Στην πιο επίκαιρη TEDx εκδήλωση του καλοκαιριού, με θέμα “Ουμανισμός και Κέρδη”, είναι προσκεκλημένος για να μιλήσει σήμερα, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Spin Communications και επικοινωνιολόγος, Σπύρος Ριζόπουλος.
Search Results: Ελλάδα (37768)
Σας βεβαιώνω πως εδώ στο Παρίσι ουδείς ασχολήθηκε με τη συνέντευξη του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην Όλγα Τρέμη και στο Mega. Οπότε μπορούμε να μιλάμε για μια «διεθνή αποκλειστικότητα» εσωτερικής κατανάλωσης. Άλλωστε όλο το στήσιμο της συνέντευξης ήταν πολύ «ελληνικό».
Το τι θα αποφασίσει η δικαιοσύνη για τον 24χρονο που σκότωσε τον επίδοξο αλβανό ληστή είναι θέμα της ίδιας, αφού είναι «τυφλή» και «ανεξάρτητη». Όμως η υπόθεση έχει ήδη κριθεί στη συνείδηση του μέσου Έλληνα, στον εσωτερικό διάλογο που έκανε ο καθένας μας παρακολουθώντας τις χθεσινοβραδινές ειδήσεις. Δεν ξέρω τι απαντήσατε εσείς, αλλά προσωπικά είπα: «Κι εγώ το ίδιο θα έκανα».
Οι ειδήσεις της ημέρας είναι τρεις και είναι αυτές που δίνουν το στίγμα για το που οδηγούνται τα πράγματα. Τις απαριθμώ χωρίς ιεραρχική αξιολόγηση διότι είναι εξίσου σοβαρές.
Για τα μάτια της Έλλης Στάη έχουν γραφτεί κι έχουν ειπωθεί πολλά. Αυτό που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί είναι πως θα γίνονταν η αιτία (ή αφορμή) για να τιναχθεί στον αέρα η κατ’ αρχήν συμφωνία του debate μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα.
Το τριήμερο ήταν μια καλή ευκαιρία ξεκούρασης. Βέβαια, φίλοι και γνωστοί, δεν σταμάτησαν να με ρωτάνε αν έχω «κάνα νέο», υπονοώντας κάποια δημοσκοπικά ποσοστά από έρευνες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, λόγω της γνωστής αστείας απαγόρευσης.
Οι φαντασιώσεις είναι δικαίωμα του καθενός αρκεί να τις κρατάει για τον εαυτό του και να μην μπαίνει στον πειρασμό να τις εφαρμόσει σε βάρος των άλλων. Το σημειώνω αυτό με αφορμή το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τη δημοσκοπική φόρα που έχει πάρει ανακάλυψε την αγαπημένη συνταγή πολιτικαντισμού όλης της μεταπολιτευτικής περιόδου: «Πάρε κόσμε».
Η οικονομία αντιπαθεί τη στασιμότητα, τα ίδια και τα ίδια. Ακριβώς αυτό ανέδειξε το 1992 ο Μπίλ Κλίντον με την περίφημη φράση του “It’s the economy, stupid” κερδίζοντας τον πατέρα Μπους.Η μονολιθικότητα, ο δογματισμός και η άρνηση της πραγματικότητας είναι το χειρότερο κοκτέιλ, τουλάχιστον για όσους θέλουν να κάνουν μπίζνες.
Διάβασα κάποια σχόλια φίλων αναγνωστών και διέκρινα πίσω από τις γραμμές τη χρήση του όρου «Δυναμικό Κέντρο» ως προπομπού μιας πολιτικής κίνησης. Σπεύδω λοιπόν σήμερα να δείξω πως η χρήση του ίδιου όρου μπορεί να αφορά και κάτι πολύ ευρύτερο και πολύ ουσιαστικότερο, με πραγματική και άμεση προστιθέμενη αξία για μια κοινωνία σε κρίση.
Διάβασα χθες με προσοχή το κεντρικό άρθρο του «Βήματος» το οποίο υπογράφει ο εκδότης του Σταύρος Ψυχάρης και το οποίο κατέληγε ως εξής: «Ο φορέας της Δηµοκρατικής Παρατάξεως είναι το ΠαΣοΚ, ως Κιβωτός έστω όπου φυλάσσονται οι πολιτικές παρακαταθήκες του Κέντρου – από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως την εποχή µας. Η ψήφος στο ΠαΣοΚ δεν είναι ψήφος ντροπής, αλλά ψήφος ελπίδας.
Μόλις επέστρεψα από την αμερικανική πρεσβεία όπου πήγα για να ανανεώσω το αμερικανικό διαβατήριό μου. Όχι, δεν σκοπεύω να φύγω , απλά δεν μου αρέσει να αφήνω γραφειοκρατικές εκκρεμότητες. Επιστρέφοντας με τα πόδια στο γραφείο μου καθώς δεν είναι πολύ μακριά, είχα μια αισιόδοξη διάθεση.
Η έκπληξη που νιώθουν ορισμένοι το τελευταίο διάστημα για την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα είναι υποκριτική. Θα τους πίστευα αν επρόκειτο για κεραυνό εν αιθρία. Αλλά ο ουρανός ήταν μαύρος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κι όπως συμβαίνει στη φύση, έτσι συμβαίνει και στην κοινωνία. Λίγο πριν ξεσπάσει η άγρια καταιγίδα υπάρχει μια περίεργη ησυχία.
Με αμείωτο ενδιαφέρον συνεχίζεται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης η αναπαραγωγή των αναλύσεων του επικοινωνιολόγου και Διευθύνοντα Συμβούλου της Spin Communications, Σ. Ριζόπουλου, για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ενόψει της νέας εκλογικής αναμέτρησης στις 17 Ιουνίου.
Όταν βρέθηκα στο Μόναχο πριν από μερικές ημέρες για τον τελικό του Champions League δοκίμασα μια οδυνηρή έκπληξη στο αεροδρόμιο. Τίποτε δεν ήταν όπως παλιά και δεν εννοώ τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του αεροδρομίου αλλά το πώς γίνεται πλέον δεκτός σε αυτή την χώρα ένας Έλληνας. Η συμπεριφορά των Γερμανών είναι από απαξιωτική έως και ρατσιστική.
Ένα βασικό ηγετικό χαρακτηριστικό στην πολιτική αλλά και στη ζωή είναι η πρόκληση αλλαγών. Για αυτό και πάρα πολλές φορές τα επικοινωνιακά μηνύματα των κομμάτων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπεριέχουν την υπόσχεση της αλλαγής. Είναι μια ευχάριστη και θετική υπόσχεση, την οποία ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει όπως θέλει και για αυτό ακριβώς το λόγο είναι τόσο δημοφιλής.
