Γράφει ο Ceteris Paribus
Η θριαμβευτική νίκη του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι απ’ αυτές που δεν αφήνουν «άθικτο» το συνολικό πολιτικό τοπίο. Αντίθετα, δίνουν τη δυνατότητα στον νικητή να αναλάβει «ηγεμονικές» πρωτοβουλίες για τη συνολική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Και ήδη οι πληροφορίες λένε ότι η επιχείρηση αναδιάταξης θα σηματοδοτηθεί από κάποιες «σημαδιακές» επιλογές στη σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος, που θα ανακοινωθεί σήμερα το βράδυ. Πρέπει αυτό το πρώτο βήμα να «αναγνωσθεί» εις βάθος, καθώς οι επιλογές δεν θα είναι καθόλου τυχαίες…
Ποιος είναι ο πυρήνας, η βασική ιδέα για μια ηγεμονική πολιτική αναδιάταξης του συνολικού πολιτικού σκηνικού από τον ΣΥΡΙΖΑ; Η μετατόπιση και «κατάληψη» του Κέντρου, ώστε να εδραιωθεί μεσοπρόθεσμα σαν η νέα Δημοκρατική Παράταξη της χώρας. Αυτό είναι που θα του δώσει στιβαρό, δηλαδή ξεκάθαρο, πολιτικό χαρακτήρα αλλά και «αξονική» παρουσία στην πολιτική σκηνή. Αυτό είναι και ο πολιτικός χαρακτήρας που ταιριάζει στη μεγάλη επιλογή στροφής προς το μνημονιακό ρεαλισμό, αλλά κυρίως ο πολιτικός χαρακτήρας που ταιριάζει σε μια κυβέρνηση που θα εφαρμόζει το μνημόνιο. Δευτερευόντως, αυτό θα πιέσει και τη ΝΔ, αφαιρώντας της «χώρο» από το Κέντρο και παροξύνοντας τον «εμφύλιο» ανάμεσα στις δύο «ψυχές» που δεν της επιτρέπουν να ησυχάσει «εις σάρκαν μίαν», δηλαδή την ήπια κεντροδεξιά και την εμφυλιοπολεμική λαϊκο-ακροδεξιά.
Φυσικά, στην «επέκταση» αυτή προς το Κέντρο ο Αλέξης Τσίπρας θα «σκοντάψει» στο εμπόδιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης της Φώφης Γεννηματά. Οι διαθέσεις στο επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι στο ζήτημα αυτό «εχθρικές». Δεν επιλέγει τον πόλεμο, την «κυριαρχία», αλλά τη «φιλική προσέγγιση», την ηγεμονία…
Οι πληροφορίες μας λένε ότι αποφασιστικού χαρακτήρα «μεσάζων» σε αυτό το πολιτικό σχέδιο είναι ο Κώστας Λαλιώτης! Το γεγονός ότι είχε ενεργοποιηθεί πάση δυνάμει στη στήριξη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στις εκλογές, δεν σημαίνει ότι είναι άμοιρος ενός τέτοιου πολιτικού σχεδίου… Από την άλλη, κάποιες επιλογές του Αλέξη Τσίπρα το προηγούμενο επτάμηνο σηματοδοτούσαν σαφώς ένα τέτοιο σχέδιο. Κυρίως οι επιλογές στις τράπεζες (Καραμούζης, Χριστοδουλάκης) αλλά και κάποιες προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα για υπουργούς της υπηρεσιακής κυβέρνησης (μεταξύ των οποίων , ξανά ο κ. Χριστοδουλάκης).
Οι πληροφορίες μας λένε επίσης ότι προεκλογικά είχε υπάρξει συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τη Φώφη Γεννηματά, αλλά και «ανοιχτή γραμμή» μεταξύ τους, που είχε προετοιμάσει τη συγκυβέρνηση των «δύο» σε περίπτωση που οι ΑΝΕΛ δεν θα έμπαιναν στη Βουλή. Το deal είχε κλείσει με την πρόσθετη συμφωνία -κατ’ απαίτηση του κ. Τσίπρα- ότι δεν θα συμμετάσχει στη συγκυβέρνηση το Ποτάμι…
Βεβαίως, παραμένει πολύ «λεπτό» ζήτημα το πώς μια τέτοια ηγεμονική πολιτική «κατάληψης» του Κέντρου από τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα δεν θα προκαλέσει μια «εμφυλιοπολεμική» σύγκρουση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Εδώ, άρχισαν ήδη οι σχετικοί «χειρισμοί». Η προεκλογική απαίτηση να απαλλαγεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη από «βαρίδια» τύπου Βενιζέλου και Λοβέρδου, που επαναλήφθηκε μόλις χθες από τον κυβερνητικό εταίρο κ. Καμμένο, περιλαμβάνεται σε αυτούς. Η αξιοποίηση κυβερνητικών, αλλά κυρίως κρατικών θέσεων για «χειρουργικούς» προσεταιρισμούς στελεχών του «ιστορικού ΠΑΣΟΚ» αλλά και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, θα είναι ένα ακόμη «όπλο»…
Βεβαίως, όλο αυτό το σχέδιο θα κριθεί πρωτίστως αλλού: στο αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να συνδυάσει την υλοποίηση του τρίτου μνημονίου με τη (νέα) προεκλογική του δέσμευση ότι θα εφαρμόσει ένα «παράλληλο πρόγραμμα» αντιστάθμισης των οδυνηρών συνεπειών από την εφαρμογή του. Μόνο αυτό θα του δώσει πραγματικό «ηγεμονικό αέρα»…
