Γράφει ο Ηλίας Διακουμάκος
‘‘Αν θέλουμε τα πράγματα να μείνουν όπως έχουν τότε πρέπει να αλλάξουν’’
‘‘Ο Γατόπαρδος’’, Τζουζέπε Ντι Λαμπεντούζα
Κακά τα ψέματα, όταν μία χώρα έχει χρεοκοπήσει και δεν διαθέτει ψιχίο οικονομικής ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας η διαπραγματευτική της ικανότητα είναι ανύπαρκτη. Όταν η επιβίωση της κρίνεται από την ‘‘μεγαλοθυμία’’ και την ‘‘καλοσύνη’’ των εταίρων της, η κυβέρνηση της δεν έχει πολλά περιθώρια στα πλαίσια μίας σκληρής διαπραγματευτικής διαδικασίας. Ή θα συμβιβαστεί για ακόμη μία φορά, συμμορφούμενη με τις υποδείξεις των δανειστών ή θα πάρει την μεγάλη απόφαση να έρθει σε ρήξη με ό,τι αυτό κι αν συνεπάγεται για την δομή της οικονομίας της και τον γεωπολιτικό της προσανατολισμό…
Προφανώς η αριστεροδεξιά, σοσιαλ-πατριωτική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (με guest star συμμετοχή στο υπουργικό συμβούλιο τους ψεκασμένους βασιλοκομμουνιστές των ΑΝ.ΕΛ) δεν επιδίωκε καμία σύγκρουση με το γερμανικό διευθυντήριο. Δεν έχει εκλεγεί γι αυτό τον σκοπό όσο κι αν οι αφελείς ψηφοφόροι θέλουν να πιστεύουν κάτι τέτοιο. Η ‘’αμοιβαία επωφελής συμφωνία’’ για την οποία μίλησε από το πρώτο κιόλας βράδυ της εκλογής του ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο νέος, πιο εύσχημος τρόπος ονομασίας του Μνημονίου, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η ‘‘λιτότητα’’ έγινε ‘’λιτός βίος’’ και η ‘’Τρόικα’’ μετονομάστηκε σε ‘‘θεσμούς χρηματοδότησης’’.
Ορισμένοι βέβαια μπορεί να αρέσκονται σε τέτοιου είδους υπεκφυγές επειδή τους είναι δύσκολο να πουν την αλήθεια. Όπως και να χει, είναι λίγο οργουελιανό στην προσπάθεια σου να ωραιοποιήσεις την πραγματικότητα να καταλήγεις στην διαστρέβλωση της, θυμίζει κάτι από 1984 και ‘’σύστημα διπλής σκέψης’’ ή όπως χαρακτηριστικά το έθεσε σε επιστολή του ένα ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς ‘’είναι σα να βαφτίζεις το κρέας ψάρι’’. Ας είναι…
Όταν δεν διαθέτεις ψιχίο οικονομικής ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας, όταν έχεις χρεοκοπήσει, όταν έχεις μία αποσαρθρωμένη εθνική παραγωγή δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια ούτε για να διαπραγματευτείς ισότιμα με τους ‘’εταίρους και δανειστές σου’’ ούτε να προχωρήσεις στις μεγάλες μεταρρυθμιστικές αλλαγές όπως διατείνεσαι και ίσως πραγματικά να ευελπιστείς να πράξεις.
Αυτό που θα κάνεις είναι αυτό που μπορείς και στην προκείμενη περίπτωση το πρωτεύον για την νέα κυβέρνηση είναι η ανάσχεση της μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Όπως έχουμε επισημάνει και σε παλιότερο άρθρο, ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από ορισμένες, ήσσονος σημασίας, διευκολύνσεις σε επίπεδο παροχών και φορολογικών ελαφρύνσεων για τα πιο χειμαζόμενα από την κρίση κοινωνικά στρώματα, δεν πρόκειται να κάνει κάτι περισσότερο όχι γιατί δεν θέλει αλλά γιατί δεν μπορεί. Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία μόνο με δανεικά μπορεί συντηρηθεί και τσάμπα δανεικά από την Ευρώπη δεν υπάρχουν πια. Δυστυχώς…
Πάντως, αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι πρέπει να παραδεχθούμε ότι η νέα κυβέρνηση γνωρίζει από επικοινωνιακή στρατηγική και πολιτικό marketing. Λίγο ο πατριωτικός ψευτοτσαμπουκάς που ξαναβγήκε από την ναφθαλίνη μετά από χρόνια, λίγο η διαταξική εθνική ενότητα που διαδήλωνε την αποφασιστικότητα και την υπερηφάνεια της στις φιέστες λαϊκίστικης επιδοκιμασίας στην πλατεία συντάγματος, λίγο η έκδηλη αυτοπεποίθηση και το αντισυμβατικό dress-code του καθ’ όλα χαρισματικού νέου τσάρου της οικονομίας, λίγο η στυλιστική επανάσταση που εισήγαγε ο νέος πρωθυπουργός κατά την τελετή της ορκωμοσίας του, λίγο η επιστροφή στις ρίζες με απόδοση τιμής στους εκτελεσμένους της Καισαριανής… εντάξει, δεν έχουμε παράπονο. Από επικοινωνία σκίζει η νέα κυβέρνηση. Από ουσία όμως;
Τι θα γίνει με την ρευστότητα της οικονομίας; Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αποσαφηνίσει πώς εννοεί την ανάπτυξη. Μήπως είναι η επιστροφή στον κρατικό παρασιτισμό των τελευταίων δεκαετιών; Με ποιο τρόπο θα γίνει βιώσιμο το χρέος, πώς θα αναδιαρθρωθεί το υπερτροφικό Δημόσιο, πώς θα οικοδομηθεί ένα σύγχρονο κράτος με πάταξη της διαφθοράς και φοροδιαφυγής και το κυριότερο, θα έχει το σθένος και την αποφασιστικότητα να συγκρουστεί με τους εθνικούς νταβαντζήδες;
Δεν θα ήταν περιττό να επισημάνουμε το αυτονόητο: ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την Αριστερά. Στην περίπτωση που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει στις περισσότερες από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και εξαγγελίες αυτό θα σημάνει το ιστορικό τέλος της ελληνικής Αριστεράς. Ας το έχουν υπ’ όψιν αυτοί που πρέπει κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούν (ακόμη και μέσα στην ευρωζώνη)…
