Πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε τις τελευταίες μέρες αποκαλύπτει μία κάμπια ικανή να καταναλώνει πλαστικό.
Το πείραμα προέκυψε όταν η Federica Bertocchini, ερασιτέχνης μελισσοκόμος που είναι επίσης βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Cantabria, στην Ισπανία, παρατήρησε τις κάμπιες να τρυπούν τρύπες μέσα από το κερί σε μερικές από τις κυψέλες της και να κολλήσει το μέλι. Για να καταλάβει τι συνέβη, τις πήρε σπίτι σε πλαστική τσάντα για ψώνια. Αλλά όταν, λίγες ώρες αργότερα, γύρισε για να κοιτάξει τα αιχμαλωτισμένα ζωύφια ανακάλυψε ότι η τσάντα ήταν γεμάτη τρύπες και οι κάμπιες περιπλανιζόντουσαν γύρω της.
Αμέσως σκέφτηκε κατά πόσο οι συγκεκριμένες κάμπιες θα μπορούσαν να καταναλώσουν με τον ίδιο τρόπο και απορρίμματα.
Προηγούμενες προσπάθειες να χρησιμοποιηθούν ζωντανοί οργανισμοί προς καταστροφή πλαστικών δεν έχουν πάει καλά. Ακόμη και το πιο ελπιδοφόρο είδος, ένα βακτήριο που ονομάζεται Nocardia asteroides, χρειάζεται περισσότερο από έξι μήνες για να εξαλείψει ένα πλαστικό φιλμ πάχους μόλις μισού χιλιοστού. Κρίνοντας από τη δουλειά που είχαν κάνει στην τσάντα της, ο Δρ Μπερτοκχίνι υποψιάστηκε ότι οι κάμπιες μπορούσαν να ανταποκριθούν απείρως καλύτερα.
Για να δοκιμάσει αυτή την ιδέα, συνεργάστηκε με τον Paolo Bombelli και τον Christopher Howe, δύο βιοχημικούς στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Ο Dr Bombelli και ο Dr Howe επεσήμαναν ότι, όπως το κερί μέλισσας, πολλά πλαστικά συγκρατούνται μαζί με γέφυρες μεθυλενίου (δομές που αποτελούνται από ένα άτομο άνθρακα και δύο άτομα υδρογόνου, ενώ ο άνθρακας συνδέεται και με άλλα δύο άτομα). Λίγοι οργανισμοί έχουν ένζυμα που μπορούν να σπάσουν τέτοιες γέφυρες, γι ‘αυτό και αυτά τα πλαστικά δεν είναι συνήθως βιοαποικοδομήσιμα. Η ομάδα υποψιαζόταν ότι οι σκώροι των κεριών είχαν πυροδοτήσει το πρόβλημα.
Ένα από τα πλέον ανθεκτικά συστατικά των απορριμμάτων είναι το πολυαιθυλένιο, το οποίο αποτελείται εξ ολοκλήρου από γέφυρες μεθυλενίου συνδεδεμένες μεταξύ τους. Έτσι, το πολυαιθυλένιο συμπυκνώθηκε. Όταν έβαλαν κάμπιες από κερί σε ένα είδος ταινίας που είχε πάρει αστεροειδείς Nocardia για μισό χρόνο για να το αντιμετωπίσουν, διαπίστωσαν ότι τρύπες εμφανίστηκαν σε αυτό μέσα σε 40 λεπτά.
Με πιο προσεκτική εξέταση, ο δρ. Bertocchini και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ότι οι κάμπιες έφαγαν κατά μέσο όρο 2,2 οπές, τρία χιλιοστά σε κάθε μία, στην πλαστική μεμβράνη. Μια δοκιμή παρακολούθησης διαπίστωσε ότι μια κάμπια χρειάστηκε περίπου 12 ώρες για να καταναλώσει ένα χιλιοστόγραμμα τσάντα για ψώνια. Τέτοιες σακούλες ζυγίζουν περίπου τρία γραμμάρια, οπότε 100 προνύμφες ίσως να μπορούν να καταναλώνουν ένα το μήνα.
