Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Την ίδια ημέρα, χθες, που έκαναν το γύρο των ελληνικών μέσων ενημέρωσης οι δηλώσεις Σόιμπλε για την ανυπαρξία κράτους στην Ελλάδα, δημοσιεύονταν και τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που έδειχναν πόσο έχουν πληγεί σε κατά κεφαλήν επίπεδο οι έλληνες πολίτες και άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί τα χρόνια του μνημονίου.
Για την ακρίβεια τα στοιχεία της ΕΚΤ, αναφέρουν και ποιοι πολίτες της ΕΕ έχουν αυξήσει τον ατομικό τους πλούτο για την περίοδο 2009-2013.
Θα πει κανείς ότι πρόκειται για τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, δεδομένου λοιπόν ότι η Ελλάδα βρέθηκε στο κέντρο της, λογικό να είναι στους μεγάλους χαμένους. Η κρίση έσκασε το 2009, αλλά η περίοδος μέχρι το 2013, ταυτίζεται όχι όνο ε την περίοδο της κρίσης αλλά και εκείνης της διάσωσης που υποχρεωτικά υπόκεινται η Ελλάδα.
Έτσι, για την περίοδο 2009-2013, οι εμπειρογνώμονες της ΕΚΤ διαπίστωσαν ότι η Ιρλανδία έχασε περισσότερα από 18.000 ευρώ ανά άτομο, η Ισπανία περίπου 13.000 ευρώ, ενώ η Ελλάδα φτώχυνε κατά άτομο κατά 17.000. Ενώ, στην Ολλανδία και τη Γερμανία, αντίστοιχα ο ατομικός πλούτος αυξήθηκε κατά 33.000 και 19.000 ευρώ.
Το πολιτικό ζήτημα προκύπτει όχι από την ανισότητα που χαρακτηρίζει τις χώρες της ΕΕ, αλλά από το γεγονός ότι Ελλάδα, Ιρλανδία και Ισπανία ανήκουν στις χώρες που τους επιβληθεί να εφαρμόσουν πολιτικές διάσωσης οι οποίες σχεδιάστηκαν υπό την αιγίδα των χωρών στις οποίες πρωτοστατούν η Γερμανία και η Ολλανδία.
Και τι έγινε; Αυτό που προσπαθώ να πω δεν είναι ότι πρέπει να κατηγορήσουμε αυτές τις χώρες για τα αποτελέσματα που είχε η κρίση στη δική ας. Δεδομένου του πόσο πολυπαραγοντικό είναι το ζητούμενο. Όμως τουλάχιστον ας διαλύσουμε και την τελευταία ψευδαίσθηση ότι υπάρχει ουσιαστικός πολιτικός διάλογος στην Ευρώπη (δεν αναφέρομαι κάν σε δημοκρατία). Διότι στον ουσιαστικό πολιτικό διάλογο αναλαμβάνεις και την ευθύνη της αποτυχίας της πολιτικής σου. Στην δική μας περίπτωση όμως αν αποτύχει η επιβαλλομενη πολιτική το αποτέλεσμα α είναι άτακτη χρεοκοπία και grexit προκειμένου να διασωθεί η υπόλοιπη Ευρώπη από τις τοξικές πολιτικές που επέβαλε στο πειραματόζωο.
