Στον “Αρκαδία 93.8” και την εκπομπή της Δέσποινας Παπαδάτου “Πάνω Στην Ώρα” μίλησε ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρος για την αποτέφρωση των θανόντων
Μετά την, προ ολίγων ημερών, σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας, αποφασίστηκε από τους Πατέρες, ότι για όσους επιλέξουν να αποτεφρωθούν, δεν θα τελεστεί η νεκρώσιμος ακολουθία και το μνημόσυνο.
Θα μπορεί να τελείται απλώς ένα τρισάγιο, το οποίο θα επαφίεται στη σύνεση και τη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε μητροπολίτη.
Πάνω σε αυτή την απόφαση τοποθετήθηκε ο Μητροπολίτης Αλέξανδρος:
“Οι άνθρωποι σήμερα εμφανίζονται, να είναι τάχα προοδευτικοί και μοντέρνοι και πολιτισμένοι, αλλά όσοι αποτεφρώνονται και όχι όσοι θάβονται, με τον παραδοσιακό, και χριστιανικό τρόπο. ”
“Η αποτέφρωση είναι ένα φαινόμενο, που παρατηρείται και στα αρχαία χρόνια. Ήταν όμως έθιμο των βάρβαρων λαών. Οι Έλληνες σε δύσκολες καταστάσεις αποτέφρωναν, όπως π.χ. στον Τρωικό πόλεμο, όπου ήταν αδύνατο να ενταφιάσουν τα λείψανα των πολεμιστών τους σε ξένα εδάφη. Η αποτέφρωση λοιπόν, γενικά, παρατηρούταν στους βάρβαρους λαούς της Ανατολής. ”
“Αντίθετα, οι πολιτισμένοι άνθρωποι είχαν στις κοινωνίες τους την ταφή. Βλέπουμε στους αρχαίους ελληνικούς χρόνους τον τάφο π.χ. του Αγαμέμνονα, τους τάφους της Βεργίνας, τον τάφο τώρα στην Αμφίπολη. Η ταφή ήταν εκδήλωση πολιτισμού. Αντίστοιχα, οι Αιγύπτιοι έθαβαν τους βασιλείς τους και τα σημαίνοντα πρόσωπα σε πυραμίδες. Οι Εβραίοι, επίσης, έθαβαν και σήμερα έχουμε στη Χεβρώνα τους Τάφους των Πατριαρχών. ”
“Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε την παράδοση, ότι ο Χριστός ενταφιάστηκε και δεν αποτεφρώθηκε. Άρα, εφόσον πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, ο οποίος ενταφιάστηκε και δεν αποτεφρώθηκε, είμαστε υποχρεωμένοι, να ακολουθήσουμε και τον τρόπο της ταφής του. Αυτό το βλέπουμε και στη συνέχεια, στη ζωή της Εκκλησίας μας, όπου έχουμε τα άφθαρτα λείψανα των Αγίων. Εάν τα αποτεφρώναμε, τότε δε θα είχαμε αυτά τα θαυματουργά λείψανα των Αγίων, που θεραπεύουν και κάνουν θαύματα.”
“Επομένως η Εκκλησία μας, τηρώντας τη γραμμή του πολιτισμού των ανθρώπων, του παραδείγματος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, την πράξη στη ζωή της, ενταφιάζει τους πιστούς της. Εκείνοι βέβαια, που θέλουν, να διαχωρίσουν τη θέση τους, είναι ελεύθεροι. Κανένας δε θα τους εμποδίσει . Την ελευθερία της βούλησης του ανθρώπου, τη σέβεται κι ο ίδιος ο Θεός. ”
“Αφού λοιπόν, ο άνθρωπος δεν αποδέχεται την Εκκλησία και δε θέλει, να ακολουθήσει τις εντολές της, τότε είναι ελεύθερος, να πάει, να κάνει τη δουλειά του. Όπως σε ένα κόμμα πολιτικό, ένα μέλος διαγράφεται από τον αρχηγό, αν δεν ακολουθεί τη γραμμή του κόμματος.”
“Η ελευθερία είναι του καθενός, να κάνει, ό, τι θέλει. Όμως η Εκκλησία έχει νόμους και κανόνες, που λένε: “εφόσον θέλεις, να είσαι μέλος της Εκκλησίας, πρέπει να τηρείς ακριβώς τους κανόνες του σώματος της Εκκλησίας, του Σώματος του Χριστού. ”
“Το κόστος της ταφής ενός ανθρώπου, δεν είναι ακριβό. Οι άνθρωποι δημιούργησαν πολλά γύρω από αυτό. Στην Τρίπολη και τα χωριά μας, ενταφιάζουμε τους νεκρούς μας δωρεάν. Δε ζητάμε χρήματα. Προσφέρουμε μάλιστα και βοήθεια, σε εκείνους, που δεν έχουν τη δυνατότητα. Εκείνοι όμως, που θέλουν, να ενταφιαστούν στα μεγάλα αστικά κέντρα και τα νεκροταφεία με τους επιβλητικούς και δαπανηρούς τάφους, είναι ματαιόδοξοι.”
“Η ματαιοδοξία των ανθρώπων δημιουργεί μεγάλες δαπάνες. Γιατί χρειάζονται λοιπόν ορχήστρες και Φιλαρμονικές και Παπάδες και Δεσποτάδες; Γιατί γεμίζει κανείς την Εκκλησία με λουλούδια, σε σημείο που δεν μπορούν, ούτε να καθίσουν οι παρευρισκόμενοι; Αν θέλει, να κάνει επίδειξη, θα πληρώσει. Για το λόγο αυτό, εγώ απαγόρευσα ρητά στους νεκροθάφτες, να καταλαμβάνουν περισσότερα από 3 τ.μ. μέσα στο Ναό. Η δαπάνη είναι δημιούργημα του καθενός. Δεν είναι αποτέλεσμα της ταφής. Στις μεγαλουπόλεις υπάρχει το αδιαχώρητο και η ανάγκη, που πρέπει, να ακολουθηθεί σχετικά με την ενοικίαση ή αγορά του τάφου, λόγω του υπερπληθυσμού.”
Σχετικά με την εξέλιξη της Εκκλησίας:
“Ο νόμος της Εκκλησίας μιλάει για ενταφιασμό. Εφόσον θέτεις τον εαυτό σου εκτός Εκκλησίας, δεν μπορείς, να ζητάς, να κάνεις το δικό σου θέλημα και να απαιτείς κι από την Εκκλησία να σου αποδώσει τιμές. Αφού διαχωρίζεις τη θέση σου, δεν αποδέχεσαι αυτά που λέμε, άρα, κάνε ό,τι θέλεις. Μη ζητάς μετά εκκλησιαστικές ανταποδώσεις”.
“Είτε ταφούμε, είτε αποτεφρωθούμε, δεν ξέρω, αν μετράει καθόλου στα μάτια του Θεού. Δεν ξέρω πώς κρίνει και τι σκέπτεται ο Θεός. Σ’ εμάς, είναι ανάγκη ψυχολογική, να ξέρουμε ότι το σώμα του πατέρα μας ή της μητέρας μας βρίσκεται σε έναν τάφο και κάθε τόσο θα πάμε να επισκεφθούμε τον τάφο των γονιών μας , να τους θυμηθούμε, να προσευχηθούμε στο Θεό για την ψυχή τους, να ζητήσουμε την ευχή τους και να πάρουμε δύναμη. Για μας! Σαν άνθρωποι. Η Εκκλησία είναι μέσα μας. Ο Θεός δεν ξέρω, πώς θα κρίνει τον καθένα μας, όσον αφορά την αποτέφρωση ή όχι.”
“Όσο για την εξέλιξη της Εκκλησίας, δεν καταλαβαίνω, τι εννοείτε! Η Εκκλησία είναι σαν ένα δέντρο. Έχει τις ρίζες της, βγάζει τον κορμό της, βγάζει τα κλαδιά της με τα φύλλα της και αναπτύσσεται και μεγαλώνει, όπως μεγαλώνει. Δεν αλλάζει όμως τίποτα. Δέχεται τον άνθρωπο με πολλή αγάπη. Του προσφέρει τη βοήθειά της, είναι εκεί να τον στηρίξει. Βέβαια κάθε ένας από μας πρέπει, να έχει τη διάκριση.”
“Όπως π.χ. πάμε σε ένα γάμο αναλόγως ενδενδυμένοι, καθαροί και ευπρεπείς και διακριτικοί. Όπως είπε κι ο Απόστολος Παύλος: “πασών αρετών αρίστη η διάκρισις” . Να ξέρεις πώς θα μιλήσεις, πώς θα περπατήσεις, πώς θα ντυθείς, ποιος είναι ο κάθε τόπος.”
“Η Εκκλησία έχει ανοιχτές πόρτες. Δεν έχει βάλει θυρωρούς, να επιτρέπουν ή να μην επιτρέπουν. Όταν εγώ τελώ τη Θεία, δεν κοιτάζω τίποτα από το εκκλησίασμα. Ούτε τι φοράει κάποιος, ούτε αν είναι αξύριστος ή άπλυτος. Συγκεντρώνομαι σε εκείνο, που τελώ. Επομένως, δε βλέπω τίποτα μπροστά μου.”
Κλείνοντας ο Σεβασμιότατος, μετέφερε ένα μήνυμα στους ακροατές του “Αρκαδία 93.8”: “Στη ζωή σας γενικά, πρέπει πάντοτε, να έχετε την αρετή της διάκρισης. Ο Θεός εντός ημών εστί”.
