Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Στο σημείο που βρίσκονται τα πράγματα αυτή τη στιγμή είναι δυνατόν να συγκροτήσουμε ένα σενάριο για το επόμενο διάστημα, βασισμένο σε κάποιους από τους πολλαπλούς παράγοντες που επηρεάζουν την εσωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική.
Αυτό που όλοι πλέον βλέπουν είναι ότι η Ελληνική κυβέρνηση – παρά τις διάφορες εκδηλώσεις υπερηφάνειας και αντίδρασης σε ευρωπαϊκές πολιτικές, όπως με τις κυρώσεις στη Ρωσία, ή με τις εύστοχες δηλώσεις Κοτζιά για τις συνέπειες που θα είχε η ελληνική κατάρρευση για την ασφάλεια της Ευρώπης – έχει επιλέξει έναν πολύ συμβιβαστικό δρόμο και μάλιστα όχι μόνο με τους εταίρους.
Ουσιαστικά έχει επιλέξει το δρόμο της κανονικότητας, της αστικής νομιμότητας και της πολιτικής σταθερότητας, που βέβαια την δεσμεύουν από το να υλοποιήσει συγκεκριμένες προεκλογικές δεσμεύσεις όπως, την κατάργηση των μεταλλείων χρυσού, έτσι ξαφνικά – την επαναφορά του αφορολόγητου και τις αυξήσεις σε σύντομο χρόνο – την διακοπή και αναθεώρηση όλων των ιδιωτικοποιήσεων/εκποιήσεων του Α. Σαμαρά και άλλα.
Έχουν βιαστεί πάρα πολλοί να μιλήσουν για βεβαιωμένη κωλοτούμπα, για νέο ΠΑΣΟΚ κλπ. Την ίδια στιγμή όμως υπάρχει διάχυτος ο φόβος σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα που αναπροσδιορίζεται με το φαιδρό όρο «ευρωπαϊκό τόξο», (λες και οι υπόλοιποι ανήκουν στο ασιατικό ή το αφρικανικό), ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ακόμη να είναι η αρχή του τέλους για την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Γιατί υπάρχει αυτή η αντίφαση; Μα επειδή είναι απίθανο για το ΣΥΡΙΖΑ να κάνει καθολική κωλοτούμπα. Οι κομματικές δομές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η σύνθεση των ιδεολογικών τοποθετήσεων των μερών του το κάνουν αδύνατο. Τι ενοούμε όμως καθολική κυβίστηση: Τρία πράγματα συνθέτουν την λαική εντολή που δόθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ. Εθνική ανεξαρτησία, αναδιανομή του εισοδήματος, περισσότερη δημοκρατία. Μπορεί λοιπόν να συνεχίζονται οι συνδιασκέψεις με τους θεσμούς, μπορεί να καθυστερούν νόμοι που θα έριχναν χρήμα στην αγορά, μπορεί η σύγκρουση με τους ολιγάρχες να μετατήθεται στο μεσοπρόθεσμο μέλλον αλλά ένα πράγμα δεν μπορεί να γίνει. Να πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ νέα μέτρα.
Υπάρχει ήδη ένα σημαντικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που προς το παρόν κρατιέται με νύχια και με δόντια και που θα φροντίσει να πέσει η κυβέρνηση, πριν η ίδια αποφασίσει να κινηθεί προς την κατεύθυνση ενός νέο μνημονίου-συμφωνίας-όπως θέλεις πες το, που θα είναι στην λογική της περεταίρω λιτότητας.
Το σενάριο λοιπόν είναι το εξής. Όσο καλά και να πάνε τα πράγματα μέχρι τον Ιούνιο, τότε η Ελλάδα θα βρεθεί σε σοβαρή ανάγκη έχοντας και σημαντικό χρηματοδοτικό κενό και σημαντικό δημοσιονομικό κενό, για τις εξωτερικές και εσωτερικές της υποχρεώσεις αντίστοιχα. Θα είναι η καταλληλότερη ευκαιρία για τους πιστωτές να πιέσουν τον Τσίπρα για νέο μνημόνιο. Διαφορετικά θα πρέπει να παρέχουν στην Ελλάδα τεράστειο δάνειο με όρους κατά της λιτότητας, με κίνδυνο να δημιουργήσουν ανταρσίες στα κοινοβούλιά τους, να κρεμάσουν όλες τις συντηρητικές κυβερνήσεις που εφάρμοσαν πειθήνια τις εντολές τους, αλλά και να παραδεχθούν ουσιαστικά ότι ή πολιτική τους είναι αποτυχημένη.
Οι επιλογές του Τσίπρα θα είναι είτε κυβίστηση, είτε εκλογές ή δημοψήφισμα, στο οποίο ας μην είναι βέβαιες οι «φιλοευρωπαικές δυνάμεις» της χώρας ότι ο κόσμος θα επιλέξει «πάση θυσία μέσα στο ευρώ». Και τότε η σύγκρουση με την ευρωζώνη θα είναι δεδομένη. Για αυτό καλό είναι τουλάχιστον, να αρχίσει να σχεδιάζεται το plan B, όπως είχα γράψει και πριν από τις εκλογές ακόμη.
