Γράφει η Κατερίνα Μάρκου*
Ο κορωνοϊός έχει αλλάξει τη ζωή όλων μας σε ολόκληρο τον κόσμο. Μας έχει επηρεάσει κοινωνικά, οικονομικά, ψυχολογικά. Οι γυναίκες όμως είναι αυτές που δέχονται μεγαλύτερες πιέσεις.
Οι γυναίκες είναι στην πρώτη γραμμή μάχης στα νοσοκομεία, σήκωσαν και σηκώνουν το βάρος της περίθαλψης ( το 70% των επαγγελματιών στον κλάδο της υγείας είναι γυναίκες) και της κατ’ οίκον περίθαλψης. Το ίδιο ψηλά είναι τα ποσοστά στην τροφοδοσία, την καθαριότητα, την ενημέρωση… Η παρατεταμένη υγειονομική κρίση, όπως και σε όλες τις κρίσεις, έχει ενισχύσει τις ανισότητες. Οι κλειστοί παιδικοί σταθμοί, τα κλειστά σχολεία, οι υπηρεσίες βοήθειας, η τηλεκπαίδευση, η τηλεργασία έχουν αντίκτυπο στις γυναίκες. Φροντίζουν τα παιδιά, τα βοηθάνε στην τηλεκπαίδευση, ενώ συγχρόνως δουλεύουν από το σπίτι χωρίς ωράριο, φροντίζουν το νοικοκυριό και τους ηλικιωμένους. Πολλές φορές όταν λόγω του εγκλεισμού υπάρχουν εντάσεις, προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες. Ακόμη δυσκολότερη είναι η κατάσταση για τις μονογονεϊκές οικογένειες, όταν δεν υπάρχει παππούς και γιαγιά στο ίδιο σπίτι να βοηθήσουν, μιας και οι δομές πρόνοιας που θα μπορούσαν να στηρίξουν είναι ανύπαρκτες.
Μεγάλος αριθμός γυναικών αναγκάζονται να αφήσουν την δουλεία τους, ενώ πολλές γυναίκες ελεύθεροι επαγγελματίες βρίσκονται σε αναστολή, χωρίς να γνωρίζουν τι θα γίνει αύριο. Η ανεργία αυξήθηκε τόσο σε απόλυτα νούμερα, όσο σε σχέση μεταξύ γυναικών και ανδρών. Πολλές εγκατέλειψαν την δουλεία τους για την φροντίδα της οικογένειας, ενώ άλλες ζουν εντονότερα την κοινωνική και οικονομική απομόνωση.
Στο μεταξύ ενώ η ανεργία αυξάνεται, μειώνονται αυτοί που αναζητούν εργασία. Ανάμεσα τους όσες χωρίς πραγματικά να θέλουν έμειναν στο σπίτι για να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειας. Ο αριθμός θα μεγαλώσει και άλλο, διότι οι γυναίκες με μικρές επιχειρήσεις που είναι σε αναστολή και δεν θα μπορέσουν να ανοίξουν, δεν μετριούνται σε κανένα δείκτη.
Τι θα γίνει αύριο , όταν δεν θα υπάρχει η πανδημία; Η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη, η φτώχεια είναι εδώ, είναι στο σπίτι μας, τη βιώνουμε. Αυτό βέβαια αποτυπώνεται καλύτερα από τις αντιδράσεις μας. Τραγική αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Κακοποίηση γυναικών και παιδιών. Όταν ένας μεγάλος αριθμός οικογενειών ζουν σε 50τ.μ, η έλλειψη διεξόδου και κυρίως τα οικονομικά προβλήματα, αυξάνουν τα ποσοστά βίας. Τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 20%. Για πολλές από εμάς και τα παιδιά μας, το σπίτι είναι πλέον επικίνδυνο. Το τραγικό είναι ότι οι γυναίκες αναγκάζονται να ζουν με τον θύτη τους, να κοιμούνται μαζί του, χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν. Χρειάζεται να οικοδομηθεί κουλτούρα μηδενικής ανοχής στη βία ( όχι βέβαια μόνο με σποτάκι στην τηλεόραση που θα μεταδοθεί 1-2 φορές και τέλος ). Πρέπει να υπάρξει ενίσχυση του ΕΣΥ για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βιας. Ψυχολόγοι και ομάδες στήριξης σε όλα τα κέντρα υγείας, χωρίς να χρειάζεται προκαθορισμένο ραντεβού ( γιατί ο θύτης δε σου κλείνει ραντεβού ), παιδοψυχολόγοι, κλειστές και ανοιχτές δομές που θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να δεχθούν γυναίκες και παιδιά. Μέτρα εισοδηματικής στήριξης των γυναικών, των ευάλωτων ομάδων, φτωχών οικογενειών, υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας ( ανοιχτοί παιδικοί σταθμοί από τις 6π.μ ως τις 10μ.μ, στήριξη μικρών επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων, προγράμματα για αντιμετώπιση της ανεργίας, δουλειές και καλά αμειβόμενες δουλειές ( αυτό άλλωστε δεν είχε υποσχεθεί ο κ. Μητσοτάκης πριν γίνει πρωθυπουργός; – κάτι όμως που δεν έχουμε δει ακόμη !). Δεν γίνεται να αμείβεσαι με 600 – 800 ευρώ το μήνα και το κόστος ενέργειας, το κόστος ασφάλισης, το κόστος για τα βασικά είδη επιβίωσης να υπερβαίνει κατά πολύ τον μηνιαίο σου μισθό. Κάτι δεν λειτουργεί ήδη σωστά !
Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη, πρέπει να παλέψουμε για να αντέξουμε. Οι γυναίκες ας δείξουμε αλληλεγγύη μεταξύ μας. Εύχομαι, οι δύσκολες μέρες που θα έρθουν, να μη χρησιμοποιηθούν από κάποιους ως ευκαιρία προσωπικής επιβίωσης σε βάρος των πιο ευάλωτων.
*π. Βουλευτής , Διεύθυνση εκδόσεων – «Εκδόσεις Παπαζήση»
