Αλλεπάλληλες επιθέσεις δέχεται το γερμανικό οικονομικό μοντέλο, γεγονός που προμηνύει ότι η Σύνοδος Κορυφής του Δεκεμβρίου θα είναι καυτή, δεδομένου ότι τότε θα υπάρχει και γερμανική κυβέρνηση. Η προηγούμενη που έγινε πριν δέκα μέρες πέρασε ως «υπηρεσιακή» με αποτέλεσμα να μην υπάρξουν τριγμοί. Όμως, τώρα τα πράγματα σφίγγουν και οι οικονομίες δεν πάνε καλά, ιδιαίτερα η ιταλική. Γι΄ αυτό και η κριτική αυξάνει και γίνεται όλο και πιο επιθετική.
Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ σχολίασε πρόσφατα ότι η ανάπτυξη της εγχώριας ζήτησης στη Γερμανία είναι αναιμική και ότι η εξάρτηση από τις εξαγωγές έχει εμποδίσει την επανεξισορρόπηση της οικονομίας της ευρωζώνης. Tο Βερολίνο σέρνει δια της βίας την Ευρώπη στη δίνη του αποπληθωρισμού «ιαπωνικού τύπου», προκρίνοντας τη λήψη άμεσων μέτρων από την ΕΚΤ, τα οποία η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αποδεχτεί.
Από την πλευρά του ΔΝΤ, ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντέιβιντ Λίπτον ζήτησε από τη Γερμανία να μειώσει το πλεόνασμα των εξαγωγών της σε «ένα κατάλληλο επίπεδο» για να βοηθήσει τους εταίρους της στην Ευρωζώνης να μειώσουν τα ελλείμματά τους. Η γερμανική οικονομία ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας του κόσμου το 2012, με τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών της να υπερβαίνουν τα 1,36 τρισ. ευρώ. Το τίμημα πληρώνουν, οι χώρες με υψηλό χρέος, όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, οι οποίες πιέζονται αφόρητα «να μειώσουν τη ζήτηση και να συμπιέσουν τις εισαγωγές τους για να κάνουν την προσαρμογή». Ο Λίπτον δήλωσε ότι το Ταμείο δεν ζητά από τη Γερμανία να «αλλάξει το επιχειρηματικό της μοντέλο», αλλά να αποκαταστήσει μία καλύτερη ισορροπία της εγχώριας ζήτησής της, ενθαρρύνοντας τις επενδύσεις και τις αυξήσεις των μισθών.
Η πιο σκληρή κριτική ήρθε από την έκθεση της ιταλικής τράπεζας Mediobanca που αναφέρει ότι η διασφάλιση του πλεονεκτήματος της Γερμανίας οδηγεί την ευρωζώνη σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και επισημαίνει πως η νομισματική ένωση επέτρεψε στην Γερμανία να εξασφαλίσει εμπορικό πλεονέκτημα, συσσωρεύοντας πλεόνασμα 1,4 τρισ. ευρώ ή 50% του γερμανικού ΑΕΠ. Μάλιστα , επισημαίνει ότι οι αρχές της ΕΕ μετέφεραν όλο το βάρος της προσαρμογής μετά την κρίση του 2008 στα αδύναμα κράτη μέλη, κλείνοντας τα μάτια στο αρνητικό σπιράλ ύφεσης που προκλήθηκε στο Νότο. H Mediobanca υπογραμμίζει ότι η ευρωζώνη δεν ικανοποιεί κανέναν από τους τέσσερις όρους μιας βέλτιστης νομισματικής περιοχής, την εργασιακή κινητικότητα, την ευελιξία σε μισθούς και σε τιμές, τη μεταφορά πλεονασμάτων και την ευθυγράμμιση των επιχειρηματικών κύκλων. Και καταλήγει: αν δεν αλλάξει η πολιτική της ΕΕ, η Ιταλία κινδυνεύει να έχει την μοίρα της Αργεντινής, η οποία αναγκάστηκε να αποσυνδέσει το νόμισμα της από το δολάριο το 2001.
Η προειδοποίηση της Mediobanca είναι χωρίς αμφιβολία «κόκκινος συναγερμός» και το ερώτημα είναι αν το Βερολίνο έχει συνείδηση των πραγματικών καταστάσεων ή είναι εγκλωβισμένο στις παραισθήσεις της ισχύος του.
