Άρθρο του Διευθυντή του e-Volos.gr, Αντώνη Κουμιώτη
Η ΕΛΛΑΔΑ, αν και πολύπαθη, λόγω τόσο της γεωργαφικής της θέσης όσο και του φυσικού της πλούτου, ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας παραδοσιακός προορισμός, ενταγμένος με τεράστια γράμματα στον χάρτη της παγκόσμιας τουριστικής βιομηχανίας. Μιας βιομηχανίας, που ως υπερ-κερδοφόρα…, οι παράγοντές της είναι κάτι περισσότερο από αμείλικτοι. Έτσι συμβαίνει στην φιλελεύθερη οικονομική συγκυρία που βιώνουμε με κάθε σκληρή στον ανταγωνισμό βιομηχανία, από την μουσική βιομηχανία ακόμα έως και τη ναυτιλιακή, της οποίας μάλιστα ως χώρα κατέχουμε παραδοσιακά τα πρωτεία.
ΜΠΟΡΕΙ ΒΕΒΑΙΑ εξειδικευμένες οικονομικές γνώσεις να μην έχουμε, ωστόσο όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι για να μπορέσει κανείς, αν όχι να κάνει πρωταθλητισμό, τουλάχιστον να επιβιώσει σε μια βιομηχανία, οι συνθήκες ανταγωνισμού της οποίας είναι τόσο δύσκολες, θα πρέπει, αφού δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα ελκυστικό προϊόν, να χαράξει και έπειτα να ακολουθήσει πιστά, μία συγκέκριμενη στραγηγική με απώτερο ως είναι φυσικό σκοπό την πώλησή του.
ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ το προϊόν που διαθέτεις είναι κάτι παραπάνω από ελκυστικό, όπως αυτό που από φυσικού της διαθέτει η χώρα μας, τότε προσπαθείς να πουλήσεις όσο πιο ακριβά, ξεκινώντας τις πωλήσεις σου από τις λεγόμενες ακριβές αγορές. Σε εκείνες δηλαδή τις αγορές, το καταναλωτικό κοινό των οποίων έχει την δυνατότητα αγοράς του προϊόντος σου, το οποίο εφόσον είναι ελκυστικό – ποιοτικό, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να ακριβοπληρώσει, όπως κάνεις και εσύ εξάλλου αγοράζοντας για παράδειγμα προϊοντα της Apple και άλλων γνωστών για την ποιότητα των προϊόντων τους βιομηχανικών κολοσσών.
ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στην Ελλάδα του 2014. Σε εκείνη τη χώρα δηλαδή, που αν και υποτίθεται, σύμφωνα με τις δηλώσεις των κυβερνώντων της, ότι βγήκε στις αγορές και παρουσιάζει ρυθμούς ανάπτυξης, ταυτόχρονα ξεπουλάει αντί πινακίου φακής την δημόσια περιουσία της. Τα λιμάνια της, τα αεροδρομία της, τις δημόσιες υπηρεσίες της, την ενέργειά της, τα κοιτάσματά της, οσονούπω ακόμα και τον ήλιο και τον αέρα της που αναπνέουμε.
ΣΕ ΑΥΤΗΝ λοιπόν την χώρα, που ως δώρο Θεού το τουριστικό της προϊόν είναι κάτι παραπάνω από ελκυστικό και παραδοσιακά αποτελεί ένα από τα βασικά κράτη – μέλη που δραστηριοποιούνται στην τουριστική βιομηχανία, επίσης παραδοσιακά, γεγονός που θα έπρεπε να αλλάξει ελέω τουλάχιστον της κρίσης, συνεχίζει να συμβαίνει το απίστευτο, καταρρίπτοντας κάθε άλλο ρεκόρ πρωτοτυπίας… Το γεγονός δηλαδή ότι συνεχίζει ακόμα και τώρα να ΜΗΝ ακολουθείται καμία απολύτως στραγηγική για την πώληση του τουριστικού προϊόντος, πόσο μάλλον στις λεγόμενες ακριβές αγορές.
ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ, ΕΣΤΙΑΤΟΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ανά την επικράτεια, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, όμηρες ακόμη και σήμερα, του κομματικού εναγκαλισμού, με τους διεθνείς τουριστικούς παράγοντες να προσπαθούν να πατήσουν κυριολεκτικά στο πτώμα του Έλληνα ξενοδόχου, εκμεταλλευόμενοι την κρίση και με τους πολιτικούς ταγούς, αφενός της κεντρικής και αφετέρου της αυτοδιοικητικής εξουσίας, επίσης πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, σε μια αέναη προσπάθεια διαιώνισης των εαυτών και των οικογενειών τους σε θέσεις εξουσίας, παρά το γεγονός είτε της ανικανότητας είτε της έλλειψης γνώσεων επί του αντικειμένου… ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΧΑΒΟΥΖΑ, σωστό υπηρέτη του μαντρωμένου τουρισμού, ο οποίος επιβάλλει τουρίστες χαμηλού οικονομικού προφίλ, οι οποίοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κοιμούνται και να ξυπνούν πλάι σε μια πισίνα ενός ξενοδοχείου, άσχετα εάν στα 50 μέτρα βρίσκεται μία από τις καλύτερες παραλίες της Μεσογείου, διαθέτοντας 4 – 5 από τα καλύτερα ταβερνάκια με το ποιοτικότερο προϊόν και υπαλλήλους, που αν συνεχιστεί αυτή η αδράνεια εκ μέρους της πολιτείας, πολύ φοβάμαι ότι το μεροκάματο αυτής της σεζόν θα είναι και το τελευταίο τους.
