Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Νέα ακραία πρόκληση από αξιωματούχο της FYROM. Ο αντιπρόεδρος της βουλής των Σκοπίων φωτογραφήθηκε με σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας στον Όλυμπο. Σημειώνεται ότι η εν λόγω σημαία δεν είναι η επίσημη σημαία τους κράτους του, αλλά η αλυτρωτική σημαία που χρησιμοποιούσαν πριν καν την ενδιάμεση συμφωνία του 1955.
Η νέα πρόκληση αυτή έρχεται μόλις λίγες μέρες μετά το γελοίο δημοσίευμα σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα των Σκοπίων στην οποία ο δημοσιογράφος κατέκρινε τα διεθνή media για άγνοια, επειδή επιμένουν να ονομάζουν Ελληνικό το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης.
Εκείνο το θέμα προσωπικά μου προκάλεσε γέλιο και ευθυμία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η αντίδραση που κάθε σοβαρός άνθρωπος θα είχε είναι: αφήστε τους ανθρώπους. Ρεζιλεύονται μόνοι τους…
Τώρα όμως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα με την ίδια θυμηδία. Και ο λόγος είναι πως αυτή τη φορά, πρόκειται για υψηλό αξιωματούχο που επιδίδεται σε ακρότητες. Και άρα κατά κάποιο τρόπο εκπρόσωπο του γειτονικού κράτους.
Η αντίδραση του δικού μας υπουργείου εξωτερικών ήταν απλή. Ο υπουργός με ένα εξαιρετικά ειρωνικό ύφος απάντησε:
«Ευχαριστούμε τον κ. Μιλόσοσκι που επισκέφθηκε τη χώρα μας, προκειμένου να φωτογραφεί, εντός της Ελλάδας, με τον Ήλιο της Βεργίνας, ένα ελληνικό εθνικό σύμβολο. Δεν τον παροτρύνουμε, όμως, να το κάνει και στη χώρα του, καθώς αυτό θα συνιστούσε ακόμα μία παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και του Μνημονίου Πρακτικών Μέτρων. Οι προκλήσεις μπορεί να δικαιώνουν τις ελληνικές θέσεις απέναντι σε κάθε είδους αλυτρωτισμό, αλλά δεν βοηθούν κανέναν. Και σίγουρα όχι την πΓΔΜ και το λαό της»
Ίσως ο υπουργός επέλεξε τον καλύτερο τρόπο αντίδρασης που θα μπορούσε να υπάρξει. Αφενός απάντησε συνειδητοποιώντας ότι εδώ πρόκειται για πράξεις ενός προσώπου που εκφράζει θεσμό και όχι έναν οποιοδήποτε δημοσιογράφο. Αφετέρου επιλέγει να απαντήσει με ένα ειρωνικό ύφος και χωρίς ίχνος ευθιξίας. Και με αυτό καταφέρνει βεβαίως αφενός να βουλώσει φωνές από το εσωτερικό που θα τον κατηγορούσαν ότι δεν αντέδρασε σε μια πρόκληση σαν αυτή, αλλά και δηλώνοντας εμφανώς ότι δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά πράξεις σαν αυτές. Τους θυμίζει ωστόσο χωρίς ένταση ότι υπάρχουν η ενδιάμεση συμφωνία και το μνημόνιο πρακτικών μέτρων που δεν τους συμφέρει να παραβιάζουν.
Αντιμετωπίζει δηλαδή τους σκοπιανούς ως ακριβώς αυτό που είναι: ένα μικροκαμωμένο σκυλί που γαβγίζει όσο δυνατότερα μπορεί. Χωρίς ωστόσο να μπορεί να κάνει κάτι πέρα από αυτό. Δηλαδή είτε να τρομάξει, είτε να πείσει κανέναν. Εκτός βέβαια από τους πολίτες στο εσωτερικό της χώρας. Εκείνοι έχουν την ανάγκη μια καθαρής εθνικής ταυτότητας για την ισχυροποίηση της οντότητας του ανεξάρτητου κράτους τους, μέρους της πάλαι ποτέ κραταιάς Γιουγκοσλαβίας.
Από ότι φαίνεται πάντως έχουμε ακόμη να δούμε κι άλλα από πλευράς τους. Ελπίζουμε να συνεχίσουν να μας προκαλούν τον γέλωτα και να μην χρειαστεί να απαντήσουμε σοβαρότερα. Γιατί τότε φοβάμαι ότι ίσως δεν είμαστε ικανοί να το πράξουμε.
