Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Η απόφαση του ΣτΕ που κρίνει αντισυνταγματικό το νόμο Παπά για τις τηλεοπτικές άδειες είναι πλέον μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει, όποια γνώμη κι αν έχει για την ορθότητά της. Συνεπώς, θα έπρεπε όλοι να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να κοιτάξουν πως να επαναφέρουν στη ζωή το ΕΣΡ για να παίξει το ρόλο του.
Ειλικρινά, δεν βρίσκω οτιδήποτε πέρα από αυτό να είναι παραγωγικό και χρήσιμο για τη χώρα αυτή την περίοδο σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα έτσι όπως εξελίχθηκε. Ένα ζήτημα μάλιστα που όπως φάνηκε μπορεί να κάνει μερικές εκατοντάδες δημοσιογράφους να ανησυχούν εύλογα για την προσωπική τύχη τους, ωστόσο δεν πολυενδιαφέρει τελικά την κοινωνία, η οποία έχει άλλες πιο πρακτικές προτεραιότητες.
Σπανίως βέβαια το πολιτικό σύστημα δείχνει την ωριμότητα που απαιτούν οι περιστάσεις. Έτσι, αν κρίνω από τις αντιδράσεις στην απόφαση, η έντονη πόλωση που δημιουργείται πλέον αναδύει οσμή εκλογών. Αλλά όλα θα εξαρτηθούν από αυτό που προσωπικά θεωρώ σοβαρό αυτή τη στιγμή και είναι η επίσκεψη του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα.
Τις προηγούμενες μέρες βρισκόμουν για επαγγελματικούς λόγους στην Ουάσινγκτον. Επέστρεψα την Τρίτη και την ώρα που προσγειωνόμουν στο «Ελ. Βενιζέλος» επιβεβαιωνόταν και επίσημα η επίσκεψη του αμερικανού προέδρου. Από συζητήσεις που είχα στην αμερικανική πρωτεύουσα μπορώ να σας μεταφέρω τρία βασικά συμπεράσματα που έβγαλα.
Πρώτον, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη ποια θέματα θα είναι στην ατζέντα του Ομπάμα. Σίγουρα το χρέος αλλά σίγουρα όχι μόνο. Υπάρχει το προσφυγικό και πάνω απ’ όλα υπάρχει ο γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας σε μια ευαίσθητη περίοδο ανακατατάξεων στην ευρύτερη γειτονιά μας, με αφορμή τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία.
Δεύτερον, το ποια μπορεί να είναι η πραγματική συμβολή των ΗΠΑ στη διευθέτηση του ελληνικού χρέους είναι πρόωρο να εκτιμηθεί αυτή τη στιγμή, καθώς υπάρχει εν εξελίξει διάλογος ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού και θα διεξάγεται ακόμη και μέχρι το τελευταίο λεπτό της προσγείωσης του Ομπάμα στην Αθήνα.
Τρίτον, είναι εξίσου πρόωρο να εκτιμηθεί κατά πόσο βοηθάει τον Τσίπρα η επίσκεψη αυτή. Το μόνο αφήγημα πλέον που μπορεί να έχει ο Τσίπρας για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία είναι να πετύχει κάτι στο θέμα του χρέους. Ο Σόιμπλε έχει απορρίψει κατηγορηματικά κάθε συζήτηση για το θέμα πριν από το 2018. Μένει να δούμε αν η πρωτοβουλία Ομπάμα μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Δηλαδή αν πέρα από την έκφραση μιας φιλικής υποστηρικτικής γνώμης υπάρχει από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης κάποιος συγκεκριμένος οδικός χάρτης, με αρχή, μέση και τέλος, για τη διαχείριση του θέματος.
Διότι αν όλο αυτό περιορίζεται μόνο σε μια πρωτοβουλία «καλής θέλησης» για την υστεροφημία του αμερικανού προέδρου, τότε οι προσδοκίες που καλλιεργεί η ελληνική κυβέρνηση για την επίσκεψη θα της γυρίσουν μπούμερανγκ και σε συνδυασμό με την εξέλιξη στο ζήτημα των καναλιών, θα είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να σταθεί.
Συμπερασματικά λοιπόν, αυτή τη στιγμή, ο Τσίπρας χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο από ένα φιλικό χτύπημα κατανόησης στην πλάτη. Αν ο Ομπάμα μείνει σ’ αυτό, τότε τηρουμένων των αναλογιών ο Τσίπρας θα μοιάζει με τον Σαμαρά που πήρε τον φάκελο της Αμφίπολης και πήγε περιχαρής στη Μέρκελ. Και η κατάληξη είναι γνωστή.
