Του N. Τόσκα
Υποστρατήγου (ε.α.)
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η πρωθυπουργός της Βρετανίας Θάτσερ, εκ των πρωτεργατών του νεοφιλευθερισμού, έλεγε ‘‘Τα οικονομικά είναι η μέθοδος,…,ο στόχος είναι να αλλάξουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων’’.
Την 19 Νοε.2014, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας απο το Πανεπιστήμιο Κρήτης ο γερμανός ιστορικός Ρίχτερ, ο οποίος γράφει: ‘‘Οι Έλληνες και οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές θαυμάζουν τις στρατιωτικές επιδόσεις των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι αποτελούν πρότυπο. Η μάχη περιγράφεται ως ιπποτική και δίκαιη. Η γερμανική πλευρά δυσκολεύεται να καταλήξει σε αντικειμενική αξιολόγηση, γιατί η επιχείρηση αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο ενός επιθετικού πολέμου. Η Μάχη της Κρήτης ήταν η τελευταία επιχείρηση της γερμανικής πλευράς κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο η οποία δεν είχε ιδεολογικά κίνητρα’’. Ο γερμανός ιστορικός επιμένει ότι η εθνική αντίσταση των Κρητών ήταν ‘‘βρώμικη’’ και γι αυτό υπήρξαν σκληρά αντίποινα ενώ υποστήριξε ότι η επιχείρηση ήταν αποκλειστικά στρατιωτική (λές και υπάρχει πόλεμος μόνο στρατιωτικός!!!).
Την 16 Νοε. 2014, έγινε τελετή στο γερμανικό νεκροταφείο Διονύσου, όπως γίνεται κάθε χρόνο με πρωτοβουλία της γερμανικής πρεσβείας, στην οποία για πρώτη φορά παρέστη ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωσταράκος καθώς και αντιπροσωπεία των λοιπών Γενικών Επιτελείων. Ο στρατηγός κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο όπου βρίσκονται θαμμένοι 10.000 γερμανοί στρατιωτικοί, που έπεσαν στο όνομα του ναζισμού στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στους τάφους είναι και του στρατηγού Μίλλερ διοικητή της Κρήτης, που καταδικάστηκε και εκτελέστηκε το 1947 για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στο νησί.
Είναι γνωστό ότι εδώ και χρόνια υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια γερμανών ιστορικών για επαναθεώρηση (βλέπε κουκούλωμα) της γερμανικής ευθύνης για τους δυο παγκόσμιους πολέμους, σε αντίθεση με ομάδα άλλων επιστημόνων θεωρητικών σπουδών, που αντιστέκονται στην παραχάραξη.
Ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης, σε συνέντευξή του σε κρητικό κανάλι, άσκησε δριμύτατη κριτική για τον γερμανό ιστορικό, παρουσίασε ιστορικά αρχεία για τις γερμανικές θηριωδίες και έδωσε μάθημα ιστορίας, ειδικά για τους νεώτερους. Κατέκρινε δε την πράξη του σημερινού Α/ΓΕΕΘΑ. ‘‘Κατά παράδοση ποτέ Α/ΓΕΕΘΑ δεν πήγε…Μας προσκαλούσαν αλλά πάντα το βάζαμε στην άκρη.Δεν επιτρέπεται…Για τον συνάδελφο θα του πω τηλεφωνικά ότι δεν έπραξε σωστά.Δεν είναι μόνο οι κανονισμοί. Είναι οι παραδόσεις μας που τις τηρούμε αυστηρά’’.
Γιατί όμως τώρα γίνονται όλα αυτά; Δεν κυριάρχησαν οικονομικά οι γερμανοί στη μικρή μας χώρα ή αυτό δεν αρκεί; Γιατί συνεχίζεται το γερμανικό πείραμα στην Ελλάδα;
Έχει αποδειχτεί ότι η αποικιοκρατία δεν είναι πλήρης όταν δεν αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Όταν είναι μόνο οικονομική αποτινάζεται εύκολα. Όταν συνδυάζεται με πολιτιστική υποταγή και ηθική κατάπτωση των ανθρώπων είναι πλήρης και διαρκεί.
Η παλιά συνταγή του πρώτου γερμανού καγκελάριου Μπίσμαρκ ότι ‘‘τα ζητήματα δεν λύνονται με ομιλίες και συζητήσεις αλλά με αίμα και ατσάλι’’ δοκιμάστηκε στον Α’ και Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ιδιαίτερα στη χώρα μας και σ’ αυτούς που αντιστάθηκαν αλλά φάνηκε ανεπαρκής για τα σημερινά δεδομένα.
Γράφει ο καθηγητής Ν. Κοτζιάς στο βιβλίο του ‘‘Ελλάδα αποικία χρέους’’: ‘‘Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο χαρίστηκαν στη Γερμανία χρέη από το παρελθόν, πήρε βοήθεια απο τις ΗΠΑ και ακόμα σημαντικότερο διασφαλισμένες συνθήκες ανάπτυξης. Αγνώμων, η Γερμανία αντιμετωπίζει σήμερα την Ελλάδα με παντελή διαφορετική λογική απ’ ότι αντιμετωπίστηκε εκείνη. Διεκδικεί τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και περιουσίας, ιδιαίτερα ορυκτό και υποθαλάσσιο πλούτο καθώς και ενέργεια. Γι αυτό δεν λειτουργεί ως ηγεμόνας αλλά ηγέτης που διαθέτει πρωτοκαθεδρία και μάλιστα ως ηγέτης με αρνητικό πρόσημο….συμπεριφέρθηκε ως ‘‘ηγέτης τιμωρός’’ που το μοναδικό που έχει κατά νού είναι πως να τιμωρήσει και να πειθαρχήσει τους άλλους, ανεξάρτητα από το τι κόστος θα έχει αυτό για τον άλλο και για την Ευρώπη συνολικά, σε τελική ανάλυση και για την ίδια’’.
Η γερμανική πολιτική αφού αιματοκύλισε δυο φορές τον κόσμο δήλωσε ότι δεν θα ξαναβρεθεί μόνη και θα εργαστεί για το καλό της Ευρώπης. Φαίνεται ότι επαναθεώρησε την πολιτική της και τη βλέπουμε να δραστηριοποιείται στη Μ. Ανατολή, να συμμετέχει στρατιωτικά στο Αφγανιστάν και την Αφρική ενώ δεν διστάζει να πουλήσει όπλα σε δικτατορίες της Μ. Ανατολής.
Η πολιτική αυτή της επέκτασης και για άλλη μια φορά του ‘‘ζωτικού χώρου’’ συνδυάζεται με κυριαρχία κάθε μορφής στον εσωτερικό ευρωπαϊκό χώρο. Το ότι το στρατιωτικό της δυναμικό δεν είναι επαρκές για να υποστηρίξει αυτά τα σχέδια προσπαθεί να το αναπληρώσει κάνοντας εκδουλεύσεις στις ΗΠΑ, οι οποίες εναγώνια προσπαθούν να απεμπλακούν απο την Μ. Ανατολή και να κινηθούν εκεί που είναι οι προτεραιότητές τους, στον Ειρηνικό και Ινδικό.
Για την εξυπηρέτηση των γερμανικών σχεδίων χρειάζεται το ‘‘ξαναγράψιμο’’ της ιστορίας. Ο γερμανός πρέσβης μίλησε στην εκδήλωση του Διονύσου για ‘‘προσκλητήριο στράτευσης ενάντια στο μίσος και την παρελθοντολογία και υπέρ της προσπάθειας για την επίτευξη της ειρήνης στον κόσμο και της διαμόρφωσης ενός κοινού μέλλοντος στην Ευρώπη’’.
Τώρα που οι νεώτερες γενιές δεν γνωρίζουν, γερμανικοί ηγετικοί κύκλοι θεωρούν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλουν θύματα και θήτες στο ίδιο τσουβάλι.
Άσχετα με τις γερμανικές επιδιώξεις, είναι λυπηρό να βλέπουμε επιβραβεύσεις που διευκολύνουν τα γερμανικά σχέδια. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μειώσουν την τεράστια συμβολική σημασία της επιβράβευσης του καθηγητή Ρίχτερ και της κατάθεσης στεφάνου στους τάφους των τυρράνων, οι πράξεις δεν τιμούν όσους συμμετείχαν. Απλά θυμίζω: 76.000 νεκροί και τραυματίες στις μάχες του ελληνο-ιταλικού και ελληνο-γερμανικού πολέμου (χωρίς την Αντίσταση). Για την Κρήτη, απλά να θυμηθούμε την καταστροφή της ΚΑΝΔΑΝΟΥ (3 Ιουν. 1941).
Σε συνθήκες κρίσης δεν υπάρχει ουδετερότητα ούτε προέχουν τα ατομικά συμφέροντα. Είναι υποχρέωση και καθήκον η πατριωτική στάση μαζί με την κοινωνία που υποφέρει για χάρη της γερμανικής ελίτ και των εγχώριων συνεργατών της ολιγαρχών.
Ελάχιστη υποχρέωση, η ανάκληση της πράξης του Πανεπιστημίου Κρήτης και η άμεση απαγόρευση (με έγγραφη διαταγή του Υπουργείου Άμυνας) μελλοντικής συμμετοχής στα μνημόσυνα του γερμανικού νεκροταφείου.
