Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη (εκπροσώπου του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου Β’ σε Διεθνείς Οργανισμούς)
Με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Προκαθημένου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β’, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα με επιτυχία στους χώρους του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ’ στη Λευκωσία το ετήσιο συνέδριο της Παγκύπριας Ένωσης Ελλήνων Θεολόγων (ΠΕΕΘ).
Η θεματολογία του Συνεδρίου είχε δύο ενότητες. Η πρώτη ήταν αφιερωμένη στη Διαχρονική εθναρχική ευθύνη της Εκκλησίας της Κύπρου με ομιλητή τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομον Β’.
Η δεύτερη ενότητα ήταν αφιερωμένη στην επιβίωση των Ορθοδόξων Κοινοτήτων της Μέσης Ανατολής στις κοιτίδες τους μετά την Αραβική Άνοιξη με συζήτηση στρογγύλης τραπέζης με συντονιστή και εισηγητή τον γνωστόν Καθηγητή Δρ. Χρήστο Ιακώβου και ομιλητές εκ μέρους του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου Β’ ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτης, εκ μέρους του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ο Σεβ. Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος και εκ μέρους της Εκκλησίας Κύπρου ο Θεοφ. Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Νικόλαος.
Περισσότερα για τις πολύ σημαντικές αυτές ομιλίες θα δημοσιευθούν στις αξιόλογες εκδόσεις της ΠΕΕΘ. Στη σύντομη αναφορά μου στο Συνέδριο θα αναφερθώ σε μερικά σημεία που παρουσίασα εκ μέρους του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου Β’ για την επιβίωση των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής στις κοιτίδες τους.
Πρώτον, είναι πολύ σημαντικό από ιστορικής πλευράς να δούμε πως κατάφεραν μέχρι τώρα να επιβιώσουν, από τον πρώτο αιώνα που οργανώθησαν μέχρι σήμερα, και πάνω σ’ αυτές τις δυναμικές και δομές να προστατέψουμε την επιβίωση τους.
Δεύτερο, πρέπει να δούμε ποια είναι η υφιστάμενη κατάσταση των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή και ενωμένοι να δώσουμε από κοινού τον μεγάλο αγώνα της επιβίωσης, αλλά και της επικράτησης της ειρήνης και της ευημερίας για όλους Λαούς της περιοχής.
Τρίτον, τι δέον γενέσθαι; τι πρέπει να κάνουμε για την επιβίωση μας σε συνεργασία με τις Πολιτικές και Θρησκευτικές Αρχές των Χωρών της Μέσης Ανατολής, του ευρύτερου χώρου της Ευρώπης και της Διεθνούς Κοινότητας.
Στο ερώτημα πως επιβίωσαν τόσους αιώνες οι Χριστιανοί στην Μέση Ανατολή, πηγαίνοντας τροχάδην πίσω στην Ιστορία από τον πρώτο αιώνα μέχρι σήμερα θα λέγαμε ότι η επιβίωσή τους είναι ένα θαύμα. Μπορεί οι πρώτοι χριστιανοί να ήσαν εβραίοι, εβραίοι ήσαν όμως κι οι πρώτοι που τους πολέμησαν με μεγάλο φανατισμό άγρια να τους αφανίσουν. (όπως και σήμερα εχθροί της Ορθοδοξίας δεν είναι μόνο οι διάφοροι πολέμιοι της που δεν ανήκουν σ’ αυτή, αλλά και φανατικοί ορθόδοξοι). Οι μεγαλύτεροι όμως διώκτες των Χριστιανών, στην Μέση Ανατολή, και όχι μόνο, στους πρώτους τέσσερις αιώνες μ.Χ., απεδείχθησαν οι διεφθαρμένοι Άρχοντες Ρωμαίοι, οι δήθεν φορείς της λεγόμενης PAX ROMANA (ΡΩΜΑΪΚΗ ΕΙΡΗΝΗ). Οι «ειρηνικοί» Ρωμαίοι και οι εκπρόσωποι τους όπως ο Ηρώδης που σκότωσε χιλιάδες αθώα βρέφη, όργωσαν κυριολεκτικά ολόκληρη την Ιερουσαλήμ και τον ευρύτερο χώρο της Παλαιστίνης για να διαλύσουν τους δήθεν επαναστάτες χριστιανούς που το έγκλημα τους ήταν επειδή μιλούσαν για τη προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την επικράτηση της αγάπης ανάμεσα στους ανθρώπους, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης και της ευημερίας.
Το αναφαίρετο δικαίωμα της θρησκευτικής τους ελευθερίας οι Λαοί την απόκτησαν το 313 μ. Χ. με το γνωστό διάταγμα των Μεδιολάνων (σημερινό Μιλάνο) του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του Λικινίου. Κατά συνέπεια και οι Χριστιανοί, που εσήμαινε και τέλος των άγριων ρωμαϊκών διωγμών σε βάρος τους.
Στη συνέχεια οι Χριστιανοί καταδιώχθησαν άγρια από τους λεγόμενους φανατικούς αιρετικούς αρχίζοντας οι καταδιωχθέντες να φέρουν πλέον το όνομα Ορθόδοξοι. Οι διωγμοί αυτοί ήσαν εκκαθαριστικοί με τη μορφή της γενοκτονίας, γιατί πολλές φορές οι αιρετικοί είχαν την στήριξη της πανίσχυρης πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας.
Η μεγαλύτερη καταδίωξη κατά των Χριστιανών ξεκίνησε με την εμφάνιση του Ισλάμ τον 7ον αιώνα μ. Χ. . Οι περιπέτειες μας κι οι ταλαιπωρείες μας κι οι κακουχίες μας είναι γνωστές μέσα από τις σελίδες της Ιστορίας μας. “Όλα τάσκειαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβειά» κατά τον Εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό.
Τι πρέπει να κάνουμε για την επιβίωση μας;
1. Πρακτικά μέτρα της Διεθνούς Κοινότητας μέσα από πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μας
2. Ευθύνες και πρωτοβουλίες της ΕΕ για την εφαρμογή των Αρχών που η ίδια δεσμεύεται για τη προστασία μας.
3. Περιφερειακή Πολιτική και Εκκλησιαστική και Θρησκευτική Συνεργασία για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της θρησκευτικής ελευθερίας και της επικράτησης της ειρηνικής συμβίωσης των Λαών.
4. Σημαντικές πρωτοβουλίες και δράση στην περιοχή για την προστασία μας από το ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών), ΣΕΜΑ (Συμβούλιο Εκκλησιών Μέσης Ανατολής), ΚΕΚ (Συμβούλιο Συνδιάσκεψης Ευρωπαϊκών Εκκλησιών), θα μας βοηθήσουν περισσότερο σε θέματα διαφώτισης και ηθικής πίεσης προς τη Διεθνή Κοινότητα.
5. Δημιουργία και Λειτουργία Εθνικών Διαθρησκειακών Συμβουλίων και Συμβούλιον θρησκειών Μέσης Ανατολής για την από κοινού δράσης για τη προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και της συνεργασίας για την ειρηνική συνύπαρξη των Λαών της Μέσης Ανατολής.
6. Πολιτική και θρησκευτική συνεργασία και ενότητα σε κάθε χώρα της Μέσης Ανατολής για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενίσχυση δημοκρατικών θεσμών και καταπολέμηση της διαφθοράς.
7. Εμπλοκή της Διεθνούς Κοινότητας για την προστασία και την επικράτηση δημοκρατικών θεσμών στις χώρες της Μέσης Ανατολής
8. Εμπλοκή της Διεθνούς κοινότητας για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων των Λαών της Μέσης Ανατολής
9. Εμπλοκή της Διεθνούς Κοινότητας για τη λύση χρόνιων προβλημάτων που απειλούν την υπόθεση της ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή όπως είναι το Παλαιστινιακό και το Κυπριακό, που στην πραγματικότητα έχουν να κάνουν με τις εδαφικές διεκδικήσεις των νόμιμων κατοίκων των περιοχών που έχουν εκδιωχθεί παράνομα από τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους.
10. Στενώτερη συνεργασία των Ορθοδόξων Εκκλησιών σε δύο προοπτικές, πρώτον, η περιφερειακή, Πρεσβυγενή Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων και Εκκλησίας Κύπρου, και δεύτερον, Πανορθόδοξης δράσης με επικεφαλής το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και τη συνεργασία όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
11. Οργάνωση και Λειτουργία Κέντρου Διαφώτισης και εφαρμογής των παραπάνω πρωτοβουλιών με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των αρμοδίων φορέων, πολιτικών, εκκλησιαστικών, θρησκευτικών και κοινωνικών οργανισμών (ΜΚΟς) που έχουν πεδίον δράσεως τους ίδιους σκοπούς.
12. Οι συναντήσεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων της Μέσης Ανατολής και μάλιστα η κοινή επίσκεψη τους και συζήτηση των προβλημάτων της επιβίωσης των Χριστιανών και της επικράτησης της ειρήνης στην περιοχή με τους Ηγέτες της ΕΕ στις Βρυξέλλες με επικεφαλής τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο κ. Θεόδωρον Β’ πρέπει να συνεχισθούν με την κοινή επίσκεψη τους στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών και τη συνάντηση τους με τις Ηγεσίες των Χωρών Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ, αλλά και με τις πολιτικές Ηγεσίες των χωρών της Μέσης Ανατολής και της ΕΕ.
