Πριν από ένα μήνα έγραφα πως το πολιτικό σύστημα δεν έχει συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του και πάει σε εκλογές με υπαρκτό το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε μετεκλογικά σε μια «βουλή σούργελο» και να μπει η χώρα σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Διατύπωσα μάλιστα και μια ρεαλιστική πρόταση για το πώς θα μπορούσε να διασφαλιστεί ένας χρόνος σταθερής διακυβέρνησης ώστε να υλοποιηθούν βασικές προβλέψεις της συμφωνίας για το PSI και να μην αποδειχθούμε για άλλη μια φορά αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι.
O Francis Bacon έλεγε πως «ένας σοφός άνδρας θα δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες, απ’ όσες θα του τύχουν». Ο Πάνος Καμμένος το επιβεβαιώνει. Αν και η τύχη του έδωσε το πλεονέκτημα να μπει στην πολιτική χωρίς βιοποριστικό άγχος, δεν επαναπαύτηκε. Το «πολύ» δεν είναι ποτέ αρκετό. Έτσι σήμερα είναι αρχηγός ενός κόμματος, με αύξουσα δυναμική. Φιλοδοξεί να κάνει τη μεγάλη έκπληξη και να παίξει ρόλο στα «μαγειρέματα» μετά τις εκλογές. Απέδειξε μια μεγάλη αλήθεια που την έχει ξεχάσει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών. Δεν κάνουν τον σημαντικό παίκτη τα συστήματα. Ο σημαντικός παίκτης κάνει τα συστήματα. Έκανε by pass τον «κόσμο»…
«Βάλτε τώρα που γυρίζει» έλεγαν παλιά οι πλανόδιοι παπατζήδες, οι οποίοι συνιστούσαν και τη μοναδική «απειλή» εγκληματικότητας στο κέντρο της Αθήνας, εκείνης της εποχής. Φαίνεται πως κάπως έτσι το σκέφτηκε και ο Αλέξης Τσίπρας , καλώντας τους πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες “για την ανάδειξη κυβέρνησης, και όχι για να ρίξουν ψήφο διαμαρτυρίας”.
Διάβαζα στο “iefimerida’ πως ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μοντάρει «ομάδα κρούσης», με τα στελέχη εκείνα που θα λάβουν θέσεις στα «παράθυρα» των ειδήσεων και στις καρέκλες των πάνελ και θυμήθηκα μια παλιά ασπρόμαυρη ταινία του Γκιωνάκη (προδίδω την ηλικία μου έτσι).
Ο Γκιωνάκης είναι στημένος κάτω από μια λάμπα του δρόμου και φαίνεται πως κάτι ψάχνει. Αστυφύλακας της εποχής που κάνει πεζή περιπολία, με το αυταρχικό ύφος της εποχής, τον ρωτάει:
Mετά την εποχή του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, του τελευταίου Ηγέτη που μπορούμε να αποκαλούμε Εθνάρχη, η Νέα Δημοκρατία άρχισε να μεταλλάσσεται σε ένα φοβικό κόμμα. Η διαδοχή των αρχηγών της πρόσθεσε πολλά επίθετα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά φοβάμαι τίποτα ουσιαστικό. Η Νέα Δημοκρατία εδώ και τρεις δεκαετίες φοβάται τον εαυτό της.
Στην πολιτική, όλα παίζονται μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αλλά σε μια προεκλογική καμπάνια, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Φοβάμαι ότι ο νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε μια πολύ κακή αρχή. Επέλεξε κάτω από τη φωτογραφία του αντί συνθήματος να θέσει το ερώτημα “γίνεται;”.
“Ναι, γίνεται” απαντά ο ίδιος, θέλοντας προφανώς να πείσει τους ψηφοφόρους ότι λέει την αλήθεια. Ας δούμε λοιπόν με το μάτι ενός τεχνοκράτη της επικοινωνίας , αν αυτό μπορεί να καταστεί δυνατό.
Δείτε αυτό το video, γιατί το σωστό είναι να πληρώσουν όλοι τα χρέη τους.
Η νέα εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ έχει όνομα «βαρύ σαν ιστορία». Τελικά σε αυτή τη χώρα, το όνομα μετράει. Είναι αυτό που λέμε στην επικοινωνία « για να μιλήσει ο κόσμος για το brand, πρέπει πρώτα να μιλήσει το brand στον κόσμο».
Το σοβαρό έλλειμμα πολιτικού management στην Ελλάδα, ο κίνδυνος να βρεθεί η χώρα σε ένα πολιτικό Μεσαίωνα, το λάθος του να αναζητούμε εκλογικές ιαχές μέσα σε κλίμα οικονομικής και πολιτικής κρίσης και η επιτακτική ανάγκη το μέλλον της χώρας να στηθεί σε ρεαλιστικούς άξονες, είναι μερικές από τις θέσεις που ανάπτυξε χθες 13/3/2012, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Spin Communications, Σπύρος Ριζόπουλος, σε συνέντευξή του στην εκπομπή Συμβαίνει Τώρα του Γιώργου Κουμιώτη στο Marconi Radio 96,1 FM.
Η Ελλάδα για να δει φως πρέπει να αποκτήσει ηγεσία. Αυτό είναι, τη στιγμή αυτή, το απόλυτο πρόβλημα της χώρας. Όπως είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο,η οικονομική χρεοκοπία είναι απότοκος της πολιτικής χρεοκοπίας, και όχι το αντίστροφο. Αλλά ένα νέο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να γεννηθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος μετάβασης.
Η συμφωνία έκλεισε και… «σωθήκαμε». Οι ευρωπαίοι εταίροι θα μας χρηματοδοτήσουν με ένα πακέτο 130 δις. Ευρώ, κουρεύεται κατά πενήντα και κάτι το χρέος μας και ζούμε πλέον με την ελπίδα πως το 2020 το χρέος της χώρας θα είναι κοντά στο 120% του ΑΕΠ.
Όποιος πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι είναι φίλοι μας, είτε είναι αφελής, είτε είναι ένοχος. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν τις δικές τους εθνικές «ατζέντες» και το μόνο που κάνουν είναι να κρατούν ανοιχτό το ελληνικό πρόβλημα, όταν ο χρόνος λειτουργεί μόνον σε βάρος μας.
Άρθρο στην εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 05.02.2012
Η παρουσία δευτερότριτων στο προσκήνιο, είναι η αψευδής απόδειξη πως το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε. Η οικονομική χρεοκοπία υπήρξε απότοκος της πολιτικής χρεοκοπίας και όχι το αντίστροφο.
Συνέντευξη στο περιοδικό STATUS, τεύχος Ιανουαρίου 2012
Οι αεριτζήδες της επικοινωνίας τελείωσαν. Η επικοινωνία, όπως την ξέρουμε στην ελληνική εκδοχή των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, έχει ήδη πεθάνει.
