Μπορεί να ενόχλησε και να θεωρήθηκε προκλητική η δήλωσή του βουλευτή της ΝΔ Ιορδάνη Τζαμτζή ότι «αν είναι να παίρνω 2.000 ευρώ το μήνα, δεν θέλω να είμαι βουλευτής… ας γίνουν βουλευτές μόνο οι πλούσιοι». Ή αυτοί που έχουν χορηγούς με ειδικά ενδιαφέροντα, θα πρόσθετα.
Δικαίως οργίστηκε ο παρουσιαστής του ΑΝΤ1 Γιώργος Παπαδάκης, μόλις άκουσε ότι ο βουλευτής παίρνει στο χέρι 5.450 ευρώ το μήνα, καθώς όπως υπενθύμισε στον βουλευτή, ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν έχει να φάει και ότι είναι τουλάχιστον προκλητικό να διαμαρτύρονται οι βουλευτές για τις αποδοχές τους.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα. Οι αποδοχές των ελλήνων βουλευτών έχουν μειωθεί κατά 40% τα τελευταία 3 χρόνια, ενώ για τα προνόμια των φοροαπαλλαγών που αγγίζουν και το 70%. Οι βουλευτές της περιφέρειας έχουν πολύ περισσότερα έξοδα από τους Αθηναίους και είναι λογικό μερικοί να δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα.
Όμως, πρέπει να δούμε το όλο ζήτημα των αμοιβών στο κράτος υπό τις νέες συνθήκες. Πόσα χρήματα χρειάζεται για να είναι αποτελεσματικός και λειτουργικός ένας βουλευτής, του κέντρου και πόσο της περιφέρειας; Ή ακόμη ένας διοικητής ΔΕΚΟ ή στελέχη μεγάλων κρατικών οργανισμών. Ένας στρατηγός ή ένας πιλότος, ένας δικαστικός, ένας δάσκαλος ή ένας γιατρός. Δεν πρέπει να αμείβονται ώστε και αξιοπρεπείς να είναι και το κύρος τους να έχουν και να μην ρέπουν προς τη διαφθορά; Μήπως, μπορεί να γίνει μια σοβαρή μελέτη γι΄ αυτό, σε σύγκριση με τις άλλες χώρες, σε σύγκριση επίσης με τον ιδιωτικό τομέα και ίσως με ρήτρα ΑΕΠ;
