Γράφει ο Σπύρος Μπόικος
Σε συνέχεια των προηγούμενων θα δούμε σήμερα τί εξελίξεις μπορεί να πυροδοτήσει σε διεθνές επίπεδο η ενδεχόμενη εκλογή ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Σύμφωνα με την τρέχουσα τρομολαγνεία τα σενάρια που κυκλοφορούν ως προς αυτό είναι τα εξής:
α) οι ευρωπαίοι εταίροι είτε θα προκαλέσουν κάποιο πιστωτικό γεγονός κόβοντας τη χρηματοδότηση της χώρας, είτε θα διώξουν την Ελλάδα από την Ευρωζώνη.
β) κάποια κέντρα που επιβουλεύονται την εθνική ανεξαρτησία της χώρας θα προβούν σε επιθετικές ενέργειες εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας εκμεταλλευόμενα την “αναταραχή” που θα προκληθεί από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
γ) το ίδιο με το β, μόνο που η κίνηση αυτή θα ενθαρρυνθεί από κέντρα ενοχλημένα από την νέα κυβέρνηση, παραδείγματος χάριν οι ΗΠΑ, οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν ας πούμε την Τουρκία προκειμένου να προκαλέσουν προβλήματα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Ας πάρουμε τα σενάρια ένα ένα. Ως προς το πρώτο δε λαμβάνεται καθόλου υπ’ όψιν η κατάσταση της Ευρωζώνης αυτή τη στιγμή. Τόσο η Ζώνη ως ενότητα, όσο και η κάθε μια χώρα ξεχωριστά αντιμετωπίζουν εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα, όπως έχει γραφτεί κατά κόρον. Η Γερμανία αντιμετωπίζει την απροθυμία τόσο της Αγγλίας όσο και της Γαλλίας να υποταχθούν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς στη συμφέρουσα για τη Γερμανία πολιτική. Το ευρώ είναι ασταθές και επιπλέον κάθε περαιτέρω διατάραξη του μπορεί να σημάνει και το τέλος του. Ούτως ή άλλως η οικονομική κρίση αυξάνει τους ανταγωνισμούς μεταξύ των ισχυρών κρατών της Ένωσης και υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να εκτιμά κανείς ότι αν ο ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών της Ευρώπης γίνει και νομισματικός, ένας πόλεμος (ξανά) στην καρδιά της Ευρώπης δεν είναι τόσο μακριά. Επιπλέον, χτες ο Μοσκοβισί έσπευσε να στηρίξει επί της ουσίας το όποιο αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών, αρνούμενος ότι υπάρχουν σκέψεις για Grexit.
Ως προς το ενδεχόμενο κάποιας εθνικής πρόκλησης τα πράγματα είναι ακόμη απλούστερα. Η περιοχή είναι ήδη αρκετά ταραγμένη. Στις περισσότερες χώρες που συνορεύουν με την Τουρκία προς ανατολάς μαίνεται ήδη κάποια σύγκρουση και οι σχέσεις με το ριζοσπαστικό Ισλάμ είναι δυνατές όσο προχωράμε κάτω από την Ουκρανία. Έχει κανείς λόγους να πιστεύει ότι τα ακραία μουσουλμανικά στοιχεία θα αναγνωρίσουν την (μετριοπαθή) Τουρκία ως προπύργιο του Ισλάμ και δε θα προσπαθήσουν να της αποσπάσουν περιοχές που θα μπουν στη συνέχεια κάτω από τη Σαρία; Με το Κομπάνι ακόμη σε κίνδυνο και το Ισραήλ αγριεμένο είναι δυνατόν η τούρκικη κυβέρνηση να ξεκινήσει περιπέτειες στο Αιγαίο; Μάλλον όχι. Ποιός λοιπόν θα ξεκινήσει μια πρόκληση εναντίον της εδαφικής ουδετερότητας της Ελλάδας; Μήπως οι βόρειοι γείτονες για να προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι είναι κληρονόμοι της αλεξάνδρειας πολεμικής αρετής; Αυτά είναι αστεία πράγματα.
Και πάλι, όσο κι αν αρέσει σε κάποιους ή δυσαρεστεί κάποιους άλλους, απ’ ό,τι φαίνεται όλες οι πλευρές είναι πολύ απασχολημένες με ουσιαστικά προβλήματα για να πυρπολήσουν τον πλανήτη αν εκλεγεί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Όλες εκτός από αυτούς που βλέπουν το ΣΥΡΙΖΑ σαν την εν δυνάμει ταφόπλακα της πολιτικής τους σταδιοδρομίας.
