Γράφει η Παντογνώστρια
Ήταν ένας μεροκαματιάρης που είχε στην άκρη μερικές οικονομίες. Σε μια παρεΐστικη συνάντηση πρότεινε στους φίλους του να ενώσουν τις οικονομίες τους και να προχωρήσουν από κοινού σε μια επένδυση. Τους είπε ότι ο υπουργός είναι φίλος του και ότι θα βοηθούσε η αίτηση τους να προηγηθεί από τις υπόλοιπες και το επιχειρηματικό τους πλάνο να αποκτήσει σάρκα και οστά. Εκείνοι πείστηκαν και η παρέα έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό της.
Ο αρχηγός της παρέας και φίλος του υπουργού ανέλαβε το γενικό κουμάντο. Μίλησε στον υπουργό και εκείνος τον διαβεβαίωσε ότι η αίτηση τους θα εξεταζόταν κατά προτεραιότητα. Έστειλαν όλα τα χαρτιά στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου. Το αφεντικό της υπηρεσίας ανήκε σε άλλο κόμμα από εκείνο του υπουργού. Ο υπουργός τον κάλεσε στο γραφείο του και του είπε ότι ήθελε μια εξυπηρέτηση. “Πες τον δικό σου ότι πρέπει να συναντηθούμε για να μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες και μετά όλα θα γίνουν” είπε ο δημόσιος υπάλληλος στον υπουργό.
Ο αρχηγός της παρέας και ο δημόσιος υπάλληλος κανόνισαν τη συνάντησή τους. “Θα βρεθούμε στο τάδε πολυτελές ξενοδοχείο” είπε ο δημόσιος υπάλληλος. Βρέθηκαν πρωινές ώρες και ο υπάλληλος παρήγγειλε πρωινό. Ο αρχηγός της παρέας πλήρωσε 42 ευρώ για το πρωινό του. Ψίχουλα μπροστά στα λεφτά που ζήτησε ο δημόσιος υπάλληλος για να εγκριθεί το επενδυτικό πλάνο της παρέας. “Όλοι πληρώνουν 70.000. Αυτή είναι η ταρίφα. Αν δεν πληρώσετε δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο υπουργός” είπε ο δημόσιος υπάλληλος.
Το ραντεβού τελείωσε και ο αρχηγός της παρέας τηλεφώνησε αμέσως στον υπουργό. “Ρε συ αυτός είναι τρελός. Μου ζήτησε 70.000 ευρώ για να δώσει την έγκριση” είπε ο μεροκαματιάρης. “Θα τα πούμε από κοντά” του απάντησε ο υπουργός και έκλεισε το τηλέφωνο. Λίγες μέρες μετά βρεθήκανε. “Είναι όπως σου τα είπε ο διευθυντής της υπηρεσίας. Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Έχουν ταρίφα. Δεν μπορώ να παρέμβω” είπε ο υπουργός. Ο μεροκαματιάρης μετέφερε τα μαντάτα στην παρέα του. Εκείνοι απέσυραν το ενδιαφέρον τους.
Η παραπάνω ιστορία είναι φανταστική και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική. Είναι μια ιστορία – καθρέφτης μιας κοινωνίας σάπιας που βρωμάνε όλα τα κεφάλια της.
