Γράφει ο Γιώργος Μαρίνος Παπανικολάου
Οι αποκαλύψεις για τη δολοφονία της 4χρονης από τον πατέρα της δεν θα μπορούσαν παρά να δημιουργήσουν κύμα οργής στη κοινή γνώμη. Αστυνομικοί και δημοσιογράφοι ήδη μιλάνε για το έγκλημα του αιώνα, ενώ οι εφιαλτικές λεπτομέρειες κάνουν όλες τις παλιότερες αντίστοιχες υποθέσεις να μοιάζουν ασήμαντες μπροστά το πρωτοφανές αυτό έγκλημα. Ευτυχώς οι διωκτικές αρχές οδηγήθηκαν πολύ γρήγορα στο δράστη μήπως βρει δικαίωση η ψυχή του άτυχου κοριτσιού. Ο δράστης οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη και η υπόθεση παίρνει το δρόμο της.
Ξεκινώντας να γράψω αυτό το άρθρο είχα στο μυαλό μου να κάνω κριτική στις δηλώσεις Πανούση, που ανέφερε, ότι ο πατέρας δράστης θα πεθάνει πολύ σύντομα στη φυλακή. Επίσης ήθελα να κάνω κριτική και στις προτροπές για λιντσάρισμα και επαναφορά της θανατικής ποινής από χιλιάδες απλούς ανθρώπους, που κατακλύζουν τα κοινωνικά δίκτυα. Συνήθως όταν δεν έχεις πλήρη γνώση ενός περιστατικού είσαι ψύχραιμος. Για να είμαι ειλικρινής αυτές τις δυο μέρες απέφευγα να διαβάσω για το τεμαχισμό και μαγείρεμα του άψυχου σώματος του μικρού κοριτσιού. Θεώρησα, ότι δεν είχε ιδιαίτερη αξία να γνωρίζω αυτές τις λεπτομέρειες. Άμεσα συντάχθηκα αμέσως με εκείνους, που είπαν, ότι και δράστης έχει δικαιώματα και ότι ζούμε σε ένα κράτος δικαίου και όχι στο Ισλαμικό Χαλιφάτο για να αποφασίζουμε ποιος θα ζήσει και ποιος όχι. Αν και δεν έχω ξεκάθαρη άποψη κατά της θανατικής ποινής, στο μυαλό μου πάντα γυρίζει σε τέτοιες περιπτώσεις η υπόθεση Δουρή στην οποία υπήρχαν ενδείξεις, ότι μπορεί να μην ήταν αυτός ο βιαστής και δολοφόνος του μικρού του γιου. Είναι επίσης αρκετές οι περιπτώσεις παγκοσμίως, που άνθρωποι αθώοι καταδικάστηκαν σε θάνατο ή αυτοκτονία για ένα έγκλημα, που δεν έκαναν. Πως μπορείς λοιπόν να γίνεις και εσύ συνένοχος στο φόνο ενός ανθρώπου ακόμα και αν είναι ένοχος; Είναι πολύ εύκολο να μετατραπείς σε τέρας. Ο Χατζιδάκις πολύ εύστοχα είχε περιγράψει την αλλαγή του ανθρώπου σε κάτι σκοτεινό.
Όλα αυτά μέχρι να δω σε βίντεο τους γονείς του μικρού κοριτσιού και ιδιαίτερα τον πα-τέρα(ς) να κοροϊδεύουν κατάμουτρα την ελληνική κοινωνία. Δεν σας κρύβω, ότι εκείνη τη στιγμή βλέποντας αυτό το κτήνος να προσπαθεί να παραμυθιάσει το τηλεοπτικό κοινό, φαντάστηκα τον εαυτό μου ως δεσμοφύλακα στα κρατητήρια. Πράγματι ο Χατζιδάκις είχε απόλυτο δίκιο, όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις. Γνωρίζω ότι αυτός, που θα σήκωνε χέρι πάνω στο δράστη θα ήταν βασανιστής. Καμία ηθική δεν δικαιολογεί τη βία και την αντικατάσταση του νόμου και του κράτους δικαίου, όμως το συναίσθημα πολλές φορές είναι πιο δυνατό της λογικής αποδεικνύοντας, ότι είμαστε άνθρωποι και έχουμε αδυναμίες. Αρνούμαι να ζητήσω τη θανατική καταδίκη του κτήνους, που λέγεται πατέρας της Άννυ, αρνούμαι και να παροτρύνω στο λιντσάρισμα του. Αρνούμαι όμως να ζητήσω από το κράτος να τον προστατέψει μέσα στη φυλακή, γιατί δεν το αξίζει. Θέλω να του δοθεί το δικαίωμα και η ελευθερία να είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την ασφάλεια και τη ζωή του.
