Γράφει η Λιούμπη Kαραγεώργου
Ο λόγος για τον διάσημο γκαλερίστα Λάρι Γκαγκοσιάν που ακολουθείται από τη φήμη ότι μπορεί να πουλήσει πίνακα που δεν του ανήκει ακόμα, δείχνοντας στους αγοραστές φωτοτυπίες. Ο Λάρι ξεκίνησε πουλώντας αφίσες στην πανεπιστημιούπολη του UCLA το καλοκαίρι του 1969 και πλέον έχει στην κατοχή του μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες γκαλερί με έδρες στη Νέα Υόρκη, στο Μπέβερλι Χιλς, στο Λονδίνο, στη Ρώμη αλλά και στην Αθήνα στο δικό μας Κολωνάκι.
Τι απέγινε λοιπόν; Άραγε η οικονομική κρίση να επηρέασε και την οικονομία της τέχνης και κατ’ επέκταση και τον ίδιο το Λάρι; Την τελευταία φορά που ακούσαμε νέα του ήταν τον Ιούνιο όταν επισκέφτηκε τη χώρα μας για τα εγκαίνια της έκθεσης του Martino Gamper “100 καρέκλες σε 100 μέρες”, στο Μουσείο Μπενάκη. Ο 69χρονος Λάρι που δεν καταδέχεται εύκολα να εμφανιστεί ούτε καν στις δικές του γκαλερί έκανε μια υποχώρηση και δέχτηκε την πρόσκληση στην οποία συνοδεύτηκε από την Μαρίνα Λιβάνου.
Από τότε αγνοείται η τύχη του πιο μυστηριώδη κυρίου στο χώρο της τέχνης. Για τους συνεργάτες του και τους καλλιτέχνες είναι ο άνθρωπος με την ανεξάντλητη ενέργεια και τη χαρισματική πειθώ. Εκπροσωπεί εξάλλου κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο όπως ο Άντι Γουόρχολ, Τζεφ Κουνς και Ντέμιαν Χιρστ . Για τους εχθρούς του είναι αγενής και απρόσωπος και τον διακατέχει μια σκληρότητα που θεωρούν ότι δεν ταιριάζει στον κόσμο της τέχνης αλλά στο χρηματιστήριο.
Ο ίδιος πάλι προτιμά να μην δίνει συνεντεύξεις αλλά ν’ αφήνει τις πράξεις του να μιλούν για τον ίδιο. Είναι εξάλλου ο άνθρωπος που αντιπροσωπεύει το αμερικάνικο όνειρο, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Ελπίζουμε μόνο μετά την υψηλή τέχνη να μην ακολουθήσει την κατρακύλα της αμερικανικής οικονομίας.
