Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Με έναν τελείως λοιπόν επιπόλαιο τρόπο που έγειρε συνάμα και ερωτηματικά – απο δάγκωμα ενός πιθήκου – στα ανάκτορα Τατοΐου – πεθαίνει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Ο Θάνατος που πέρα της τραγικότητας του ίδιου του γεγονότος, προιωνίζεται πολύ δυσμενείς μέχρι και ολέθριες εξελίξεις όπως θα δούμε παρακάτω για την πολιτική ζωή της Ελλάδος.
Και τούτο διότι ο ίδιος ο Αλέξανδρος υπήρξε ένας πολύ πράος, προσηνής και συνετός άνθρωπος, που στα χνάρια του πατέρα του του Γεωργίου του Α΄ και σε αντιδιαστολή με τον ολέθριο αδελφό του Κωνσταντίνο, είχε οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης και αγαστής συνεργασίας με τον Βενιζέλο. Ενδεικτική είναι εδώ και η παρακάτω λεπτομέρεια, που αναδεικνύει το ήθος, την ευαισθησία και τις κοινωνικές αντιλήψεις του Αλέξανδρου.
Ο Αλέξανδρος είχε ερωτευτεί μια καλλονή της εποχής την Ασπασία Μάνου, που όμως δεν ήταν γαλαζοαίματη. Το να παντρευτεί βασιλιάς εκείνη την περίοδο, ένας εστεμμένος μια λαϊκή, συνιστούσε έγκλημα καθοσιώσεως, που επέσυρε πέρα απο την μήνιν της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος και των άλλων εστεμμένων της Ευρώπης και την απαξία της πολιτικής τάξης της Ελλάδος για διατάραξη του πρωτοκόλλου. Ο Αλέξανδρος υπακούοντας στα κελεύσματα της καρδιάς του παντρεύτηκε την Μάνου με την απλόχερη στήριξη του Ελευθερίου Βενιζέλου. Δεν του συγχώρησε όμως ο βασιλικός οίκος το ατόπημά του. Ακόμα και στον αιώνιο ύπνο που ξεκουράζονται οι νεκροί, του αφήρεσαν τον τίτλο του βασιλέως της Ελλάδος! Ο λιτός και απέριττος τάφος του στο Τατόι αναφέρει «Αλέξανδρος πρίγκιψ της Δανιμαρκίας, εβασίλεψε αντί του πατρός του».
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου λοιπόν την θέση του αντιβασιλέως αναλαμβάνει ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης. Η ισχύουσα βουλή αυτή την περίοδο, υπομνίζουμε ότι είναι η Βουλή στην οποία πλειοψηφεί το Κόμμα των Φιλελευθέρων, παράσχοντας στήριξη στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Και είναι η επονομαζόμενη «Βουλή των Λαζάρων» αυτή του 1915 που όμως είχε αναβιώσει το 1917 και η θητεία της έχει εκπνεύσει. Προβάλλει έτσι το αίτημα στην πολιτική μας σκηνή της διενέργειας εκλογών.
Και αυτό είναι που ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τους Φιλελευθέρους θα επέλεγαν τούτη την περίοδο, να κάνουν εκλογές, δοθέντος ότι ευρίκονταν στο ζενίθ των διπλωματικών τους επιτυχιών, απαύγασμα των οποίων υπήρξε η «Συνθήκη των Σεβρών», με την οποία υλοποιείτο το προαιώνιο όραμα της Μεγάλης Ιδέας, της Μεγάλης Ελλάδας των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Σύνδρομο και διαπλαστικό εδώ των μεγάλων επιτυχιών που είχε σημειώσει ο Βενιζέλος στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής είναι το γεγονός ότι το καμάρι του ελληνικού στόλου – η ναυαρχίδα μας, το θωρηκτό Αβέρωφ- είχε αγκυροβολήσει έξω απο την Κωνσταντινούπολη. Σε τέτοιας τάξης θρίαμβο είχε φτάσει η Ελλάδα, με τον Μέγα Ελευθέριο Βενιζέλο.
Στη φωτογραφία ο τραγικός βασιλιάς Αλέξανδρος. Ευγενής συνετός και καλών προθέσεων άνθρωπος όπως ο πατέρας του Γεώργιος ο Α΄- και παντελώς αντίθετος χαρακτήρας με τον συγκρουσιακό και εγωπαθή αδελφό του Κωνσταντίνο Α΄ – οικοδομούσε σταθερά με τον Βενιζέλο μια σταθερή σχέση αμοιβαίου σεβασμού και εποικοδομητικής συνεργασίας για τον τόπο. Πάραυτα με ένα δάγκωμα πιθήκου στο Τατόι, που έγειρε σοβαρά ερωτηματικά !!! θα φύγει άδοξα από την ζωή… Συνεχίζεται…
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι υποψήφιος Βουλευτής της «Ένωσης Κεντρώων» στην Α΄ Αθηνών.
