Γράφει η Ηλέκτρα Χατζοπούλου
“Πρωινό μπάνιο, καλεσμένοι που στο τέλος γίνονται φίλοι και ιππασία με όχι πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα. Να τι μπορεί να περιλαμβάνει μια τυπική μέρα στο Cascais.”
Τί είναι η τυπική μέρα; Είναι καθημερινή αλλά όχι Παρασκευή δεδομένου ότι τότε έχω το ρεπό μου, αλλά ούτε και Πέμπτη δεδομένου ότι καλύπτω και τη συγκάτοικο μου, οπότε λίγο πολύ περνάω όλη τη μέρα στο hostel. Τί κάνω λοιπόν τις μέρες που πρέπει να δουλέψω από τις 12.00 έως τις 16.00;
Στην αγαπημένη μου παραλία στο Cascais
Το αρχικό σχέδιο ήταν να σηκώνομαι αρκετά νωρίς, ώστε πριν τη δουλειά να πηγαίνω για τρέξιμο ή για μπάνιο δεδομένου ότι η παραλία είναι πέντε λεπτά από το σπίτι όπου μένω, στο Parede. Αν και την πρώτη βδομάδα ήμουν υποδειγματική, μετά θεώρησα ότι θα αποδίδω καλύτερα αν μένω στο κρεβάτι μέχρι να φύγω για τη δουλειά.
Εσείς δεν θα πηγαίνατε για πρωινό μπάνιο αν είχατε αυτή την παραλία κάτω από το σπίτι σας;
Στο hostel με περιμένει ο ιδιοκτήτης για να μου πει ποια άτομα περιμένουμε και τι χρειάζεται από εμένα και αφού με έχει ενημερώσει επαρκώς τρέχει πίσω στο γιο του που γεννήθηκε πριν τέσσερις μήνες. Συνήθως θα ελέγξω πόσα check in ή check out έχουμε, τη σελίδα του hostel στο facebook και το instagram, ενώ ταυτόχρονα είμαι στη διάθεση των επισκεπτών για ό,τι με χρειάζονται, με μερικούς από τους οποίους έτυχε να κάνουμε και πολύ καλή παρέα.
Η βάρδια μου έχει σχεδόν τελειώσει οπότε σε αυτό το σημείο ελέγχω τι επιλογές έχω. Η πρώτη και επικρατέστερη συνήθως είναι η παραλία. Αν είμαι με μεγάλη παρέα θα μείνω στο Cascais, αν από την άλλη προτιμώ να μείνω μόνη μου θα γυρίσω στο Parede, όπου οι παραλίες έχουν λιγότερο κόσμο και είναι σε γενικές γραμμές πιο ήσυχες. Τις παραλίες στο Parede και το Carcavelos επιλέγουν αρκετοί surfers λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα και είναι μια από τις πιο ωραίες εικόνες που έχω κρατήσει. Γενικά θα δείτε πολλά ηλιοβασιλέματα δεδομένου ότι είναι η αγαπημένη μου ώρα της μέρας.
Praya da Rainha στο Cascais
Η δεύτερη επιλογή μου είναι να πάω για ιππασία στη σχολή ιππασίας του Rui Barroso η οποία βρίσκεται στη Quinta da Marinha. Όταν έφτασα νόμιζα ότι το Cascais θεωρούνταν από τις καλύτερες περιοχές της Λισσαβόνας, αλλά ακόμη δεν είχα κλείσει τα μαθήματα μου. Δεν είναι μόνο τα απίστευτα σπίτια ή τα αυτοκίνητα, αλλά η αίσθηση που σου προκαλεί η περιοχή ότι δηλαδή όλα εδώ είναι λυμένα για αυτόν που θέλει να προσφέρει την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής τόσο στον ίδιο όσο και στην οικογένεια του. Έχοντας περπατήσει πλέον αρκετά και στη Λισσαβόνα μπορώ να πω ότι το Cascais και κυρίως η Quinta da Marinha αποτελούν άλλο κράτος.
Για να επιστρέψω στο μάθημα ιππασίας όμως, αν ποτέ βρεθείτε εδώ, το συστήνω ανεπιφύλακτα. Όχι τόσο το μάθημα όσο τη βόλτα στα τριγύρω βουνά καθώς και στην παραλία. Μικρή παράκληση, αν δεν έχετε ξαναδοκιμάσει, καλό θα είναι να είστε ξεκάθαροι. Κάτι που δεν έκανα εγώ, καθώς με μεγάλη άνεση είπα στον καθηγητή μου ότι ιππεύω σχεδόν οχτώ χρόνια. Αλήθεια μεν, αν και παρέλειψα να εξηγήσω ότι τα οχτώ χρόνια κάλυπταν την περίοδο δημοτικό – γυμνάσιο και έκτοτε δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Θεωρώντας ότι είχε να κάνει με επαγγελματία, μου έδωσε ένα ιδιαίτερο ευαίσθητο άλογο (τον οποίο τον λένε Albatros, θα δυσκολευτώ να αφήσω) και, ενώ βρισκόμασταν ήδη στο βουνό, πήρε τη πρωτοβουλία να τρέξουμε. Όταν είδε ότι φυσικά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ με ρώτησε αν στην Ελλάδα αντί για άλογα έχουμε γαϊδούρια εγώ του είπα ότι είναι τρελός που με κουβάλησε εδώ πάνω και τελικά αποφασίσαμε να ξαναρχίσω μαθήματα.
Σταματάω το άρθρο σε αυτό το σημείο και την Παρασκευή μπορείτε να περιμένετε το δεύτερο μέρος…
Μέχρι τότε να ταξιδεύετε, κάνει καλό!
