Φαίνεται πως ανοίγει δειλά–δειλά το θέμα της επόμενης συνταγματικής αναθεώρησης. Η ανάγκη είναι δεδομένη, καθώς το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί πλήρως και απαιτούνται βαθιές θεσμικές τομές για να ξεπεραστεί η κρίση αξιοπιστίας. Οι πολιτικοί το γνωρίζουν και κάποιοι εξ αυτών, σπεύδουν να «κλείσουν» θέσεις ως διαμορφωτές του κλίματος περί τη συνταγματική αναθεώρηση.
Επιπλέον είναι ένα θέμα που δεν αγγίζει το δύσκολο πεδίο της οικονομίας, αντίθετα ο καθένας έχει την ευκαιρία να λέει πράγματα που ακούγονται ευχάριστα στην κοινωνία. Κάπως έτσι θα πρέπει να το σκέφτηκαν η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Ανδρέας Λοβέρδος που ήταν προσκεκλημένοι να μιλήσουν στην παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλου «Το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ: ένας ιδιόρρυθμος δικομματισμός».
Οι δύο πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ άδραξαν την ευκαιρία για τις πρώτες ανιχνευτικές τοποθετήσεις. Η μεν Διαμαντοπούλου είπε πως η κρίση είναι πολύ βαθιά και συνιστά μία ευκαιρία, καθώς έρχεται στην επιφάνεια και το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος, για να τεθεί η συζήτηση στις σωστές βάσεις με οργανωμένο τρόπο και πρότεινε να ζητήσουν τα κόμματα από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να συμβάλει σε αυτό το εγχείρημα ώστε να ξεφύγουμε από τα δεινά που μας ταλαιπωρούν.
Ο Λοβέρδος πήρε την «πάσα» και της απάντησε με νόημα: «Είμαστε πολύ κοντά στα θεσμικά θέματα», προσθέτοντας ότι τον Ιούλιο του 2013 ανοίγει το ενδεχόμενο αλλαγής του Συντάγματος, μια αναθεώρηση που χρειάζεται προσοχή καθώς θα ξεκινήσει με αυτή τη Βουλή η οποία είναι προτείνουσα αλλά που θα την πραγματοποιήσει η επόμενη.
Στη συζήτηση μπήκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος τάχθηκε υπέρ του πενταετούς κοινοβουλευτικού κύκλου, αποσύνδεση της προεδρίας της δημοκρατίας από εκλογές, αναδιάρθρωση των κομμάτων και άσκηση πραγματικής νομοθετικής εξουσίας από τη Βουλή. Αυτά, όπως είπε, πρέπει να συζητηθούν με νηφαλιότητα και να μη διαπραχθεί και πάλι το ίδιο σφάλμα, να «καεί» μία συνταγματική αναθεώρηση, όπως την προηγούμενη φορά.
Βεβαίως σε επίπεδο γενικών τοποθετήσεων όλα μοιάζουν ρόδινα. Οι εξειδικεύσεις θα κάνουν τη διαφορά, διότι αυτές είναι που σχετίζονται με συμφέροντα. Για παράδειγμα, τι θα γίνει με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Τι θα γίνει με τον αριθμό των βουλευτών; Τι θα γίνει με τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων;
Τo βέβαιο είναι ένα. Για να παρακολουθήσει η κοινωνία με ενδιαφέρον μια συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να είναι βαθιά και ουσιαστική, να αλλάζει δεδομένα και κεκτημένα και σίγουρα να μην είναι το τελευταίο λίφτινγκ στο πρόσωπο ενός γερασμένου πολιτικού συστήματος που προσπαθεί απελπισμένα να παραμείνει στη ζωή.
