Γράφει ο Θανάσης Γιαννόπουλος*
Στην Ελλάδα η λήψη αποφάσεων και ενεργειών, ως γνωστό διακρίνεται πάντοτε και παραδοσιακά από προχειρότητα αρκεί να δηµιουργούνται εντυπώσεις-πυροτεχνήµατα.
Μια κρατική επιχείρηση η οποία λειτούργησε επιτυχώς για περίπου 30 χρόνια, τελικά συγχωνεύθηκε µε άλλη κρατική επιχείρηση για λόγους εξοικονόµησης κόστους λειτουργίας.
Η πρώτη επιχείρηση ήταν η ΔΕΠΑΝΟΜ και η δεύτερη ο Οργανισµός Σχολικών Κτιρίων.
Η πρώτη εδέχθη πυρά πανταχόθεν ως υπηρεσία διαφθοράς και ανικανότητας, αξία όµως έχει να εξετασθεί η προέλευση των πυρών και υποσκαπτικών λόµπυ.
Η προέλευση είναι σαφής. η εν λόγω υπηρεσία λειτουργούσε µε αυστηρούς κανόνες ποιότητος και προδιαγραφών µέσα σε υψηλής στάθµης επαγγελµατικής γνώσης και τεχνογνωσίας. Αυτό όµως ενοχλούσε βαθύτατα τους «Εθνικούς Εργολάβους». διότι δεν τους περνούσε η εργολαβίστικη κουτοπόνηρη συµπεριφορά, όταν συνεργαζόµενοι µε άλλες δηµόσιες υπηρεσίες έκαναν ότι ήθελαν, χωρίς κανόνες και συγκεκριµένες προδιαγραφές, απλό επέβαλαν και επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες.
Η εξουδετέρωση της ΔΕΠΑΝΟΜ επετεύχθη µε την απορρόφησή της από τον Οργανισµό Σχολικών Κτιρίων, σε ένα νέο σχήµα µε την ονοµασία Κτιριακές Υποδοµές Α.Ε.
Η πλήρης απαξίωση και αποδυνάµωση της ΔΕΠΑΝΟΜ, έγινε πραγµατικότητα, τα περισσότερα επιστηµονικά και καταξιωµένα στελέχη έφυγαν ή αποδεκατίστηκαν, οι δοµές αξιοπιστίας και επαγγελµατισµού εξαφανίστηκαν και κατ’ αυτό τον τρόπο ο πραγµατικός έλεγχος της αξιολόγησης και των εγκρίσεων ετέθησαν υπό εξαφάνιση και υπό τον πλήρη έλεγχο των διαθέσεων των εργολάβων, οι οποίοι µυρίστηκαν «ψητό».
Η τεχνογνωσία και εµπειρία ανέγερσης Νοσοκοµείων πέρασε στην απλοποίηση σχολικών κτιρίων! Για τους εµπνευστές αυτής της πρωτότυπης απόφασης δεν είχε καµία διαφορά, τι Νοσοκοµείο και τι Σχολείο;
‘Έτσι έγινε κοινό µυστικό στην πιάτσα των εργολάβων, ότι ήρθε η ώρα να περνάνε ότι επιθυµούν µε κανόνες της απολύτου αρεσκείας τους, διότι αφ ενός µια υγιής και αυστηρή υπηρεσία ξεδοντιάστηκε και αδυνατεί να λειτουργήσει και να ελέγξει τα υποβαλλόµενα προς έγκριση και αφ’ ετέρου ήρθε η ώρα για το ανεξέλεγκτο φαγοπότι.
Διερωτάται κανείς, εάν αυτή η εξέλιξη ωφέλησε το Κράτος; η προχειρότητα πάλι έκανε το θαύµα της εις όφελος αυτών που αποκαλούνται εργολάβοι και που είναι κοινό µυστικό στους πάντες, οι υποβαθµισµένες υπηρεσίες και ποιότητες έργου που µια ζωή τελικά το Κράτος πληρώνει ακριβά και αγοράζει φτηνά.
Μήπως αντί όφελος για το Κράτος η σχετική απόφαση ελήφθη εις όφελος των εργολάβων; Τελικό ποιος ζημιώνει;
*Kαθηγητής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
τ. Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Υποψήφιος βουλευτής ΑΝΕΛ νομού Φθιώτιδας
