Δύο δημόσιες παρεμβάσεις ήρθαν να γειώσουν τη μεθοδευμένη, αν και συγκρατημένη, αισιοδοξία της κυβέρνησης για την πορεία της οικονομίας. Το κριτήριο της κυβέρνησης είναι οι αριθμοί και οι υποχρεώσεις που εξετάζει η τρόικα. Αυτά όμως δεν είναι η οικονομία και αυτό ήρθαν να τονίσουν ο σύμβουλος διοίκησης του ομίλου Βιοχάλκο Κωνσταντίνος Κεφάλας και ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος.
Ο πρώτος εξήγησε ότι η Βιοχάλκο υλοποίησε πολύ μεγάλες επενδύσεις την τελευταία δεκαετία, με αποτέλεσμα να μπορεί να απευθύνεται στις διεθνείς αγορές, αλλά αν δεν μειωθούν δραστικά τα επιτόκια, το κόστος της ενέργειας και η φορολογία των ακινήτων, δεν θα μπορέσει να κρατηθεί. Και εξήγησε: α) Η Βιοχάλκο επιβαρύνθηκε το 2012 με μέσο επιτόκιο γύρω στο 7% και κατέβαλε τόκους κοντά στα 100 εκατ. ευρώ, ενώ αν ήταν γερμανική εταιρεία το κόστος θα ήταν μικρότερο από 40 εκατ. ευρώ. β) «Στο φυσικό αέριο, το κόστος στην Ελλάδα είναι υψηλότερο 50% σε σύγκριση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και 75% σε σχέση με τη Βουλγαρία… λόγω υπερφορολόγησης και διάρθρωσης της αγοράς. γ) Η άγρια φορολόγηση των ακινήτων είναι καταστροφική. Τα μετέτρεψαν σε φάκες, με αποτέλεσμα τώρα να μην επενδύει κανείς. Το πάγωμα της οικοδομής και των δημόσιων έργων μείωσαν την ζήτηση για προϊόντα σιδήρου-χάλυβα κατά 90%!
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος με άρθρο-παρέμβαση επικρίνει τις ελίτ που δεν διαθέτουν ακόμα ένα εθνικό πρόγραμμα σωτηρίας και τονίζει: 1) Για να αρχίσει η απομείωση του χρέους απαιτούνται πρωτογενή πλεονάσματα σταθερά τουλάχιστον για μία επταετία σε ποσοστό πάνω από 5% του ΑΕΠ καθώς και υψηλούς ρυθμούς πραγματικής ανάπτυξης. 2) Βασική επιδίωξη θα πρέπει να είναι η ριζική αναθέσμιση της χώρας που θα περιλαμβάνει 3 πυλώνες: α) το πολιτικό σύστημα β) το Κράτος γ) την οικονομία. Στο χώρο δε ιδιαίτερα της οικονομίας, κύρια επιδίωξη θα είναι η δημιουργία σταθερών Δημοσιονομικών και Μακροοικονομικών Πεδίων, με την οικοδόμηση νέων μηχανισμών άσκησης και ελέγχου της δημοσιονομικής πολιτικής επί των δαπανών, με αποτελεσματική εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας σε διευρυμένη φορολογική βάση, όχι μόνο επί των ισχνών πλέον εισοδημάτων. Οι νέοι οικονομικοί θεσμοί θα πρέπει να κατατείνουν στην μετατροπή του παρασιτικού οικονομικού μοντέλου σε παραγωγικό, με την οργάνωση και κατεύθυνση των διαθέσιμων ανθρωπίνων και οικονομικών πόρων στη δημιουργία παραγωγικών μονάδων και υγιών θέσεων εργασίας.
Με δυο λόγια, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Και δεν το λένε …λαϊκιστές κι ακραίοι, αλλά σοβαροί άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι λένε.
