Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Στο δικό μας πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα, ο πρωθυπουργός κατέχει στην πραγματικότητα τη θέση του παλιού Ρωμαίου Αυγούστου. Ειδικότερα:
1) Είναι ο αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας και ολόκληρης της δημόσιας διοίκησης.
2) Είναι ο αρχινομοθέτης, αφού κανένας νόμος, τροπολογία, ΠΔ, ΠΝΠ, υπουργική απόφαση κ.λ.π., δεν περνά, αν δεν είναι και δική του βούληση.
3) Είναι ο αρχιδικαστής της χώρας, αφού αφενός η κορυφή της υπαλληλικής συγκρότησης Δικαιοσύνης είναι της δικής του επιλογής και αφετέρου δεν υπάρχει ανεξάρτητο Συνταγματικό Δικαστήριο που να ακυρώνει τους νόμους του πρωθυπουργού.
Και όλα αυτά δεν είναι, θα έλεγε κάποιος και τόσο κακά, όσο το γεγονός ότι αυτός ο απόλυτος Ηγεμόνας δεν είναι έστω μια αυτόνομη ισχυρή προσωπικότητα, αλλά είναι κάθε φορά ένα πρόσωπο πολιτικά αναλώσιμο, το οποίο έχει αναρριχηθεί στην κορυφή μέσα από τον κομματικό σωλήνα και πάνω από το οποίο κυριαρχεί η οικονομική ολιγαρχία, ντόπια και διεθνής.
Αυτό το πολιτικό σύστημα που κυριαρχεί στη χώρα μετά την απελευθέρωση από την τουρκοκρατία μέχρι σήμερα, λίγες φορές έδωσε κάποιες ισχυρές προσωπικότητες, κυρίως γιατί υπήρξαν έκτακτες συνθήκες και η ολιγαρχία έχασε προς στιγμήν τον έλεγχο, αλλά γρήγορα και αυτές οι προσωπικότητες είτε ελέγχθηκαν απόλυτα είτε εκδιώχθηκαν.
Μέσα σε όλο αυτό το σάπιο σύστημα, προσθέστε και το γεγονός ότι τα προβλήματα σήμερα είναι πολυάριθμα, πολύμορφα και πολύπλοκα, απαιτώντας όχι έναν ηγεμόνα πρωθυπουργό, που είναι αδύνατο να γνωρίζει τις λύσεις τους, αλλά επίλυση των προβλημάτων επί τόπου από τις ενδιαφερόμενες κοινωνικές ομάδες.
Μέχρι τώρα είχαμε Πρωθυπουργό – Αύγουστο τον κ. Σαμαρά (και πριν από αυτόν κάποιους άλλους) με τα γνωστά αποτελέσματα. Σε λίγες μέρες θα έχουμε Πρωθυπουργό – Αύγουστο τον κ. Τσίπρα. Πιστεύετε πραγματικά ότι θα μπορέσει να αλλάξει κάτι, αν δεν αλλάξει και δεν ανοίξει στο λαό αυτό το κλειστό υπερσυγκεντρωτικό πολιτικό σύστημα;
Δυστυχώς, η δυνατότητα αναθεώρησης του Συντάγματος, με την οποία κάτι θα μπορούσε να γίνει, ενταφιάστηκε οριστικά από τον κ. Σαμαρά. Τώρα τι κάνουμε; Μόνη λύση είναι το Συνταγματικό Δημοψήφισμα. Αλλά και αυτό εξαρτάται από τη βούληση του ηγεμόνα πρωθυπουργού. Άρα φαύλος κύκλος.
