Του Βασίλη Φεύγα
Η θετική αποδοχή του email Βαρουφάκη από το Eurogroup δεν μπορεί παρά να μας χαροποιεί όλους. Για δύο λόγους: Ο πρώτος λόγος αφορά την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Ο δεύτερος λόγος αφορά τον τερματισμό ενός διχασμού τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων. Και οι δύο λόγοι είναι σημαντικοί, αλλά επιτρέψτε μου να θεωρώ το δεύτερο σημαντικότερο.
Από το 2010 και έπειτα η Πατρίδα μας διχάστηκε. Πολιτικοί σπιλώθηκαν και κατηγορήθηκαν ως «μερκελιστές», «γερμανοτσολιάδες», εντολοδόχοι των ξένων επειδή υποστήριζαν την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η αλήθεια είναι ότι στο όνομα του αντιμνημονίου χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και άλλαξε το πολιτικό σύστημα. Η αποδοχή, όμως, από τη σημερινή κυβέρνηση της ίδιας πολιτικής είναι λυτρωτική. Ίσως βάλει τέλος σε έναν διχασμό που κινδυνεύαμε να εξελιχθεί σε εθνικό, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Το παρελθόν μας διδάσκει ποιες θα ήταν αυτές. Συνεπώς από τη χθεσινή πρώτη συμφωνία της νέας κυβέρνησης ας κρατήσουμε αυτό και ας παραμεριστούν οι όποιες πικρίες. Μεγαλοψυχία!
Σήμερα που η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος φαίνεται να συμφωνεί στο μεταρρυθμιστικό πλαίσιο, ας αναλογιστούμε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για την Ελλάδα αν οι πολιτικές δυνάμεις είχαν συμφωνήσει από την αρχή σε ένα κοινό, ενωτικό και εθνικό πλαίσιο. Το πιθανότερο είναι να είχαμε ξεφύγει οριστικά από την κρίση. Ίσως και να είχαμε απογειωθεί. Ας το κάνουμε τώρα και ας βάλουμε μυαλό πριν να είναι αργά. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να έχουν κομματικό πρόσημο, αλλά εθνικό. Οφείλουμε να τις στηρίξουμε και να πείσουμε όσους διαφωνούν για την ορθότητά τους. Ας μπει τέλος στις άσκοπες και διχαστικές αντιπαραθέσεις του πρόσφατου παρελθόντος. Το βάρος των μεταρρυθμίσεων έχει αποδειχτεί ότι δεν μπορεί να το σηκώσει κανείς μόνος.
