Αυτή είναι η εικόνα που θέλω να βλέπω κάθε μέρα.
Γράφει η Ηλέκτρα Χατζοπούλου
Από την πρώτη στιγμή ανυπομονούσα για το συγκεκριμένο άρθρο. Δεν είναι ότι δεν αγαπούσα τη δουλειά μου, αλλά, όπως και να το κάνουμε, η μέρα άδειας είναι κάτι το ξεχωριστό.
Κυριολεκτικά τρέχοντας στο νερό
Η ειρωνεία είναι, βέβαια, ότι κάθε Παρασκευή ξυπνούσα πολύ νωρίτερα από το συνηθισμένο, δεδομένου ότι είχα προγραμματίσει να πηγαίνω για surf. Δεν το μετάνιωσα, όμως, ούτε μια φορά. Εντάξει μία μόνο, αλλά είχα γυρίσει στις πέντε το πρωί την προηγούμενη μέρα. Η ιδανική παραλία για surf είναι η Praya do Guincho, πέρα από τα κύματα που προσφέρει είναι αντικειμενικά και πολύ όμορφη.
Η ομάδα που είχα επιλέξει για τα μαθήματα λέγεται Surf Up Portugal και, πέρα από το γεγονός ότι οι καθηγητές εργάζονταν και ως ναυαγοσώστες, στοιχείο απαραίτητο, ήταν άψογοι από κάθε άποψη ενώ για κάθε τρεις μαθητές αναλογούσε και ένας δάσκαλος. Η καθηγήτρια που ξεχώρισα ήταν η Leo, καθώς μου άρεσε το γεγονός ότι συνδύαζε το ζέσταμα με ασκήσεις yoga για καλύτερη ισορροπία. Τυπικά το μάθημα διαρκούσε δύο ώρες, αλλά σχεδόν πάντα το παρατείναμε, ενώ με τη λήξη φροντίζαμε να περάσουμε μεγάλο μέρος της μέρας στη παραλία.
Το σημείο που το παίζεις άνετος, αλλά πραγματικά θέλεις να ρίξεις τη σανίδα.
Με το Sergio, μετά το μάθημα
Συνήθως, μετά από συνεδρία surf και, ειδικά αν είσαι αρχάριος, το μόνο που θέλεις είναι να γυρίσεις πίσω στο κρεβάτι σου, αλλά, όπως είπαμε, πρόκειται για τη μέρα άδειας μου την οποία και σκόπευα να εκμεταλλευτώ στο έπακρο. Ένα γρήγορο μπάνιο, λοιπόν, και πίσω στη Λισσαβόνα για να προλάβω την έκθεση στο LX Factory. Θυμίζει αρκετά το Meet Market που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στo Γκάζι, με τη βασική διαφορά ότι μέσα έχει και εστιατόρια, ενώ το ιδανικό κλείσιμο είναι στο rooftop του εργοστασίου για ποτά και φυσικά ηλιοβασίλεμα.
Πρώτη στάση για ποτό, και εγώ θέλω να ψωνίσω.
Μια τελευταία φωτογραφία και φύγαμε…
Και πάλι θα μπορούσα να κλείσω τη μέρα μου σε αυτό το σημείο, αλλά δεν σκοπεύω να γυρίσω πριν από τις πρώτες πρωινές ώρες, οπότε φύγαμε για το Bairro Alto. Είναι η γειτονιά με τα περισσότερα μπαρ, ενώ απίστευτο είναι το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος προτιμά να πιει το ποτό του στο δρόμο με αποτέλεσμα να δημιουργείται έτσι ένα τεράστιο street party. Εμείς, ωστόσο, κατευθυνθήκαμε προς το Park, το οποίο είναι πράγματι parking lot με τη βασική διαφορά ότι φτάνοντας στο τελευταίο όροφο θα βρεθείς σε ένα άνετο μέρος με πολύ ωραία ποτά και απίστευτη θέα και, ενώ περιμένεις να περάσεις χαλαρά κάποιες ώρες, η πλειοψηφία του κόσμου που χορεύει δεν σε αφήνει.
Η θέα μας από το Park
Είναι περασμένες δώδεκα, οπότε έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο “Lust in Rio” ή το “Trust”. Εμείς διαλέξαμε το πρώτο, γιατί το “Trust” παίζει house, επομένως δεν υπήρχε περίπτωση. Και δικαιωθήκαμε, δεδομένου ότι το “Lust in Rio” είναι ένα καταπληκτικό open air club δίπλα στο Rio Tajo. Δεν είναι τόσο η μουσική όσο η ατμόσφαιρα και η διάθεση του κόσμου που σε ανεβάζει και σου υπόσχεται ένα αξέχαστο βράδυ. Καλό είναι ωστόσο να υπάρχουν και ντόπιοι στην παρέα, καθώς παίζει κυρίως reggaeton, οπότε θα μπείτε ευκολότερα στο κλίμα. Δεν έχω δει άλλο λαό (τουλάχιστον στα μέρη που έχω πάει εγώ) να απολαμβάνει τόσο πολύ το χορό. Ωστόσο, μου έκανε πολύ κακή εντύπωση το γεγονός ότι οι άντρες πληρώνουν περισσότερα χρήματα από τις γυναίκες, εμείς πληρώσαμε δέκα ευρώ στην είσοδο, ενώ οι υπόλοιποι είκοσι (!). Με δεδομένο ότι οποιαδήποτε διάκριση με βάση εγγενή χαρακτηριστικά είναι προσβλητική, για εμένα τουλάχιστον, δεν χάρηκα για την “έκπτωση” που μου έκαναν. Συνοπτικά, πολύ ωραίο μέρος, κακή πολιτική απέναντι στους καλεσμένους.
Από τις πιο ωραίες νύχτες στη Λισσαβόνα
Έχει ήδη ξημερώσει, οπότε μια σύντομη στάση για pastel de nata, το παραδοσιακό τους γλυκό, ζεστά και με πολύ κρέμα και πίσω στο κρεβάτι, βάζοντας στοιχήματα για το αν θα καταφέρω να ξυπνήσω στις έντεκα.
Για τα καλύτερα γλυκά θα πας στη Belem
