Για την παγκοσμιοποίηση σε έναν κατακερματισμένο κόσμο μίλησαν οι Πολ Κρούγκμαν και Αλέξανδρος Εξάρχου στο συνέδριο του Economist.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος επεσήμανε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι απαραίτητο να κινείται μπροστά, μπορεί κάλλιστα να κινηθεί προς τα πίσω. Το ερώτημα τώρα είναι πόσο σκληρή θα είναι η προσγείωση. Θα υπάρχει σημαντικός οικονομικός εθνικισμός, ανεξάρτητα από τις βραχυπρόθεσμες πολιτικές εξελίξεις. Αν υπάρξει νίκη Τραμπ, θα γυρίσει το ρολόι πίσω στον 19ο αιώνα, εκτίμησε. Αλλά ακόμα και αν νικήσει ο Μπάιντεν ή άλλος δημοκρατικός πολιτικός, βλέπουμε μια στροφή σε έναν πιο «σοφιστικέ» οικονομικό προστατευτισμό.
Είχαμε μεγάλη ανάπτυξη του εμπορίου τις προηγούμενες δεκαετίες αλλά δεν καταλάβαμε πόσες «διαταράξεις» μπορεί να προκαλέσει, ειδικά σε επιμέρους κοινωνίες.
Υπάρχουν και άλλα πράγματα που μετρούν πέρα από την παγκοσμιοποίηση, σημείωσε. Ένα από αυτά είναι το περιβάλλον. Επεσήμανε ότι ο «νόμος για τον πληθωρισμό» που προβλέπει τεράστιες επιδοτήσεις για την πράσινη μετάβαση πέρασε με οριακή πλειοψηφία και αυτό μόνο και μόνο εξαιτίας αυτών των παρεμβάσεων υπέρ των επενδύσεων στις ΗΠΑ.
Ο Πολ Κρούγκμαν αναφέρθηκε και στο θέμα της εθνικής ασφάλειας και της ανάγκης των κρατών να προστατευτούν.
Από την πλευρά του, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο Αλέξανδρος Εξάρχου δήλωσε ότι οι Ελληνες έμαθαν πολλά από την κρίση της χώρας. Μάθαμε ότι όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, θα είμαστε μόνοι.
Αυτό που μας ανησυχεί είναι ότι η Ευρώπη δεν έμαθε πολλά απ’ όσα έγιναν. Βλέπουμε την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά δεν κοιτάμε το γιατί. Αναφέρθηκε στον ευρωσκεπτικισμό που δημιουργείται από τις στρατηγικές των Βρυξελλών.
Η Ευρώπη είναι το μέλλον, αλλά δεν μπορεί να δημιουργούνται κανονισμοί και ρυθμίσεις για πάντα, όπως συμβαίνει σήμερα. Εφαρμόζουμε κανόνες για την ΑΙ αλλά δεν επενδύουμε σε αυτήν, το κάνουν οι Αμερικανοί.
Το ερώτημα είναι ποιον «χαρακτήρα» θέλει να δείξει η Ευρώπη στον κόσμο. Το κρίσιμο είναι το εάν είναι απλά μια «κοινή αγορά» ή «ομοσπονδιακό κράτος». Πρέπει να γίνει πάλι ανταγωνιστική και να επανεξετάσει τον χαρακτήρα της: το τι θέλει να γίνει.
Μιλάμε 50 χρόνια για τη μετανάστευση αλλά δεν καταφέραμε να βρούμε μια κοινή λύση, επεσήμανε.
Σε ό,τι αφορά τα άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, αναφέρθηκε στην ελληνική κυβέρνηση που ασχολήθηκε με τα προβλήματα και έστειλε το σήμα ότι η χώρα έχει αλλάξει, κάτι που ισχύει σε μεγάλο βαθμό.
