Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρος
Τις τελευταίες δύο μέρες εξελίσσεται ένα σίριαλ με την απεργιακή κινητοποίηση τεχνικών εργαζομένων στο ραδιοφωνικό σταθμό ‘στο κόκκινο’ η οποία μάλιστα δε συνέβη ποτέ.
Παρακολουθήσαμε ένα σίριαλ εντυπώσεων μετά την κήρυξη 48ωρης απεργίας από τους 9 τεχνικούς που εργάζονται στο σταθμό, λόγω της μη πληρωμής μισθών δύο μηνών από τη διοίκηση του σταθμού.
Ο φόβος για κλείσιμο του σταθμού σαν συνέπεια της απεργίας των τεχνικών πίεσε τη διοίκηση να εγγυηθεί γραπτά την καταβολή του ενός από τους δύο μισθούς άμεσα. Ήδη ωστόσο πριν από αυτό, είχαν αρχίσει φωνές από τα δεξιά να εξεγείρονται για τους 9 απλήρωτους εργαζόμενους αναπτύσσοντας μια ρητορική γύρω από το πώς θα επαναφέρει μισθούς και συντάξεις σε προηγούμενα επίπεδα αν δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τους εργαζόμενους του σταθμού του.
Οι έντονες ωστόσο συζητήσεις στα social media πυροδοτήθηκαν μετά τη χθεσινή έκφραση που χρησιμοποίησε με κάποια πικρία ο διευθυντής του σταθμού: «ήταν εκβιαστικό». Ο χαρακτηρισμός της κίνησης των εργαζομένων ως εκβιαστικής προκάλεσε έντονη κριτική από πολιτικούς και μη η οποία συνοψίζεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει να υποστηρίζει τις απεργίες μόνο όταν αυτές δεν αφορούν το ίδιο. Ενώ όταν κηρύσσονται από δικούς του υπαλλήλους το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις θεωρεί εκβιασμό. Ο Άδωνης Γεωργιάδης μάλιστα έσπευσε με ένα έξυπνα ειρωνικό tweet να δηλώσει ότι δεν καταλαβαίνει γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ δε τον θέλουν για συνομιλητή, αφού μια χαρά συμφωνούν.
Ανεξάρτητα από την εικόνα που παρουσιάζει ένας σταθμός του οποίο το περιεχόμενο θέλει να είναι μαχητικό υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δεν μπορεί κανείς να μη σκεφτεί και το εξής: Οι θιασώτες του κοινωνικού αυτοματισμού που έθετε τους εργάτες στις μεταφορές να σκοτώνονται με τους ναυτεργάτες όταν οι δεύτεροι απεργούσαν και των κυβερνήσεων που επέβαλαν επιτάξεις Εργασίας με το που έσκαγε μύτη μια απεργία, σήμερα αισθάνονται αποτροπιασμό με τις δηλώσεις του διευθυντή του ραδιοφώνου του ΣΥΡΙΖΑ. Άραγε δεν πρόκειται για ένα βαθμό υποκρισίας που αγγίζει τα όρια του σχιζοειδούς;
Από την άλλη βέβαια κανείς δεν φαίνεται να αναγνωρίζει μια σοβαρή παρανόηση που έχει γίνει από πλευράς διοίκησης του σταθμού. Ναι η κίνηση των εργαζομένων ήταν εκβιαστική. Και τι με αυτό; Αυτό άλλωστε δεν πρέπει να είναι μια απεργία; Η άσκηση δηλαδή πίεσης προς τον εργοδότη για να ικανοποιήσει άμεσα τα αιτήματα των εργαζομένων. Εκτός βέβαια αν η διοίκηση θεωρεί ότι ο στόχος περιείχε δόλιους πολιτικούς σκοπούς. Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να τους καταγγείλει ή αλλιώς να σωπάσει για πάντα. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Άδωνης Γερωγιάδης θα πρέπει να δει τη μικρή διαφορά που έχει τον να απαντάς σε εκβιασμό των εργαζομένων με άμεση ικανοποίηση του αιτήματός τους, από το να καταγγέλλεις την απεργία τους παράνομή και καταχρηστική.
