Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Μετά την τροπολογία για αλλαγή του χρόνου διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών και την ταύτισή τους -ημερολογιακά- με τις ευρωεκλογές, κυριαρχούν τα σενάρια για τριπλές εκλογές τον Μάιο του 2019.
Για όσους νομίζουν ότι γνωρίζουν τι σχεδιάζει ο Αλέξης Τσίπρας, η όλη διαδικασία έχει έναν προφανή στόχο: εκτιμούν πως στο Μέγαρο Μαξίμου ετοιμάζουν πολλαπλές κάλπες ώστε να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη, να σπάσουν τον μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας και μέσα από τη στρατηγική των πολλαπλών διλημμάτων να μειώσουν το ποσοστό της διαφοράς του εκλογικού αποτελέσματος.
Ένα τέτοιο σενάριο είναι πολύ πιθανό. Με δεδομένο ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές παρατηρείται πολυδιάσπαση των κεντροδεξιών υποψηφίων, με την απλή αναλογική σε ισχύ είναι προφανές πως οι κατά τόπους υποψήφιοι θα δώσουν πρώτα τον προσωπικό αγώνα για την εκλογή τους, αφήνοντας πίσω τις γαλάζιες σημαίες. Παράλληλα, μπορεί σε επίπεδο ποσοστού οι διαφορές να είναι μεγάλες στις ευρωεκλογές, η αποτύπωσή τους όμως σε αριθμό εδρών είναι μηδαμινή ως προς το σύνολο της Ευρωβουλής με δεδομένο τον σταθερό αριθμό εδρών που αντιστοιχεί στη χώρα μας.
Ωστόσο, η δική μου γνώμη είναι ότι τον Μάιο δεν θα έχουμε τριπλές κάλπες. Κι αυτό γιατί ο Αλέξης Τσίπρας πράγματι γλυκοκοιτά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όχι όμως με τον τρόπο που οι περισσότεροι νομίζουν.
Η σπουδή της κυβέρνησης στην θέσπιση της απλής αναλογικής, η οποία επιτρέπει στους κομματικούς συνδυασμούς όχι μόνο να μπουν πανηγυρικά στα Δημοτικά Συμβούλια, αλλά και υπό συνθήκες να αποτελέσουν τους ιδανικούς εταίρους που θα στηρίξουν πλειοψηφίες ικανές να διοικήσουν την επόμενη μέρα, είναι το μεγάλο σχέδιο μιας παράταξης, η οποία προσωπικά πιστεύω, ότι σαν αντίληψη -και όχι μόνο ως προαπαιτούμενο γιατί το στελεχιακό της δυναμικό στους ΟΤΑ είναι πολύ χαμηλό – μεταξύ της λογικής της συναίνεσης και της αναρχίας, δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την έννοια της στήριξης και του χρίσματος με τον τρόπο που παραδοσιακά τα αντιμετωπίζει η ΝΔ.
Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποκτήσει «ρίζες» αλλά και ένα φυτώριο νέων στελεχών που θα αυξήσουν την επιρροή της Κουμουνδούρου και την εμπέδωσή της ως το σταθερό δεύτερο πόλο στον νέο δικομματισμό.
Ας δούμε λοιπόν τις ημερομηνίες: Με δεδομένο ότι ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές θα διεξαχθούν στις 26 Μαΐου, αυτό σημαίνει ότι η προεκλογική περίοδος ξεκινά 60 ημέρες νωρίτερα, κατ’ εκτίμηση στις 27 Μαρτίου. Το διάστημα αυτών των ημερών είναι προφανές πως δεν μπορεί να αλλάξει ο εκλογικός νόμος για την Αυτοδιοίκηση.
Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών θα έρθει εκτός απροόπτου προς ψήφιση τον Φεβρουάριο στη Βουλή των Ελλήνων. Και αν οι αρχηγοί μείνουν συνεπείς σε αυτά που λένε, δεν θα μπορέσει να συγκεντρώσει 151 θετικές ψήφους.
Φυσικά, υπάρχει και το ενδεχόμενο της σχετικής πλειοψηφίας, αλλά εκτιμώ ότι ο πρωθυπουργός ούτε μπορεί να σταθεί με ψήφο ανοχής ή αποχής σε ένα τέτοιο θέμα αλλά ούτε και το θέλει. Από την έως τώρα πορεία του έχει δείξει ότι χτίζει το προφίλ του πολιτικού που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος και δεν θα κρυβόταν πίσω από διαδικαστικά τερτίπια -για ένα τέτοιο μείζον θέμα- προκειμένου να εξασφαλίσει λίγες ακόμη ημέρες στη διακυβέρνηση.
Συνεπώς ο Τσίπρας θα «αιφνιδιάσει» ζητώντας εκλογές που εκτιμώ πως θα διεξαχθούν στις 17 Μαρτίου για τους παρακάτω τρεις λόγους:
Πρώτον επιτρέπει στον πρωθυπουργό να μη φανεί σερνόμενος από τον κυβερνητικό του εταίρο και να προκαλέσει ο ίδιος τις εξελίξεις ανακτώντας το στοιχείο του πολιτικού αιφνιδιασμού.
Δεύτερον με την προκήρυξη εκλογών μπορεί να αποφύγει την ίδια την ψήφιση μιας συμφωνίας που θα του προκαλέσει μεγάλη πολιτική αιμορραγία στη βόρεια Ελλάδα, πετώντας έτσι την «καυτή πατάτα» στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τρίτον, η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων θα ολοκληρωθεί ενώ θα έχει ήδη ξεκινήσει η έναρξη της προεκλογικής περιόδου για ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές οπότε δεν θα επιτρέπει στη Νέα Δημοκρατία να προχωρήσει σε αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Συνεπώς, έστω και αν οι εκλογές αποκλίνουν κατά δύο μήνες, η σύγχυση που επιδιώκει να προκαλέσει στο στρατόπεδο της ΝΔ ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα που θα είχε αν οι τρεις αναμετρήσεις γίνονταν απολύτως ταυτόχρονα.
ΥΓ. Πώς μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό η ΝΔ; Πολύ απλά. Με μυαλό…
