Η προεκλογική περίοδος έφθασε αισίως στο τέλος της και έστω και μέσα απο τις αδυναμίες και τις στρεβλώσεις του δημοσίου διαλόγου, τα περισσότερα κόμματα κατέθεσαν τις προτάσεις τους για την οικονομική ανασυγκρότησης της χώρας, την στήριξη της κοινωνικής συνοχής, την παιδεία, τον πολιτισμό, τα εθνικά θέματα και όλες τις άλλες κεντρικές προτεραιότητες, της ελληνικής κοινωνίας.
Ωστόσο τώρα που πέφτουν τα «φώτα της ράμπας» και αύριο θα κληθούμε με την εκλογική μας ετυμηγορία να αναδείξουμε την νέα κυβέρνηση, που θα αναλάβει τα ηνία της χώρας, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ στην άλλη πλευρά του φεγγαριού. Το ανθρώπινο πρόσωπο της πολιτικής, που χάνεται πάντα μέσα στους δαιδάλους, την πίεση και τους αδήριτους καταναγκασμούς της πολιτικής επικοινωνίας. Και ομιλώντας για αυτό το χαμένο πρόσωπο της πολιτικής, δεν μπορώ παρά να αναφερθώ στον ηθικά ευγενή και τόσο γλυκύτατο άνθρωπο, Βασίλη Λεβέντη. Τον Βασίλη του ήθους και της αξιοπρέπειας, όπως τον αποκωδικοποιούν οι αισθητήρες της καρδιάς μου.
Ο Βασίλης Λεβέντης συνιστά ένα ξεχωριστό μετέωρο ανθρώπινης συμπεριφοράς και κοινωνικής ευγένειας, μέσα στην ανθρωποβόρα πολιτική μας πανίδα. Επισκοπεί ένα σπάνιο και ευγενές κοινωνικό ήθος, μακριά απο αλαζονικά και εγωπαθή σύνδρομα και μόνον αν ψαύσει κανείς αυτή την μοναδική ανθρώπινη γλυκύτητά του, θα νοιώσει την έξοχη ηθικά αύρα του.
Κάθησε για ώρες ατελείωτες στο ταπεινό του γραφείο της οδού Καρόλου στο Μεταξουργείο, να ακούσει με ευγένεια, υπομονή κιαι ευπροσηγορία, όλους τους ταπεινούς ανθρώπους, που έσπευσαν να του καταθέσουν τα μύχια της ψυχής τους. Τις ελπίδες, τις προσδοκίες, τους καημούς τους και την απογοήτευσή τους για το ψυχρό και απάνθρωπο πολιτικό μας σύστημα, που ποτέ δεν είχε χρόνο και έπαλξη λόγου, για αυτούς τους «ταπεινούς και καταφρονεμένους» της ζωής. Χωρίς να έχει προθαλάμους με ιδιαιτέρες και παραϊδιαιτέρες, να κάνουν «face control» στο ποιός «επιτρέπεται να δει τον πρόεδρο» !!! Με σεβασμό, αγάπη και ευπροσήνεια στον κάθε ταλαιπωρημένο και αδύναμο πολίτη, που δεν μπόρεσε ποτέ να ψαύσει το χρυσό πρόσωπο της εξουσίας. Με ατέλευτη αγάπη και ηθική ευαισθησία για τους ανεκπροσώπητους, για αυτούς που δεν έχουν φωνή και που ποτέ καμιά εφημερίδα και κανένα μέσο της παντοδύναμης ηλεκτρονικής επικοινωνίας, δεν θα φιλοξενήσει τους ηθικούς πόνους τους καημούς και τις κοινωνικές αγωνίες τους. Με μοναδική ανθρώπινη κατανόηση, για αυτούς που οι ανθρωποβόρες δομές των στρεβλών εξουσιαστικών μηχανισμών του πολιτικού μας συστήματος, δεν αφήνουν ποτέ να αναδυθεί στον κοινωνικό ορίζοντα, το δράμα τους και η ισοπέδωσή τους, απο ένα πολιτικό σύστημα, που δεν είχε ποτέ χώρο και χρόνο για τους «ταπεινούς και καταφρονεμένους» στα λόγια του Ντοστογιέφσκυ.
Για αυτό ο Βασίλης Λεβέντης εκφράζοντας με το μοναδικά ευγενές κοινωνικό του ήθος, την άλλη πλευρά του φεγγαριού, το αληθινά ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ της πολιτικής, είναι ο βαθύτερα σήμερα πολιτικός αρχηγός της παραπαίουσας απο τις στρεβλώσεις μεταπολίτευσης, πολιτικής μας τάξης. Και μέσα απο την κλασικότητα των ελληνικών αξιών ζωής που επισκοπεί στο πολιτικό μας πεδίο, της αγάπης, της ευγένειας, της αλληλεγγύης, της φιλαλληλίας και της ανθρωπιάς, είναι ο πιο πολιτικός απο όλους μας. Σαρκώνει με μοναδικό τρόπο και μέσα απο την ηθική του βιοτροπία, τα λόγια του έξοχου Μενάνδρου «Ως χαρίεν εστ ο άνθρωπος, όταν άνθρωπος η», δηλαδή, πόσο χάρη έχει ο άνθρωπος, όταν είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!!
Βασίλη, μέσα απο την καρδιά μας, όλα τα νέα παιδιά, που με τόση αγάπη και ηθική ευαισθησία, μας μάζεψες κοντά σου, ακούγοντας σαν πατέρας πραγματικός, τους καημούς, τους πόθους, τα οράματα και τις αγωνίες μας, παράσχοντάς μας συνάμα και έπαλξη λόγου, στο δύσβατο και ακανθώδες πολιτικό μας πεδίο, μέσα απο την καρδιά μας σου απευθύνουμε ένα πελώριο ηθικό ευχαριστώ. Γιατί πραγματικό πρεσβεύεις το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ της πολιτικής και όχι το σιδηρούν και ηθικά βάρβαρο προσωπείο της !
