Σ’ έναν κόσμο κοινωνικής αποστασιοποίησης, το να -μην- αγγιζόμαστε δεν έχει μόνο επίπτωση στην καθημερινότητά μας. Αλλά έχει σαφέστατη επιρροή και στην οθόνη. Οι παραγωγές ταινιών και σειρών συνεχίζονται κανονικά αλλά τι θα συμβεί με τις σκηνές σεξ;
Αυτό είναι ένα ζήτημα που επηρεάζει άμεσα τους συντονιστές οικειότητας, των οποίων η παρουσία είναι πλέον απαραίτητη προϋπόθεση και βοηθούν τους ηθοποιούς να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την ίσως πιο άβολη στιγμή στην δουλειά τους. Ο ρόλος τους περιλαμβάνει την καθοδήγηση και την διευκόλυνση σεξουαλικών σκηνών και γυμνού σε τηλεοπτικά και κινηματογραφικά σύνολα. Ενώ ο όρος είναι σχετικά νέος, ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 2010, αυξήθηκε σημαντικά μετά το κίνημα του #MeToo το 2017 και ενέπνευσε την βιομηχανία να επανεξετάσει όλα όσα γίνονται ανάμεσα στους ηθοποιούς κατά την διάρκεια του σεξ. Παρόλο που τέτοιες σκηνές γυριζόντουσαν σε κλειστά σύνολα με περιορισμένο αριθμό μελών, παραδοσιακά δεν υπήρχε κάποιο πρωτόκολλο, με αποτέλεσμα τον σωματικό και ψυχολογικό τραυματισμό των ηθοποιών.
Οι περισσότεροι συντονιστές οικειότητας ολοκλήρωσαν την εκπαίδευσή τους και βρήκαν θέση εργασίας τα τελευταία 2-3 χρόνια. Η Jean Franzblau, για παράδειγμα, ξεκίνησε την εκπαίδευσή της τον Ιανουάριο του 2019 και συγκεκριμένα στο ερωτικό θρίλερ Deep Water με πρωταγωνιστές τους Ben Affleck και την Ana de Armas. Με την πανδημία να πλήττει τους πάντες, αρκετοί από εκείνους έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους. «Τι συμβαίνει τώρα; Ξεκινήσαμε μία καριέρα που πλέον θα εξαφανιστεί;».
Ελπίζουμε πως όχι. Στην πραγματικότητα, το έργο των συντονιστών οικειότητας θα μπορούσε να αποδειχτεί ακόμη πιο απαραίτητο εν μέσω πανδημίας. «Αυτή η θέση είναι πιο σημαντική από ποτέ σ’ έναν COVID κόσμο, στον οποίο προσπαθούμε να περιηγηθούμε στην οικειότητα», τονίζει η Amanda Blumenthal, συντονίστρια οικειότητας. «Μέρος της δουλειάς μας είναι να διασφαλίσουμε την ιατρική ασφάλεια και πως οι ηθοποιοί έχουν τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειάζονται για να την πάρουν την απόφαση που είναι κατάλληλη για εκείνους».
Η διασφάλιση της ασφάλειας των ηθοποιών κατά την διάρκεια των σεξουαλικών σκηνών θα πρέπει να θεωρείται υποχρεωτική. «Η προηγούμενη δουλειά μου ως ηθοποιός και η προσωπική μου ιστορία ως θύμα σεξουαλικής επίθεσης, με βοηθούν ώστε να καταλάβω τους ερμηνευτές με τρόπο που πιθανότατα να μην μπορούν άλλα μέλη του καστ. Οφείλουμε να βλέπουμε τους ερμηνευτές όχι ως ηθοποιούς αλλά ως πρόσωπα εκείνη την στιγμή», τονίζει η Jean Franzblau.
Ταυτόχρονα οι συντονιστές οικειότητας μπορούν να βοηθήσουν δημιουργικά στην συνεργασία. Η Ita O’Brien θυμήθηκε ένα σετ για την σειρά Sex Education του Netflix, όπου δύο ηθοποιοί παραδέχτηκαν ότι ήταν άβολο σε μία σκηνή να πρέπει να φτύσουν ο ένας τον άλλον. Εργάστηκε με την παραγωγή ώστε να βρει έναν τρόπο να κινηματογραφήσουν τους ηθοποιούς ξεχωριστά μόνο για τις λήψεις που περιλαμβάνουν φτύσιμο, χρησιμοποιώντας κόλπα κάμερας και μια ουσία ώστε να αποφύγουν τους ηθοποιούς να το κάνουν πράξη. Συγκρίνει την δουλειά της με μία χορογραφία αλλά σε μεγαλύτερη παράσταση: «Στο τέλος της ημέρας αυτό είναι μία οικεία σκηνή», αναφέρει. «Είναι δύο άνθρωποι που κινούνται μαζί για να πουν μία ιστορία».
Εκτός των άλλων, οι ηθοποιοί μπορεί να είναι ακόμη πιο ευάλωτοι σε σεξουαλική παρενόχληση και κακή συμπεριφορά. Η ανεργία μηνών λόγω πανδημίας, μπορεί να τους κάνει πιο πρόθυμους να θέσουν σε κίνδυνο τα προσωπικά τους όρια για να επιστρέψουν στην εργασία. Εκεί ακριβώς είναι αναγκαίος ο ρόλος των συντονιστών οικειότητας. Από την άλλη οι πιο αισιόδοξοι, όπως η Alicia Rodis, θεωρούν ότι η πανδημία θα κάνει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν τα όρια και θα μάθουν να σέβονται περισσότερο το τι σημαίνει συγκατάθεση.
Πηγή: playboy.gr
