Γράφει ο Δημήτρης Τσίρκας
Χθες ο Πάνος Καμμένος συνέδεσε εμμέσως πλην σαφώς, την ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία. Όσο και αν προσπαθούν διάφοροι να τον ρετουσάρουν, αυτόν και το κόμμα του – τους Ανεξέλεγκτους Έλληνες, παραμένουν ακροδεξιοί. Είναι η χαρακτηριστικότερη αποτύπωση της λαϊκής δεξιάς ψυχής. Ομοφοβικοί, συνωμοσιολόγοι, ρατσιστές και αντισημίτες. Εθνικιστές που θα δοξάσουν σε κάθε ευκαιρία την ανωτερότητα των Ελλήνων που “έχτιζαν Παρθενώνες όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια” αλλά την ίδια στιγμή αφάνταστα δουλικοι απέναντι στους Ευρωπαίους. Ιδεολογικά πρωτόγονοι και αισθητικά η επιτομή του κιτς. Συμπυκνώνουν τα χειρότερα και πιο καθυστερημένα στοιχεία της συντηρητικής – λαϊκής κουλτούρας χωρίς να διαθέτουν σχεδόν κανένα από τα θετικά της.
Αυτός ο τύπος λοιπόν και το κόμμα του συγκυβερνούν εδώ και μήνες με την Αριστερά, έχοντας μάλιστα το πολιτικά ευαίσθητο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Και αν μέχρι πρόσφατα μία τέτοια παράταιρη συνεργασία δικαιολογούνταν στη βάση του αντιμνημονίου, μετά την μνημονιακή συνθηκολόγηση της κυβέρνησης γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κατανοηθεί. Πολλοί ωστόσο από τους “Μένουμε Ευρώπη” και το Κέντρο που στηλιτεύουν την ομοφοβία και τις ακροδεξιές θέσεις του Καμμένου και ψέγουν τον Τσίπρα για τη συνεργασία μαζί του, είναι μάλλον υποκριτές.
Αποκρύπτουν ότι ο Καμμένος διατέλεσε υπουργός και της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή και ότι υπήρξε από τους πιο πιστούς συνεργάτες του Σαμαρά όσο αυτός το έπαιζε αντιμνημονιακός μέχρι το 2012. Δεν διαχωρίστηκαν με τον Καμμένο επειδή είναι ακροδεξιός αλλά επειδή έγινε αντιμνημονιακός. Ξεχνούν επίσης ότι η ΝΔ διαθέτει ουκ ολίγους ακροδεξιούς, ρατσιστές και ομοφοβικούς που δεν είχαν κανένα πρόβλημα να εκδηλώνονται και επί συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, αυτή που έσωσε, υποτίθεται, τη χώρα. Την κυβέρνηση που αρνούνταν πεισματικά να νομοθετήσει το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, που ακύρωσε το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια των μεταναστών δεύτερης γενιάς και που συνεργάζονταν με τους ναζί της Χρυσής Αυγής – όλα στο όνομα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Πρόσφατα μάλιστα άλλος στενός συνεργάτης του Σαμαρά, Ο Φ. Κρανιδιώτης, έκανε προκλητικό ομοφοβικό σχόλιο χωρίς την παραμικρή αποδοκιμασία από τη ΝΔ και τους υποψήφιους για την ηγεσία της.
Όλη αυτή η ιστορία μαρτυρά κάτι πιο ανησυχητικό από την υποκρισία των πολιτικών δυνάμεων, αριστερών και δεξιών. Δείχνει ότι τ’ ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται είτε ως δευτερεύοντα ζητήματα που μπορούν να θυσιαστούν έναντι άλλων πιο “σημαντικών”, είτε ως σημαίες ευκαιρίας που αξιοποιούνται κυνικά προκειμένου ν’ ασκηθεί αντιπολίτευση σε κάποια μη αρεστή κυβέρνηση, για να πεταχτούν ύστερα στον κάλαθο των αχρήστων, στην πρώτη μετατόπιση του πολιτικού ανταγωνισμού. Οι περισσότεροι απ’ όσους επικαλούνται τ’ ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα συνήθως το κάνουν εργαλειακά, υπηρετώντας σκοπιμότητες που ελάχιστα έως καθόλου σχετίζονται με αυτά.
πρώτη δημοσίευση: στον λογαριασμό του Δ. Τσίρκα στο facebook, χωρίς τίτλο
