Τα σενάρια για τη νέα φορολογία των ακινήτων επανέφεραν στο προσκήνιο το γενικότερο ζήτημα υπερφορολόγησης στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τώρα που το ΑΕΠ έχει μειωθεί δραματικά και η ρευστότητα στην αγορά είναι οριακή. Οι αντιδράσεις στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας είναι ενδεικτική του αδιεξόδου, καθώς οι βουλευτές αντιλαμβάνονται ότι οι φόροι στα ακίνητα μπορεί να αποτελέσουν τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στην πρόσφατη έκθεσή της η Deutsche Bank κάνει λόγο για κοινωνικές αναταραχές που μπορεί να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση.
Στην τελευταία έκθεση της KPMG για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων διεθνώς, επισημαίνεται ότι στην Ελλάδα ο συντελεστής στα κέρδη των επιχειρήσεων ήταν 20% για το έτος 2012 και αυξήθηκε σε 26% για το έτος 2013 σε αντιδιαστολή με τις τρεις γειτονικές χώρες, την Αλβανία, τα Σκόπια και τη Βουλγαρία, όπου ο αντίστοιχος συντελεστής ήταν και παραμένει στο 10%. Στην Τουρκία ο συντελεστής φορολογίας των εταιρικών κερδών ήταν και είναι 20%. Η σύγκριση αυτή είναι κρίσιμη για τους επενδυτές εξηγεί η KPMG, η οποία διαπιστώνει μεγάλες διαφορές και στην έμμεση φορολογία, καθώς ο βασικός συντελεστής ΦΠΑ στο 23% στην Ελλάδα, έναντι 20% του μέσου ευρωπαϊκού συντελεστή, 20% στην Αλβανία, 18% στα Σκόπια, 20% στη Βουλγαρία και 18% στην Τουρκία. Υπό αυτή τη φορολογία, είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα παραμένει απωθητική για επενδύσεις, δεδομένης και της δραστικής συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης.
Συνεπώς, δεν είναι μόνο ο πολλαπλασιαστής του ΔΝΤ που ήταν λάθος, είναι και οι φορολογικοί συντελεστές που δημιουργούν είτε νέα φοροδιαφυγή, είτε φορολογικούς μετανάστες, είτε κλείσιμο επιχειρήσεων. Και αυτό η κυβέρνηση οφείλει να το καταστήσει σαφές στην Τρόικα, διότι αν δεν το κάνει αυτή, θα γίνει με άλλους πιο οδυνηρούς για τη χώρα τρόπους.
