Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Ο Βενιζέλος οδηγούσε σταθερά τον τόπο στο δόμο της πρόοδου και της ευημερίας και μέρα με τη μέρα ισχυροποιείτο διευρύνοντας την λαϊκή του αποδοχή. Και στις προκηρυχθείσες εκλογές για τις 12 Μαρτίου του 1912 σημείωσε και πάλι εκπληκτική επιτυχία. Κατήλθε στις εκλογές ηγούμενος του Κόμματος των Φιλελευθέρων που πλέον είχε ιδρύσει και απέσπασε την συντριπτική πλειοψηφία των εδρών. Εκ των εκατόν ογδόντα εδρών συνολικώς, οι Φιλελεύθεροι έλαβαν εκατόν πενήντα μια έδρες. Είκοσι επτά έδρες έλαβαν οι παλιοί κομματικοί σχηματισμοί και εξελέγησαν και τρείς ανεξάρτητοι βουλευτές.
Παράλληλα, όμως, με τις μεγάλες επιτυχίες που σημειώνει ο Βενιζέλος στο εσωτερικό της χώρας, ανοίγει τα φτερά του στο διεθνή στίβο και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να εκπληρώσει η Ελλάδα τους εθνικούς της στόχους. Έτσι, μετά το πέρας των Βαλκανικών πολέμων (1912-1913) ο γίγαντας Κρήτης πολιτικός κατορθώνει να διπλασιάσει στην κυριολεξία τα εδάφη της χώρας. Στην επικράτειά μας προσαρτώνται η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Κρήτη, και τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Τα σπέρματα της μεγάλης Ιδέας του έθνους που πρώτος είχε ρίξει ο πρωθυπουργός Ιωάννης Κωλέττης το 1847 τείνουν τώρα το 1913 με την λήξη των Βαλκανικών Πολέμων, να πάρουν σάρκα και οστά. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι έλαβαν χώρα σε δυο φάσεις.
Κατά την πρώτη φάση Οκτώβριος του 1912 – Μάϊος του 1913 Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία πολέμησαν μαζί τους Τούρκους, τους οποίους και νίκησαν. Η Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, η Σάμος, η Χίος, η Μυτιλήνη, υπήρξαν το νέο κομμάτι της εδαφικής μας ολοκλήρωσης. Με τη Συνθήκη του Λονδίνου ακόμα αναγνωρίστηκε και επίσημα η Κρήτης ως επίσημο ελληνικό έδαφος.
Κατά τη δεύτερη φάση των Βαλκανικών πολέμων που χρονικά εκτείνεται απο τον Ιούνιο του 1913 μέχρι τον Αύγουστο του 1913 το κέντρο του πολέμου αποτελεί η Βουλγαρία η οποία πολεμά πολλαπλώς. Αφενός μεν εναντίον της Ελλάδος και της Σερβίας που είχαν συστήσει κοινό μέτωπο, αφετέρου εναντίον της Ρουμανίας και της Τουρκίας απο την άλλη που επίσης είχαν συστήσει κοινό μέτωπο.
Στις 10 Αυγούστου του 1913 λαμβάνει χώρα η Συνθήκη του Βουκουρεστίου με την οποία προσαρτώνται στην Ελλάδα η Καβάλα, η Χαλικιδική και η συστοιχία των νησιών του Αιγαίου εξαιρουμένης της Δωδεκανήσου και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου. Η Ίμβρος και η Τένεδος παρέμειναν επίσημα στην Τουρκία μέχρι και την Συνθήκη των Σεβρών στις 18 Ιουλίου του 1920. Ο Βενιζέλος σε αγαστή συνεργασία με τον βασιλιά Γεώργιο τον Α΄ οδηγούν στην κυριολεξία την Ελλάδα στα ύψη και εκπληρώνουν τους αλύτρωτους εθνικούς στόχους.
Είναι πραγματικά μια ευλογημένη περίοδος διακυβέρνησης της χώρας και τα αποτελέσματά της πολλαπλώς εθνικά ωφέλιμα. Οι δυο άξιοι πολιτειακοί ηγέτες της χώρας μέσα απο αμοιβαίο σεβασμό, πολιτική αλληλεγγύη, αλληλοστήριξη και μακριά απο παρεμβάσεις εξωθεσμικές ο ένας στις αρμοδιότητες του άλλου μεγαλουργούν στην κυριολεξία και γράφουν χρυσές σελίδες ελληνικής ιστορίας. Έχει πρυτανεύσει η φρόνηση, ο αλληλοσεβασμός, το κοινό όραμα για την Μεγάλη ιδέα της πατρίδας και έχει απαλειφτεί απο τους δυο μεγάλους Έλληνες πολιτικούς άνδρες, κάθε μικρόψυχη και ταπεινή επιδίωξη διεκδίκησης των πρωτείων. Μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά και με έναν μόνο στόχο την πρόοδο της πατρίδος, επιτυγχάνουν τα λαμπρότερα επιτεύγματα της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας.
Μοίρα τραγική όμως αυτή η ευλογημένη εθνική περίοδος, θα διακοπεί βιαίως. Τούτο θα γίνει όταν τελείως αναπάντεχα δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη στις 5 Μαρτίου του 1913 ο βασιλεύς Γεώργιος ο Α΄. Με την ανάκτηση και πάλι της Μακεδονίας απο την Ελλάδα ο βασιλεύς είχε μεταβεί στην Θεσσαλονίκη για να στηρίξει εθνικά με την παρουσία του το μεγάλο μας εδαφικό επίτευγμα. Όμως, ο βασιλέας δολοφονείται κάτω απο αδιευκρίνιστες συνθήκες και τίθεται τέρμα σε μια απο τις γόνιμες περιόδους πολιτικής διακυβέρνησης της Ελλάδος.
Στην φωτογραφία η απεχθής δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α΄, στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 1913.
Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι υποψήφιος Βουλευτής της «Ένωσης Κεντρώων» στην Α΄ Αθηνών.
