«Του Μακεδόνα την ψυχή και του Γεραπετρίτη, όπου κι αν ψάξεις δεν θα βρεις σε όλον τον πλανήτη»….
Ναι, καλά καταλάβατε, πρόκειται για κρητική μαντινάδα. Μια μαντινάδα που συνόδευε ένα από τα 3.168 κιβώτια με προϊόντα που έστειλαν παραγωγοί οπωροκηπευτικών από την Ιεράπετρα της Κρήτης, σε οικογένειες της Θεσσαλονίκης που πλήττονται ιδιαίτερα από την οικονομική κρίση.
Συνολικά 20 τόνοι τροφίμων ήταν που διανεμήθηκαν μέσω του Ερυθρού Σταυρού στις οικογένειες αυτές που είχαν ανάγκη.
Μια πρωτοβουλία από τις δεκάδες που καταγράφονται τους τελευταίους μήνες από φορείς, οργανώσεις, απλούς παραγωγούς κι εν τέλει από όσους νιώθουν στο πετσί τους την κρίση κι έχουν αρχίσει να σκέφτονται ότι μπορεί κάτι αντίστοιχο να εισπράττουν κι άλλοι γύρω τους.
Δε μπορεί παρά επικροτήσει κανείς όλες αυτές τις κινήσεις και να μη συλλογιστεί την παντελή απουσία της μέριμνας που το κράτος οφείλει να δείχνει απέναντι στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Διότι καλή η ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά ορισμένα πράγματα δεν παύουν να είναι κύρια και βασική ευθύνη του κρατικού μηχανισμού.
Σαφέστατα βεβαίως υπάρχει μια κάποια απόσταση από το πράττω κι από το αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να πράξω. Μέχρι στιγμής, σχεδόν τίποτα δε δείχνει ότι οι αρμόδιοι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να πράξουν. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και η μεγαλύτερη δυστυχία για όλους μας.
Ζουν στη σφαίρα των «μεγεθών», των «επενδύσεων», και της προσδοκώμενης ανάπτυξης και αρνούνται πεισματικά να δουν τις βαθιές ρωγμές που ο κοινωνικός ιστός έχει υποστεί. Eδώ και την τρομακτική ανηφόρα της ανεργίας προσπαθούν κάποιοι να ωραιοποιήσουν…
Καλά όλα αυτά περί Κυριακών κι ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων που μακροπρόθεσμα, ποιός ξέρει, μπορεί να έχουν και θετικό αντίκτυπο, αλλά η καθημερινότητα χρειάζεται άμεσες και στοχευμένες λύσεις.
Δε μπορεί κάποια στιγμή εκεί στο Ανάπτυξης θα το καταλάβουν, που θα πάει…
