Και ξαφνικά εκεί που το κύκλωμα φυσικό αέριο – ηλεκτροπαραγωγή είχε «στεγνώσει» και δεν κυκλοφορούσε ούτε σέντς, με αποτέλεσμα η ΔΕΠΑ να στέλνει εξώδικα απειλώντας διακοπή τροφοδοσίας με καύσιμο, μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα τσούλησαν στην αγορά περίπου 100 εκατομμύρια. Έτσι, πληρώθηκαν έναντι οι ηλεκτροπαραγωγοί για το ρεύμα που πούλησαν και με τη σειρά τους πλήρωσαν έναντι και στη ΔΕΠΑ.
«Χορηγός» δεν ήταν άλλος από τη ΔΕΗ που και αυτή εισέπραξε με τη σειρά της οφειλόμενα από το Δημόσιο και το ευρύτερο δημόσιο, οπότε πλήρωσε οφειλές προς τους διαχειριστές δικτύων, που με τη σειρά τους πλήρωσαν τους ανεξάρτητους παραγωγούς. Πίσω όμως από όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από τις απαιτήσεις της Gazprom.
Όπως είναι γνωστό, ο ρωσικός κολοσσός, προκειμένου να καταβάλλει αξιοπρεπές τίμημα για τη ΔΕΠΑ, έφτασε να ζητάει κρατικές εγγυήσεις έναντι των οφειλών που έχουν στην εταιρεία αερίου οι πελάτες της. Έτσι, όσο πιο πολύ μειωθεί το ποσό των οφειλών προς τη ΔΕΠΑ, που σήμερα υπολογίζεται σε περίπου 500 εκατομμύρια, τόσο θα αυξηθεί το τίμημα, ή τουλάχιστον θα απαιτηθεί μικρότερη εγγύηση του Δημοσίου.
Τώρα, αν ρωτήσει κανείς κατά πόσο είναι αποδεκτές από το κοινοτικό δίκαιο κρατικές εγγυήσεις σε μία ανώνυμη εταιρεία που έχει απαιτήσεις από τους πελάτες της, αυτό θα κληθεί να το αξιολογήσει η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτή δηλαδή που θα κληθεί να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά», σε ό,τι αφορά το πέρασμα σε ρωσικά χέρια του ενεργειακού μονοπώλιου μιας χώρας μέλους της ΟΝΕ (τρομάρα μας).
