Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Έχουμε πιάσει τόσο πάτο ως χώρα και ως λαός που κάποιες φορές το παρακάτω μας φαίνεται αδιανόητο. Μέρα με τη μέρα ο τόπος βουλιάζει σε ένα ατέλειωτο βούρκο σήψης, διαφθοράς και διαπόμπευσης ηθών και αξιών τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό και φυσικά πνευματικό. Το βαρέλι όμως όπως φαίνεται δεν έχει πάτο και φροντίζουν να μας το θυμίζουν τακτικά οι εντεταλμένοι προπαγανδιστές του συστήματος.
Φαινόμενο Λαζόπουλος, αφορμή η χθεσινή φράση του: «Όταν ο άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε καρέκλα, σιγά σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα. Αυτό το θεωρώ παράνοια». Ο συριζοταλιμπάν, τσιπρόπληκτος θεατρίνος και η μεθοδευμένη σάτιρα του ήταν ένα από τα πράγματα που προσωπικά πίστευα ότι έχουν πλέον αγγίξει το ταβάνι της δυσωδίας. Αλλά η πεποίθηση μου αυτή διαψεύστηκε χθες. Η τρανή απόδειξη όμως για την ύπαρξη του προαναφερθέντος βούρκου δεν είναι τόσο αυτό που είπε ο παρουσιαστής της εμπομπής «καθαριστήριο ΣΥΡΙΖΑ- Κάθε Τρίτη εφημερεύει» αλλά η αντίδραση του κοινού. Συγκεκριμένα, η έλλειψη αντίδρασης από το κοινό, λαϊκιστί δεν άνοιξε ρουθούνι. Αυτή η σιωπή και το συνακόλουθο χειροκρότημα είναι η κατάντια μας και παράλληλα η επιτυχία του χρόνιου χαϊδέματος αυτιών, τα οποία από το τόσο γούτσου-γούτσου φτάσανε να μην ακούν ή να κάνουν πως δεν ακούν. Άλλωστε, «γιατί να σηκωθώ να τον στολίσω σαν επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής; Το Σόιμπλε έβρισε, αυτόν που βρίζω και εγώ καθημερινά ενόσω καθαρίζω φασολάκια» σκέφτηκαν οι Ανθούλες που κακαρίζουν εκκωφαντικά από κάτω.
Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που αντέδρασαν σθεναρά και απολύτως δικαιολογημένα. Το Internet ορθώς στηλίτευσε τη κατάπτυστη φράση του γελωτοποιού του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντας την ρατσιστικό παραλήρημα τύπου Γκαίμπελς. Κάποιοι όμως δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Κατά καιρούς ο Σόιμπλε έχει φιγουράρει σε πολλές γελοιογραφίες που τον δείχνουν είτε καιόμενο στην αναπηρική του καρέκλα είτε κρεμασμένο από δέντρα και γενικώς δεν είναι η πρώτη φορά που έχει γίνει στόχος κακόβουλων με πρώτο και καλύτερο το Λάκη που τον έχει πολλάκις καθυβρίσει φωτογραφίζοντας την αναπηρία του. Γιατί τότε οι αντιδράσεις ήταν από ήπιες έως μηδαμινές; Γιατί η εκφορά του λόγου δεν είχε γενικό περιεχόμενο όπως αυτή η οποία αναφέρεται σε όλα τα ΑμΕΑ. Προς Θεού, δεν υποδεικνύουμε με τι θα θυμώσετε και θα οργιστείτε απλώς δίνουμε τροφή για σκέψη.
Το κοινό του Λαζόπουλου αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας, το αυτό και το κοινό που τον παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε Τρίτη βράδυ. Από αυτούς παίρνει δύναμη και ώθηση να υπάρχει στο χώρο του θεάματος και της τηλεόρασης, αυτοί τον έθρεψαν και τώρα τον ανέχονται. Η νέα γενιά όμως, εμείς, καλούμαστε να οδηγήσουμε αυτόν και όλους τους λαοπλάνους του συστήματος εκεί όπου δικαιωματικά ανήκουν: στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας παρέα με όλα τα βδελύγματα και τη σαπίλα που εξέθρεψαν οι παλαιότερες γενιές.
