκούλι 2009, τους ελάχιστους -μίζερους- που φωνάζαμε, που γράφαμε, που προδικάζαμε, έχοντες επαρκέστατα στοιχεία, αφανή και δυσδιάκριτα στους μη θέλοντες να τα δουν, που προειδοποιούσαμε και εκλιπαρούσαμε για σύνεση, λογική και ανατροπή της καταιγίδας που ερχόταν;
Θυμάσαι που -το δικό μου τίποτα, προσωπικά-, το χαρακτήριζε ως το νέο 22 , και έπεσες να με φάς γιατί ήταν ιεροσυλία προς την καταστροφή της
Σμύρνης;
Θυμάσαι πόσες φορές πετάχτηκα απρόσκλητη στην οθόνη σου, φωνάζοντας με σωστό ή λάθος τρόπο ότι έχουμε πάρει λάθος πορεία και ότι μας έχουν στήσει ΠΑΓΙΔΑ;; ΠΑ-ΓΙ-ΔΑ;;;
Θυμάσαι πόσες φορές, διαφωνήσαμε, μαλλιοτραβηχτήκαμε, αρπαχτήκαμε, τσακωθήκαμε, ακόμα και γελάσαμε πολύ;
Πόσες φορές ορκιστήκαμε ότι θα νικήσουμε το καρκίνωμα;;
Τα θυμάσαι ή έχεις πέσει σε αναγκαστικό λήθαργο λόγω κατάθλιψης;;
Τα θυμάσαι ή έχεις καταστεί ανενεργός/ή λόγω ανέχειας;;
Τα θυμάσαι ή έχεις απορροφηθεί σε κάποιο κομματίδιο και γκρινιάζεις με άλλο νικ από αυτά που σε ήξερα;
Για να μην σε βλέπω, να σε διαβάζω, να μιλάς και να παλεύεις, ή πέθανες, ή -έφυγες- (με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όντας το επικινδυνότερο όλων), ή απορροφήθηκες. Από ό,τι σου γυάλισε. Ή έτσι νόμισες (ακόμα χειρότερα)…
Δεν θα πω ονόματα, είσαστε πολλοί αυτοί που έχω στο μυαλό μου και ΑΠΟΡΩ αν θυμάστε ,ΠΟΥ είσαστε και ΤΙ έχετε σκοπό να κάνετε για το τραγικό που βιώνουμε.
Ξεκινήσαμε δειλά να τρωγόμαστε-ανταλάσουμε απόψεις από ένα πληκτρολόγιο.
Καταλήξαμε στην απόλυτη καταστροφή.
Φάγαμε το ξύλο της αρκούδας και – όσοι σηκωθήκαμε- είμαστε ζωντανοί.
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ. ΞΕΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ.
Προσωπική μου πρόταση-ιδέα, να αρχίσουμε μαζικά από το ΤΕΒΕ και αυτά που απαιτεί από όλους μας, ΧΩΡΙΣ να έχουμε απολαύσει τις ανάλογες παροχές. ΓΝΩΡΙΖΩ ότι παρόμοιες υποθέσεις είναι στα δικαστήρια, αλλά ΔΕΝ αρκούν. Χρειάζομαι εγώ κι εσύ.
Υ.Γ. Μην διαννοηθεί ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ κομματικός φορέας να- συνδράμει-. Με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τρόπο…
Είναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μου έκκληση στους συμπατριώτες μου. Αυτό λέει η Ψυχή μου, αυτό κάνω, και ο Θεός βοηθός….
