Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow @Nakos_Ioannis
Είναι πλέον πασιφανές, ακόμη και στον τελευταίο δύσπιστο και κακοπροαίρετο που θα μπορούσε να υπάρξει, το γεγονός πως στο ζήτημα της διευθέτησης του Ελληνικού Χρέους έχουμε να κάνουμε με την ύπαρξη δύο διαφορετικών κόσμων.
Η Ευρωπαϊκή προοπτική
Ο κύριος δρώντας στην μέχρι τώρα πορεία των διαπραγματεύσεων, (με την ανοχή όμως και του δεύτερου), είναι φυσικά το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι θεσμοί του ήταν εκείνοι που από την πρώτη στιγμή ανέλαβαν την πρωτοβουλία και το καθήκον να οδηγήσουν με συντεταγμένες κινήσεις, για άλλους με θετικό πρόσημο, ενώ για άλλους αρνητικό, να βοηθήσουν την χώρα να βγει από το τέλμα-αδιέξοδο στο οποίο βρισκοταν.
Ξέρετε είναι πολύ σημαντικό να έχεις μία χείρα βοηθείας, όταν οι άλλοι σου γυρνάνε την πλάτη, και κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα το μακρυνό αλλά όχι και λησμονημένο 2009, όταν οι επιλογές ήταν λίγες και τα προβλήματα πολλά.
Η Ευρώπη κατόρθωσε να στηρίξει το οικοδόμημά της με όσα μέσα και τρόπους εκείνη ήξερε. Άλλες φορές με απλές δηλώσεις και τις περισσότερες με οικονομική βοήθεια και ‘’hard politics’’ στο παρασκήνιο. Δεν ήταν και λίγες οι φορές που τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων που αρμόζουν σε μία ενωμένη Ευρώπη, και κατάφεραν να απομονώσουν τις δυνάμεις τις μισσαλοδοξίας και του οπισθοδρομισμού.
Η Υπερατλαντική Δύναμη
Ο κύριος αντίπαλος της Ευρωπαϊκής σχολής είναι οι πολιτικές και οι δεξαμενές σκέψης που προέρχονται από την Αμερική και τις χώρες που είναι θετικά διακείμενες προς αυτήν.
Ο φορέας που έχει αναλάβει άλλες φορές άτυπα και άλλες επίσημα είναι το Δ.Ν.Τ. το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως με τον ρόλο του έχει διαδραματίσει και έχει επιφέρει σημαντικές εξελίξεις όσον αφορά το ζήτημα του Ελληνικού Χρέος.
Επιπροσθέτως, αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός πως την συγκεκριμένη χρονικά περίοδο τα συμφέροντα της μίας πλευράς δεν δείχνουν σύγκλιση με τα συμφέροντα της άλλης πλευράς. Είμαστε δηλαδή στο στάδιο στο οποίο οι ιδεολογίες και τα πολιτικά status quo δοκιμάζονται και τίθενται σε θέσεις μάχης.
Το σημείο τομής
Στο πολυπόθητο λοιπόν ζήτημα της διευθέτησης του Ελληνικού Χρέους έχουμε από την μια το Δ.Ν.Τ να αποζητά μία γενναία απομείωση του χρέους κυριώς μέσω κουρέματος του και από την άλλη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και γενικότερα τους Υπουργούς Οικονομικών της Ευροζώνης με κυρίαρχο τον κ. Σόιμπλε να τοποθετούνται δημόσια αλλά και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις για πλήρη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που θα έχουν ως στόχο την αναδιάρθρωση της οικονομίας, το μη αποπροσανατολισμό του Ελληνικού λαού, την ακόμη για μια 10ετία εξυπηρέτηση των δανείων του χρέους, τη δημιουργία μίας σταθερής Δημόσιας Διοίκησης ικανή τόσο να αντέξει το βάρος των μεταρρυθμίσεων που έγιναν όσο και να χαράξει δικές της προτάσεις για μελλοντική εφαρμογή.
Η έκβαση
Ουδείς γνωρίζει με την παρούσα κυβέρνηση το πότε, το που αλλά και το τελικό αποτέλεσμα αυτής της μάχης. Η έκβαση της οποίας, όπως σωστά επισημαίνεται από πολλούς, αναμένεται να κρίνει σε μεγάλο βαθμό αρκετά ζητήματα που απασχολούν την Ευρώπη.
Με τις παρούσες συνθήκες και με τα γεγονότα που έχουμε στην διάθεση μας, οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για ραγδαίες εξελίξεις μετά και την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και σίγουρα μετά το 2017 – αρχές 2018.
Τότε είναι που θα αποφασιστεί οριστικά η συμμετοχή ή όχι του Δ.Ν.Τ. στο καινούργιο μνημόνιο της Ελλάδας και ουσιαστικά τότε είναι επίσης η περίδος που το πρόγραμμα είτε θα θεωρηθεί βιώσιμο και άμεσα υλοποιήσιμο, με βάση τα στοιχεία εκείνης της περιόδου, είτε θα τοποθετηθεί και αυτό με την σειρά του στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, δυστυχώς με πολλά κενά και παραλείψεις στο πέρασμα του. Όλα αυτά που αναφέρω είναι εικασίες και φυσικά σενάρια τα οποία μόνο ο χρόνος μπορεί να επαληθεύσει ή διαψεύσει.
Η μοναδική μου ευχή είναι να μπορέσει επιτέλους η χώρα να βγει από αυτόν τον αέναο κύκλο των μνημονίων που το μόνο που έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια είναι να διχάσουν τον Ελληνικό λαό και να καθυστερήσουν την όποια ανάπτυξη τέλοσπάντων θα υπήρχε.
