Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Οι κλυδωνισμοί όμως στο πολιτικό και κομματικό μας σύστημα, δεν μπορούσαν παρά να αποτυπώσουν τις παρενέργειές τους στην διακυβέρνηση της χώρας, που έδινε εικόνα παρακμής. Πρώτο θύμα αυτού του ευδιάπλαστου και ρευστού πολιτικού μας συστήματος ήταν οι ένοπλες δυνάμεις. Ευρίσκονταν σε δεινή θέση αφού εξέλιπε μια στιβαρή πολιτική ηγεσία που θα δρομολογούσε την ανασύνταξή τους. Και το κυριότερο όλων, το ηθικό του στρατεύματος ήταν καταβεβλημένο μετά την ταπεινωτική ήττα από τους Τούρκους το 1897. Τα οικονομικά της χώρας ήταν επίσης σε τραγική κατάσταση. Σε τέτοιο μάλιστα σημείο που επεβλήθη – δοθέντος του δανεισμού μας- στη χώρα διεθνής οικονομικός έλεγχος. Το 1898 έτσι με νόμο η Ελλάς υπεβλήθη σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Ο προϋπολογισμός μας ετέθη υπο την παρακολούθηση μιας διεθνούς οικονομικής επιτροπής, που συνεκροτήθη για το σκοπό αυτό. Ο λαός μάλιστα απογοητευμένος για αυτή την εξέλιξη στηλίτευσε αυτή την επιτροπή με το χαρακτηριστικό όνομα «ο έλεγχος». Αντικείμενο της επιτροπής ήταν η παρακολούθηση των εσόδων του προϋπολογισμού. Από αυτά τα έσοδα το 35% απορροφούνταν για την εξυπηρέτηση του δανείου τεσσάρων εκατομμυρίων τουρκικών λιρών το οποίο είχε λάβει η χώρα για να ικανοποιήσει την πολεμική αποζημίωση που της επεβλήθη έναντι της Τουρκίας με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, αλλά και για την ικανοποίηση ταυτόχρονα των χρεών τα οποία ήταν απότοκος του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας και είχαν οδηγήσει στην οικονομική κατάρρευση το 1893. Την τραγική όμως θέση του στρατού και των δημόσιων οικονομικών μας ακολουθούσε η δημόσια διοίκηση και η κρατική εν γένει μηχανή, που βρίσκονταν σε πλήρη αποσύνθεση.
Την κακοδιαχείριση μάλιστα της δημόσιας διοίκησης και τη γενική παράλυση του κρατικού μηχανισμού που είχε επικρατήσει χαρακτήριζαν με πολύ δεικτικό τρόπο οι στρατιωτικοί που θα επιλαμβάνονταν του κινήματος του Στρατιωτικού Συνδέσμου λέγοντας χαρακτηριστικά ήταν μια διαρκής «απαίσια συναλλαγή». Παράλυτη διοίκηση, ανίκανες και αναποτελεσματικές υπηρεσίες με πλεονασματικό αριθμό υπαλλήλων, που ήταν απόρροια του κομματικού κράτους, το οποίο κυριαρχούσε αυτή την περίοδο, ήταν η εικόνα που αντικατόπτριζε την κρατική μηχανή της Ελλάδος. Και κοντά σε όλα τούτα μια δυσβάσταχτη και επαχθής φορολογία που ήταν αποτέλεσμα των βαρών της ανοικοδόμησης της χώρας την προηγούμενη δεκαετία, των χρεών της πτώχευσης, αλλά και των βαρών της οικονομικής αποζημίωσης προς την Τουρκία, με την οποία είχε καταδικαστεί η χώρα μετά τον ταπεινωτικό πόλεμο του 1897, εξουθένωναν το λαϊκό εισόδημα και είχαν οδηγήσει τους πολίτες σε απόγνωση. Στο ίδιο μήκος κύματος παρακμής και οι θεσμός της δικαιοσύνης και της εκπαίδευσης. Η μεν δικαιοσύνη είχε συρθεί στις επιταγές του στυγνού κομματισμού και εξεδίκαζε με φαύλο τρόπο. Η δε εκπαίδευση παρέπαιε αφημένη στην τύχη της αφού εξέλιπε μια εμπνευσμένη ηγεσία για να την τροχιοδρομήσει. Το καταρρακωμένο ηθικό λοιπόν του στρατού μας και η εν γένει διάλυσή του, ο εκτροχιασμός των δημόσιων οικονομικών της χώρας, η καθολική παράλυση της κρατικής μηχανής και η πλήρης ανικανότητα τη δημόσιας διοίκησης συνιστούσαν τραγικές συνέπειες της κυβερνητικής αστάθειας της χώρας και της αποδιοργάνωσης του πολιτικού και κομματικού μας συστήματος. Παράλληλα όμως αποτελούσαν και το υπόστρωμα της αγανάκτησης του λαού, που εναγωνίως πρόσμενε μια κυβερνητική αλλαγή που θα ξανάδινε όραμα και θα έβαζε σε τάξη τον τόπο. Στη φωτογραφία μια εξαιρετική γελοιογραφία της εποχής, της οικονομικής μας κατάρρευσης το 1893, απεικονίζει τον μεγάλο Χαρίλαο Τρικούπη, να προσπαθεί απέλπιδα να πάρει τα σωτήρια δάνεια (αυγά) απο την Ευρώπη (χρυσοφόρο κότα) και αυτή εξοργισμένη να του επιτίθεται να τον τσιμπήσει !!! Οπου και απεικονίζεται με την εξαιρετική ηθική ενέργεια του σκιτσογράφου το δυσμενές κλίμα για την Ελλάδα στην Ευρώπη. Πόσες μεγάλες αλήθεια αναλογίες θα βρεί ο αναγνώστης με την σημερινή οικονομική και πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδος; Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι υποψήφιος Βουλευτής της «Ένωσης Κεντρώων» στην Α΄ Αθηνών.
