Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ»
«Γροθιά στο στομάχι» αποτελεί, στην κυριολεξία, η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής με τίτλο «Πολιτικές ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα», που δόθηκε προχθές στην δημοσιότητα. Παρά το γεγονός ότι, σε γενικές γραμμές, τα στοιχεία «βύθισης» της Ελληνικής κοινωνίας εξαιτίας του μνημονιακού «οδοστρωτήρα» είναι γνωστά, η αποτύπωση της πραγματικότητας σοκάρει.
Με βάση την έρευνα εισοδημάτων και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών, 2,5 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας (για το 2013, το όριο φτώχειας ήταν 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια). Επιπλέον, 3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας, λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Έτσι, από την έρευνα αυτή προκύπτει ότι, 6,5 περίπου εκατομμύρια Έλληνες (!!!) βιώνουν το φάσμα της φτώχειας και αδυνατούν να επιβιώσουν, συνιστώντας, έτσι, μία «εκρηκτική» ανθρωπιστική κρίση σε Ευρωπαϊκή Χώρα, μέλος του Ευρώ!!!
Δημιουργείται, εν τοις πράγμασι, σε μια Ευρωπαϊκή Χώρα, που έχει επιλεγεί να παίξει τον ρόλο του παγκόσμιου «πειραματόζωου», το μοντέλο της «κοινωνίας του 1/5», που αποτελεί το «πρότυπο» του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης, που επιβλήθηκε από το Ευρωπαϊκό «ιερατείο» και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ακολουθήθηκε από τις υποτακτικές ντόπιες «θεραπαινίδες», ως «πείραμα», σε μία Χώρα – μέλος του Ευρώ, επέφερε «συντριπτικό κάταγμα» στην ζωή και τις ελπίδες της μεγάλης πλειοψηφίας της Ελληνικής κοινωνίας, εξαιρουμένου του «ιδιοτελούς τμήματος» αυτής.
«Δούρειο Ίππο» για την κατάσταση αυτή αποτελεί το πολιτικό και οικονομικό μνημονιακό σύστημα παρακμής, το οποίο, αφού διέλυσε την Χώρα κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, προκειμένου να διατηρήσει τα προκλητικά προνόμιά του, στηριζόμενο στις «πλάτες» των ξένων κέντρων, αφενός, εκποιεί την δυνατότητα της Χώρας να παραμείνει ανεξάρτητο και κυρίαρχο Κράτος και, αφετέρου, δημιουργεί συνθήκες κοινωνικού «Αρμαγεδδώνα».
Αν ληφθεί υπ’ όψιν, ότι η ανεργία, ήδη, αγγίζει το 30% (στους νέους φθάνει το 60%), ότι το ΑΕΠ έχει, ήδη, μειωθεί κατά 25% από την έναρξη της κρίσης και της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών και προβλέπεται ότι θα ξεπεράσει, με βάση τα νέα ισοπεδωτικά μέτρα, το 50% (πτώση, που ξεπερνά κάθε όριο, ακόμα και αν συσχετισθεί με περιόδους πολέμου), είναι πρόδηλο και στον πλέον αδαή στα οικονομικά, ότι αυτή η καταστροφική και ισοπεδωτική πολιτική οδηγεί την Ελλάδα σε συνθήκες ιστορικής στρατηγικής εθνικής ήττας.
Οι συνθήκες αυτές, δυστυχώς, δεν είναι παροδικές. Μετατρέπονται σε μόνιμες, αυξάνοντας το αίσθημα του αδιεξόδου. Η γιγάντωση της ανεργίας, το κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η υπερφορολόγηση των νοικοκυριών, την ώρα που η αγοραστική δύναμη μειώνεται συνεχώς, αναμφισβήτητα, αποτελούν έναν «εκρηκτικό» κοινωνικό συνδυασμό. Η κοινωνική «θρυαλλίδα», που «βρίσκεται προ των πυλών», θα είναι οδυνηρή και καταστρεπτική.
Χρειαζόμαστε ριζοσπαστικές πολιτικές, με πρώτη αυτή της εσωτερικής «σεισάχθειας», η οποία μπορεί να δώσει το απαραίτητο «οξυγόνο», τόσο στην κοινωνία, όσο και στην οικονομία μακροπρόθεσμα.
Έτσι, απαιτείται, σήμερα και άμεσα, μία άλλη προοδευτική, δημοκρατική, πατριωτική κυβέρνηση Σωτηρίας αντιμνημονιακού προσανατολισμού, με πυρήνα τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τις άλλες πατριωτικές προοδευτικές δυνάμεις, η οποία θα μπορούσε να προβεί σε σοβαρή πολιτική επαναδιαπραγμάτευση, τόσο για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική στην Ελλάδα, με στόχο την υπέρβαση των σημερινών στρεβλώσεων του κλεπτοκρατισμού, όσο και για την ανάγκη γενναίας αντιμετώπισης του δημοσίου χρέους των Χωρών του Νότου και όλης της Ευρώπης, η οποία, με τις πολιτικές του Βερολίνου, οδηγείται σήμερα σε μία «αυτοκρατορικού τύπου ένωση Κρατών και «αποικιών χρέους».
