Γράφει ο Ceteris Paribus
Στο χθεσινό Eurogroup, όπως είχε σχεδόν προεξοφληθεί, δεν λύθηκε το πρόβλημα της χρηματοδότησης των αναγκών του ελληνικού Δημοσίου για το άμεσο διάστημα. Άρα η χρηματοδοτική ασφυξία θα εντείνεται μέρα με τη μέρα και βδομάδα με τη βδομάδα. Πόσο αντέχουν ακόμη τα ταμεία του Δημοσίου για την καταβολή τόκων και χρεολυσίων; Τρεις βδομάδες ακόμη, απεφάνθη στέλεχος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών στο Bloomberg, δηλαδή ως τα τέλη Μαρτίου το αργότερο.
Τι θα κάνει η ελληνική κυβέρνηση όταν στεγνώσουν τα ταμεία; Φυσικά, το ίδιο ερώτημα ισχύει και για την ηγεσία της Ευρωζώνης. Η οποία όμως έδειξε πολύ πρόσφατα τι (θα) κάνει: θα επιμείνει μέχρι τέλους στον εκβιασμό. Όπως δήλωσε χθες και ο κ. Ντάισελμπλουμ, θα πρέπει πρώτα να συμφωνηθεί ένα συνολικό πρόγραμμα και να αρχίσει να υλοποιείται, και ύστερα να αρχίσει να εκταμιεύεται χρηματοδοτική βοήθεια.
Στον προηγούμενο γύρο της σύγκρουσης, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε προετοιμάσει καμία εναλλακτική, με αποτέλεσμα να υποκύψει σε μια συμφωνία που είχε μόνο οδυνηρές δεσμεύσεις χωρίς να λύνει το χρηματοδοτικό πρόβλημα για το άμεσο διάστημα Μαρτίου – Απριλίου. Θα έχουμε επανάληψη και τώρα του ίδιου σκηνικού ή η ελληνική κυβέρνηση θα προετοιμάσει εναλλακτικές λύσεις;
Οι πληροφορίες μας λένε ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει πως ύστερα από το χθεσινό Eurogroup ήρθε η ώρα της γεωπολιτικής. Η ανακοίνωση χθες της επίσημης επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα, συνοδευόμενου από τον Πάνο Καμμένο, στη Μόσχα στις 9 Μαΐου δεν είναι ασφαλώς τυχαία. Ο υπουργός Άμυνας θα πραγματοποιήσει προπαρασκευαστική επίσκεψη στη Μόσχα από τις 17 έως τις 21 Απριλίου, ενώ τη Μόσχα θα επισκεφθούν επίσης ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Ήσυχος μαζί με την αναπληρωτή υπουργό Τουρισμού Ελένη Κουντουρά, από 18 έως 20 Μαρτίου.
Πιο εμφατικό δεν θα μπορούσε να γίνει! Μάλιστα το πιο εμφατικό στοιχείο είναι η εξαιρετικά αναβαθμισμένη εμπλοκή του υπουργείου Εθνικής Άμυνας στους κύκλους αυτών των συνομιλιών…
Όμως η Ρωσία ίσως δεν μπορεί ή και δεν θέλει σε αυτή τη φάση να προβεί σε μια «εχθρική» ενέργεια προς την ΕΕ χρηματοδοτώντας «ανταγωνιστικά» την Ελλάδα στη σύγκρουσή της με την ηγεσία της Ευρωζώνης. Διότι το «υπαρξιακό» για τη Ρωσία «ουκρανικό ζήτημα» είναι σε πολύ λεπτή φάση ύστερα από τη συμφωνία του Μινσκ. Αμερικανικοί κύκλοι εκδηλώνουν ιδιαίτερη επιθετικότητα, ενώ αντίθετα η Γερμανία φαίνεται ότι τιμά τη συμφωνία, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό για τον πρόεδρο Πούτιν. Ο οποίος, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται, αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες, οικονομικές και πολιτικές, και το τελευταίο πράγμα που θα ρίσκαρε, είναι να συνεχιστεί η έκρυθμη κατάσταση στην Ουκρανία και η «κόντρα» με τη Δύση.
Η ίδια η τοποθέτηση του ταξιδιού το Μάιο, πολύ μακριά από το δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου, της χρηματοδοτικής ασφυξίας, αποδεικνύει ότι η σημασία του είναι πάνω απ’ όλα γεωπολιτική και όχι άμεσα οικονομική.
Δεν ισχύουν όμως τα ίδια και για την Κίνα. Όπου, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, θα ταξιδέψουν σύντομα οι κ. Κοτζιάς και Δραγασάκης. Το αντικείμενο αυτών των συνομιλιών θα είναι πρώτιστα οικονομικό. Ένα στοιχείο που αποσιωπήθηκε από τα ΜΜΕ είναι ότι η Κίνα έλαβε μέρος στην πρόσφατη έκδοση εντόκων γραμματίων του ελληνικού Δημοσίου με 100 εκατ. ευρώ – το ποσό είναι μικρό αλλά η συμβολική και «θεσμική» του αξία πολύ μεγάλη… Αν η Κίνα αποφασίσει να συμμετάσχει στις εκδόσεις εντόκων γραμματίων του ελληνικού Δημοσίου με μεγάλα ποσά, τότε το ελληνικό Δημόσιο αποκτάει ένα σημαντικό «όπλο». Δεν πρέπει όμως να αποκλείεται και η άμεση χρηματοδότηση. Φυσικά η Κίνα θα ζητήσει ανταλλάγματα. Και όπως είναι γνωστό, την ενδιαφέρουν οι βαριές υποδομές: το λιμάνι και ο σιδηρόδρομος.
Ανταλλάγματα εξάλλου θα ζητήσει και η Ρωσία. Η οποία ενδιαφέρεται για τον ελλιμενισμό του στόλου της στο Αιγαίο (έχει ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν η Σύρος), αλλά και για τις ιδιωτικοποιήσεις στο χώρο της ενέργειας… Τέτοια ανοίγματα είχαν απαγορευτεί στις προηγούμενες κυβερνήσεις για καθαρά γεωπολιτικούς λόγους. Εκείνες όμως ήταν κυβερνήσεις «προθύμων»…
Θα έχουν τόλμη, συνέπεια και συνέχεια αυτά τα «ανοίγματα»; Δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε τίποτε. Το γεγονός όμως ότι πυκνώνει η διεθνής αρθογραφία που μέμφεται την ηγεσία της Ευρωζώνης για τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα, προειδοποιώντας ότι αυτή η στάση σπρώχνει την Ελλάδα στην αγκαλιά της Ρωσίας, λέει πολλά…
