Τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν οι εκτιμήσεις των εκπροσώπων του εμπορικού κόσμου περί άκρως απογοητευτικής πορείας των πωλήσεων μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα. Κάποιοι εμπορικοί σύλλογοι μάλιστα θεωρούν ότι πρόκειται ίσως για την χειρότερη χρονιά που είδαμε μέχρι σήμερα. Εντάξει, έχει γίνει πλέον απολύτως κατανοητό ότι λεφτά δεν υπάρχουν κι όπου ελάχιστο λίπος βρίσκεται ακόμη, θα πάει για τα παιδιά. Κλασικές και βασικές προτεραιότητες.
Όμως αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι αν και τα εμπορικά καταστήματα βιώνουν κυριολεκτικά στο πετσί τους την κρίση, δεν έχουν μπει ακόμη στη λογική αναδιάταξης της στρατηγικής τους. Πολύ απλά να μπουν στη διαδικασία να προσαρμοστούν στα δεδομένα της νέας εποχής και έτσι να διεκδικήσουν το διαβατήριο για την επιβίωση. Δυστυχώς όπως αποδεικνύει μια ενδελεχής ματιά, είναι σαν να βρίσκονται σε μια κατάσταση αναμονής. Είναι σαν να περιμένουν να λήξει η κρίση, όπως περιμένουμε ας πούμε ύφεση μιας κακοκαιρίας και επάνοδο των θερμοκρασιών στα συνήθη για την εποχή επίπεδα.
Και δεν είναι μόνο το θέμα των τιμών, αλλά συνολικά το προσφερόμενο πακέτο που έχει συνοψιστεί στην κλασική έκφραση value for money, που δεν φαίνεται να ακολουθείται. Αυτή τη στιγμή στην αγορά κυκλοφορούν δυο ειδών καταναλωτές. Αυτοί που έχουν και αυτοί που δεν έχουν. Όμως σήμερα τα μαγαζιά εξακολουθούν και απευθύνονται κάπου στη μέση, δηλαδή, στη κάποτε λεγόμενη μεσαία τάξη που πια έχει αποσαθρωθεί. Καθίσταται κατά συνέπεια ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη και ανάπτυξη στην αγορά, ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητας της κάθε εμπορικής δραστηριότητας. Το αναμάσημα περί ζημιάς που κάνουν τα εμπορικά κέντρα, οι πολυεθνικές κ.τ.λ. πλέον δε βοηθά….
Ας ανοίξουν τα αυτιά τους σε όσα λένε τα μάτια των καταναλωτών χαζεύοντας τις βιτρίνες.
