Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Κανείς δεν γεννιέται μεγάλος ηγέτης. Μπορεί να γίνει όμως, στο βαθμό που έχει την ικανότητα να επιδεικνύει τόλμη και αποφασιστικότητα στον χειρισμό κρίσιμων ζητημάτων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την απόφασή του να διαλύσει την ΟΝΝΕΔ, μετά την εικόνα «μπουρδέλου» στο συνέδριό της, δείχνει πως «το’ χει».
Τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ δεν είναι παρά το τέρμα του κατήφορου που ακολούθησε τις τελευταίες δεκαετίες η νεολαία της ΝΔ. Δεν επρόκειτο πλέον ούτε για την ΟΝΝΕΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ούτε για την ΟΝΝΕΔ του Ευάγγελου Αβέρωφ. Ακολουθώντας την παρακμή του συνόλου των πολιτικών νεολαιών, εξελίχθηκε σε ένα κομματικό παραμάγαζο βολέματος, ρουσφετιών και εύκολης καριέρας. Χωρίς αξίες και αξιοκρατία αλλά μόνο με ιδιοτέλεια, μικροκομματικά παιχνίδια και καμαρίλα, η ΟΝΝΕΔ από «φυτώριο» πολιτικών στελεχών των πρώτων δεκαετιών της Μεταπολίτευσης μεταλλάχθηκε σε ένα γενετικά τροποποιημένο υβρίδιο, το οποίο μεγάλωνε στο παρασκήνιο κι έγινε το «τέρας» που έφτασε να απειλεί να τινάξει στον αέρα ολόκληρη την παράταξη.
Η περίπτωση Παπαμιμίκου συνιστά την επιτομή αυτής της παρακμής. Αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για θέμα προσώπων. Πρόκειται για νοοτροπίες, για μοτίβα συμπεριφορών και για «διαδικασίες» που αναπαρήγαγαν διαρκώς μια άρρωστη κατάσταση. Η ΟΝΝΕΔ έγινε η Μεγάλη Σχολή τσογλανιών και μαμάκηδων. Είναι αυτοί που οδηγούν τζάγκουαρ με τα λεφτά του μπαμπά (ναι, σε σας αναφέρομαι κύριε Δήμαρχε…), αυτοί που κοιτάζονται στον καθρέπτη και βλέπουν στον εαυτό τους το νέο Μέγα Ναπολέοντα, την ώρα που στην πραγματικότητα είναι και άχρηστοι, και άσχετοι. Γι αυτό άλλωστε έγιναν και τόσο εύκολα …τροικανόσποροι.
Οι πολιτικές νεολαίες λοιπόν είναι ένα αναχρονιστικό φαινόμενο πλέον. Μπορεί να είχαν νόημα όταν δημιουργήθηκαν αλλά σήμερα δεν έχουν πραγματικά απολύτως κανένα, πέρα από το να διαφθείρουν νεανικές συνειδήσεις.
Υπό αυτή την έννοια, θα έλεγα πως η γενναία απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη διάλυση της ΟΝΝΕΔ θα πρέπει να έχει μια εξίσου γενναία συνέχεια. Να αποσύρει και τη ΔΑΠ από τις προσεχείς φοιτητικές εκλογές. Αυτό το «πανηγυράκι» κάποτε πρέπει να σταματήσει και δεν μπορεί η ΝΔ να νομιμοποιεί το «τσίρκο» δια της φοιτητικής παράταξης της νεολαίας της. Αυτό θα είναι και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ΟΝΝΕΔ.
Ας μη βιαστεί λοιπόν για την επανίδρυσή της ο αρχηγός της ΝΔ – δεν είναι άλλωστε αυτό που καίει τη χώρα – κι ας δώσει έμπρακτα το μήνυμα πως όταν η ΝΔ δηλώνει απέναντι στον κομματισμό στα πανεπιστήμια το εννοεί και στην πράξη.
Θα είναι μια πολύ καλή αρχή για τον αναγκαίο θεσμικό εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Άλλωστε ο προβληματισμός για τη σκοπιμότητα ύπαρξης κομματικών νεολαιών είναι οριζόντιος αφού και η «τσογλανιά» είναι οριζόντια. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ βιάζεται να φτιάξει «νεολαία» καθώς η προηγούμενη που είχε τα μάζεψε μια νύχτα κι έφυγε… Όσο για το ΠΑΣΟΚ και μόνον οι εκφράσεις που παίρνει το πρόσωπο ιστορικών στελεχών του στο άκουσμα του ονόματος «Ανδρουλάκης» μαρτυράει πολλά και για τον πράσινο κωλοπαιδισμό.
Ο Κυριάκος με μια βαθιά τομή στα «του οίκου του» δείχνει πως δεν είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί με αυτές τις παθογένειες. Κάνει να πνεύσει πραγματικά ένας φρέσκος αέρας στην πολιτική ζωή της χώρας και ισχυροποιεί το κεφάλαιο ηγετικότητας που του πιστώνει η κοινωνία που παρακολουθεί. Κι αυτό έχει κρίσιμη σημασία για τη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων, όταν μάλιστα η χώρα δεν πατάει καλά στα πόδια της με την υπάρχουσα κυβέρνηση.
