Γράφει ο Γιώργος Μαρίνος Παπανικολάου
Η νέα ελληνική κυβέρνηση δείχνει να ψάχνει το προσανατολισμό της στα πρώτα της βήματα. Είναι αλήθεια, ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή τόσο για την χώρα όσο και για την Ευρώπη. Αν αναλογιστούμε τις προκλήσεις, που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σήμερα, τότε θα καταλάβουμε πως τα καψώνια της νέας κυβέρνησης απέναντι στους εταίρους μας, μοιάζουν περισσότερο με παραφωνία παρά με μείζον πρόβλημα για τη συνοχή στο εσωτερικό της Ευρώπης και αυτό είναι, που εκνευρίζει περισσότερο τις Βρυξέλες, αφού η αβεβαιότητα είναι χειρότερη από ένα τετελεσμένο αρνητικό γεγονός.
Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει, πως διαψεύδει, όσους πόνταραν σε KOLOTOUMPA αν και είναι ακόμα νωρίς. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει πολύ σύντομα να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της. Δεν γίνεται την ίδια στιγμή να παίρνεις θέση υπέρ της Ρωσίας στο ζήτημα της Ουκρανίας και ταυτόχρονα να ζητάς την παρέμβαση των ΗΠΑ για το ελληνικό χρέος. Εννοείται, πως η νέα κυβέρνηση οφείλει να αλλάξει το φαινόμενο η Ελλάδα να σέρνεται από τις αποφάσεις της Ευρώπης, όπως έγινε στην περίπτωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Από τη άλλη η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει σε ποιο στρατόπεδο εντάσσεται, στο ατλαντικό ή στο ευρασιατικό; Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες των συνεπειών της ακροβασίας της κυβέρνησης Καραμανλή σε δυο βάρκες (φωτιές στην Ηλεία, Δεκέμβριος 2008, σχέδιο δολοφονίας Καραμανλή). Μπορεί ο αντιαμερικανισμός να είναι στο DNA της ελληνικής Αριστεράς, όμως η χώρα παραδοσιακά από τη δεκαετία του 1950 έχει επιλέξει να συμμετέχει στο δυτικό στρατόπεδο. Η αναζήτηση νέων συμμάχων προς ανατολάς θα είχε σημασία, μόνο αν η χώρα ήταν οικονομικά ισχυρή και ήθελε να διαπραγματευθεί κάτι περισσότερο και πάλι με τον παραδοσιακό της σύμμαχο, τη Δύση, όπως δηλαδή κάνει σήμερα η Τουρκία.
Η ρώσικη αρκούδα σαγηνεύει για πολλούς λόγους μεγάλο μέρος της ελληνικής Αριστεράς και Δεξιάς. Οι μεν σαγηνεύονται από το κομμουνιστικό παρελθόν, οι δε από την ορθόδοξη πίστη. Η Ρωσία από τη μεριά της σε καμία περίπτωση δεν ενδιαφέρεται για τους πρώην συντρόφους της ή τους ορθόδοξους αδελφούς της, αλλιώς δεν θα έκανε ανοίγματα προς την αντικομουνιστική και μουσουλμανική Τουρκία. Η Ρωσία είναι η μια υπερδύναμη, που θέλει να ανακτήσει τη θέση της στο παγκόσμιο δίπολο και γι αυτό αναζητά πρόθυμους συμμάχους, αυτό και μόνο. Η συγκυβέρνηση Αριστεράς-Δεξιάς στην Ελλάδα οφείλει, πολύ σύντομα να ξεπεράσει τις παιδικές της ασθένειες και να αποφασίσει αν παραμένει στο ατλαντικό στρατόπεδο με επικεφαλής τον αμερικανικό αετό, ή αν ζητάει θέση στην αγκαλιά της ρώσικης αρκούδας. Κάθε άλλη ακροβασία μεταξύ των δυο μόνο καταστροφικές συνέπειες μπορεί να έχει για τα εθνικά μας συμφέροντα.
